Amaç: Bu çalışmanın amacı akciğer kanseri tanılı hastalarda; yatış nedenlerini, yatış sürelerini ve mortaliteyi etkileyen faktörleri incelemektirGereç ve Yöntemler: Hastanemiz göğüs hastalıkları kliniğine 2013-2018 tarihleri arasında akciğer kanseri tanısı ile başvurup yatışı yapılan 151 hasta geriye yönelik değerlendirildi. İnceleme sırasında hastaların patoloji raporları, ICD–10 tanı kodları, laboratuvar sonuçları ve anamnez arşivine kaydedilen bilgilerinden yararlanıldı.Bulgular: Vakaların %90,1’i erkek (n=136), %9,9’u (n=15) kadındı. Yaş ortalaması 65±10 (minimum: 45, maksimum: 86 yıl) idi. En sık tanı Küçük Hücre Dışı Akciğer Kanseri (KHDAK) idi (%84). Hastalarda görülen en sık semptom nefes darlığı (%77,5), en sık yatış nedeni pnömoni idi (%54,3). Sigara öyküsü sorgulandığında; hastaların %44,2’si halen sigara içmeye devam ediyordu. Taburculuk durumu değerlendirildiğinde gruplar arasında hücre tanısı (p=0,008) açısından anlamlı istatistiksel fark vardı. Yatış süreleri göz önünde bulundurulduğunda gruplar arasında; diyabet bulunan hastalarda yatış süresi anlamlı olarak kısaydı (p=0,023). Diğer komorbiditelerden KOAH ve kalp yetmezliği olanlarda yatış süresi uzun olsa da istatistiksel olarak anlamlılığa ulaşmadı (sırasıyla; p=0,455 p=0,519). Sonuç: Bu çalışmada akciğer kanseri tanısı almış hastaların yatış nedenlerini retrospektif olarak inceledik. Kanser hastalarının takibinde gelişebilecek pnömoni açısından koruyucu önlemler almak hastane yatış ve hasta maliyetlerini, morbidite ve mortaliyeyi azaltabilir. Sigara konusunda verilecek eğitim ve tedaviler hastalığın prognozunda önem arz etmektedir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, flow sitometri ile göğüs kanseri hastalarında mikrometastazların belirlenmesi için kemik iliği analizi yapılması ve bulguların ilk tanıdaki prognostik faktorler ve makrometastazlar ile korelasyonur. Materyal ve Metod: Kemik iliği örnekleri 52 göğüs kanserli hasta grubu ve 16 kontrol grubunun iliyak omurundan aspirasyonla alındı. Epitel hücreleri flow sitometrisi kullanılarak propidyum iyodür ve CD45 ile birlikte anti-sitokeratin monoklonal antikor ve ikili boyama ile tanımlandı. Bulgular: Toplamda, 52 göğüs kanseri hastasının 11 (% 21)'inde ve 16 kontrol grubunun 2 (%12.5)'sinde kemik iliğinde sitokeratin 18-pozitif hücreleri vardı. Kemik iliğinde gizli metastatik hücrelerin varlığı, ve lenf nodu metastazının varlığı/yokluğu, tümörün boyutu, evresi, menopozal durumu, hormon reseptör durumu, histolojik derecesi, c-erb-B2 ifadesi, tümör altgrubu, lenfovasküler nöbet, Duktal karsinomanın tamamlayıcı bileşeni (DCIS), ve cinsiyet arasında bir ilişki gözlenmedi. Yaş, kemik, kemik iliği, akciğer ve karaciğer ile kemik iliği mikrometastazı arasında anlamlı pozitif bir ilişki olduğu gözlemlendi. Sonuç: Tanı sırasında yaş, kemik, kemik iliği, akciğer ve karaciğer metastazıyla kemik iliği mikrometastazları ilişkiledirildi.

Amaç: Klinik pratiğimizde akciğer kanseri tedavisinde uygulanan kemoterapi rejimlerine bağlı gelişen periferiknöropatiler sık gözlenmektedir. Bu çalışmada kemoterapi tedavisi alan ve periferiknöropati gelişen akciğer kanseri tanılı hastalarda klinik semptomlar ve elektrofizyolojik bulguların değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntemler: Ocak 2012- Ocak 2018 tarihleri arasında nöroloji birimine konsülte edilen ve periferiknöropati ön tanısıyla elektromiyografi (EMG) incelemeleri yapılan akciğer kanseri tanılı hastaların demografik verileri, semptomları, nörolojik muayeneleri, EMG bulguları ve tedavilerinde kullanılan kemoterapi ajanları retrospektif olarak gözden geçirildi. Nöropatiye neden olabilecek diyabetesmellitus, üremi, tiroid hastalıkları ve diğer sistemik hastalıklara sahip olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Bulgular: 371 (315, Erkek) hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 203’ünde (%54,7) pozitif duyusal, 247’inde (%66,6) negatif duyusal, 81‘inde (%21,8) motor semptomlar ve 127 ’inde (%34,2) ağrı semptomları mevcuttu. EMG ile saptanan polinöropati varlığına göre hastalar polinöropati olanlar Grup I (n:250, %67,4) ve olmayanlar Grup II (n:121, %32,6) olarak sınıflandırıldı. Grup I’ de, 160 hastada (%43,1) duyusal, 5 hastada (%1,3) motor, 85 hastada (%22,9) duyusal ve motor liflerin birlikte etkilendiği polinöropati varlığı saptandı. Grup I’ de negatif duyusal semptomlar ile motor semptomlar, Grup II ‘de dizestezi ve parestezi semptomları istatistiksel anlamlılıkta yüksek oranda gözlendi (p=0.001, p=0.001, p=0.001, p=0.001). Sonuç: Akciğer kanseri tedavisinde uygulanan kemoterapi rejimlerine bağlı gelişen periferiknöropatilerde en sık duyusal semptomlar gözlenmekte ve kemoterapi ajanına göre motor semptomlarda artış gözlenebilmektedir.

Amaç: Nötrofil lenfosit oranı (NLR) akciğer kanseri tanılı hastalarda kötü prognostic bir belirteçtir. Bu çalışmanın amacı yaygın evre küçük hücreli akciğer kanseri (KHAK) tanısı ile tedavi edilen hastaların NLR’leri ile genel sağkalım ve tedavi sonuçları ile ilişkisinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, hastane tabanlı retrospektif gözlemsel olgu serisi bir çalışma olarak tasarlanmıştır.2011 ile 2017 yılları arasında yaygın evre KHAK tanısı ile tedavi edilen 117 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar tedavi sonrası tam yanıt alınan ve alınamayan hastalar olmak üzere 2 gruba ayrıldılar. NLR oranları ve demografik veriler hesaplandı.Bulgular: Ortalama izlem süresi 12 aydı ve 95 (%81) hasta öldü. Progresyonsuz sağkalım (PFS) ve genel sağkalım (OS) sırasıyla 8 ve 13 ay olarak hesaplandı. İlk sırada platin-etoposid kombinasyon tedavisinin sonunda 65 (% 55.6) hasta tam yanıt aldı (grup 1). NLR ve PLR için cut-off değeri tüm grup için belirlenmiş ve hastalar yüksek (≥ 3.28) ve düşük (<3.28) NLR gruplarına ve yüksek (≥139.8) ve düşük (<139.8) PLR gruplarına dikotomize edilmiştir. Medyan OS yüksek nötrofil lenfosit oranı (NLR) olan hastalarda daha düşüktü (sırasıyla 14'e karşı 12 ay). Sonuç: Bu çalışma bazal NLR'nin cisplatin + etoposide ile tedavi edilen ES SCLC'li hastalarda prognostik biyolojik değere sahip olabileceğini göstermiştir..

Amaç Küçük hücreli dışı akciğer kanseri nedeni ile opere edilen ileri yaşlı hastaların demografik özellikler, rezeksiyon tipi, sağkalım, erken ve geç post-op komplikasyonlar, hastanede yatış süresi açısından daha genç yaş grubu ile karşılaştırılarak ileri yaşın opere edilebilirlik üzerindeki etkisi araştırılmıştır. GereçveYöntem Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı tarafından küçük hücreli dışı akciğer kanseri nedeni ile rezeksiyon yapılan 288 hasta incelendi. Verileri yeterli görülen hastalar arasından 70 yaş altı (Grup I – Kontrol Grubu) 244 hasta ve 70 yaş ve üzeri (ileri yaş) (Grup II – Çalışma Grubu) 44 hasta hasta geriye dönük olarak incelendi. Bulgular Her iki grup arasında hastaların özgeçmişi (p=0,083) ve rezeksiyon tipi (p=0,557) açısından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmedi. Her iki grup arasında sağkalım açısından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi (p=0,013). Her iki grup arasında post operatif erken komplikasyon açısından istatistiksel olarak anlamlı fark görülmezken (p=0,514) post operatif geç komplikasyon açısından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi (p=0,034). Her iki grup arasında post operatif taburculuk süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmedi (p=0,916). Sonuç Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlara göre; küçük hücreli dışı akciğer kanseri nedeni ile opere edilmiş ileri yaş hastaların genç hastalar ile benzer demografik özelliklerde olduğu, post-operatif morbidite ve cerrahi tedavi sonuçlarında istatistiksel olarak kısmen anlamlı farklar görülse de büyük oranda benzer olduğu saptanmıştır. Cerrahi tedavi için ileri yaşın tek başına kontraendikasyon teşkil etmediği sonucuna varılmıştır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı meme, prostat, kolorektal ve akciğer kanserini etkileyen çevresel risk faktörlerini belirlemek ve risk düzeyi belirleme programları kullanılarak tanı konmadan önceki risk düzeylerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma İzmir’in Balçova ilçesinde yapılan olgu-kontrol araştırmasıdır. 2008-2013 yılları arasında akciğer, meme, kolorektal ve prostat kanseri tanısı alanlar araştırmanın olgu grubunu oluşturmuştur. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri, yaşam tarzı ve beslenme alışkanlıkları anketle belirlenmiştir. Olgu ve kontrol gruplarının kanser risk düzeyleri hesaplanmıştır. Olgu grubunda 57 meme, 52 prostat, 22 kolorektal ve 42 akciğer kanseri olgusu bulunmaktadır. Meme kanseri olguları 216 kadın, prostat kanseri olguları 211 erkek, kolorektal ve akciğer kanseri olguları ise 427 kadın ve erkek kontrol ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Altmış yaşın altında olanlarda meme kanseri 2.36 kat fazladır. Fazla kilolu ya da şişman gruplarında meme kanseri daha az görülmüştür. Akciğer kanseri erkeklerde 2.04 kat, sigara içenlerde 4.10 kat, sigarayı bırakanlarda 2.19 kat fazladır. Sonuç: Yaş ve beden kütle indeksiyle meme kanseri; inflamatuar bağırsak hastalığıyla kolorektal kanserler; erkek cinsiyeti ve sigara içmeyle akciğer kanseri arasında ilişki bulunmuştur. Olgu ve kontrol grupları arasında hesaplanan kanser risk düzeyleri bakımından anlamlı fark saptanamaması olgu sayılarının az olmasından ya da kullanılan risk hesaplama programlarının Türk toplumuna uygun olmamasından kaynaklanabilir.

Reprodüktif dönemde kolorektal kanser çok nadir bir durumdur ve kolon kanseri ile komplike gebeliklerde tanı genellikle ileri evrede olmaktadır. Bizim vakamız 36 yaşında ve 3.trimesterde tanısı konabilen ileri evre bir kolon kanseri vakasıdır. Hastalığın ilk dönemi asemptomatik olarak seyretmiştir. Karaciğer metastazı olduktan sonra bulgu vermiştir. Tanı sonrasında tedavi için doğum gerçekleştirilmiştir ve hasta postoperatif dönemde kemoterapi almaya başlamıştır. Kolon kanseri reprodüktif dönemde kolon kanserinin az görülmesi ve gebeliğin kolon kanserinin semptomlarını taklit etmesi nedeniyle erken tanıda şansı çok düşük olan bir hastalıktır, genellikle ileri evrede tanı almaktadır. Bundan dolayı kötü prognozludur. Bizim hastamızda ileri evrede yakalanabilen bir hastaydı. Bundan dolayı tanı sonrasında kısa sürede gebelik sonlandırılıp tedavisi başlanmış olsa bile prognozu kötü olmuştur ve hasta kısa süre içinde terminal döneme geçmiştir. Sonuçta kolon kanserinin her ne kadar erken tanı şansı olsa da genç yaşta ve gebelikle birlikte olan vakalarda bu şans daha da azalmaktadır

Amaç: Akciğer kanseri, akciğer doku hücrelerinin kontrolsüz çoğalmasıyla oluşan ölümcül bir hastalıktır. Çevresel faktörlerle birlikte genetik ve epigenetikdeğişikliklerin kanser gelişimine neden olduğu bilinmektedir. DNA metilasyonu en önemli epigenetik değişimlerden biri olup, DNA metiltransferaz (DNMT) enzimleri tarafından katalizlenir ve metile-CpG’ye bağlanan proteinler (MBD1, MBD2, MeCP2 vb) yardımıyla gerçekleşir. Çalışmamızda metilasyon ilişkili proteinlerin plazma seviyeleri ile akciğer kanseri riski arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntemler: Araştırmamızda DNMT1, DNMT2 (TRDMT1), DNMT3A, DNMT3B, MeCP2, MBD1 ve MBD2 seviyeleri, 90 akciğer kanseri hastası (küçük hücreli dışı: 78, küçük hücreli:12) ve 90 kontrol bireyden elde edilen plazma örneklerinde Sandwich ELISA yöntemi ile ölçüldü. Sonuçlar uygun istatistiksel yöntemler ile değerlendirildi. Bulgular: Kontrol ve akciğer kanserli hastaların DNMT3a, MBD2 ve MeCP2 seviyeleri arasında fark bulunmamıştır (p>0.05). DNMT1, TRDMT1, DNMT3b ve MBD1 seviyeleri ise kontrol ile karşılaştırıldığında akciğer kanserli bireylerde anlamlı oranda yüksek bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Araştırmamız sonucunda yüksek DNMT1, TRDMT1, DNMT3b ve MBD1 plazma seviyeleri ile akciğer kanseri arasında önemli bir ilişkili bulunmuştur. Bulgularımız, hastalığın erken tanısına yönelik araştırmalara katkı sağlayabileceği gibi, metilasyon ilişkili proteinlerin moleküler tanı aracı olarak ta kullanılabileceğini desteklemektedir.

Eser Adı
Akciğer Kanseri : Multidisipliner Yaklaşım


Sorumlular
Konuk editörler: Atila Akkoçlu, Can Öztürk -- Editörler: Tuğrul Çavdar, Numan Ekim


Yayın Tarihi
1999


Yayınlayan
Türk Toraks Derneği


Yayın Yeri
Ankara


Konu
Medicine -- Cancer -- Lung Cancer -- Tumor. Tıp -- Kanser -- Akciğer Kanseri -- Tümör


Dizi Kaydı
(Toraks Kitapları Sayı: 1)


Dil
Türkçe


Öz/Özet/İçindekiler
İÇİNDEKİLERI. BÖLÜM - AKCİĞER KANSERİEpidemiyoloji 17Patolojik tanı ve sorunları 23Radyolojinin tanı ve izlemdeki yeri 29Nükleer tıbbın tanı ve izlemdeki yeri & 33Invaziv tanı yöntemleri 38Evreleme 44Tanısal algoritm 54Soliter pulmoner nodüle yaklaşım 59Evrelere göre tedavi ve izlem 64Evrelere göre sağkalım 75Prognostik faktörler ve tedavi öncesi değerlendirme 80Cerrahi tedavi 96Radyoterapi 111Kemoterapi 118Kemoterapi ve yaşam kalitesi 126Endobronşiyal tedavi 130Malign perikardiyal sıvı tedavisi 139“Vena cava superior” sendromu 143Metastazların tedavisi 146Anoreksi ve kaşeksinin tedavisi 151İnfeksiyonlara yaklaşım 155Ağrı tedavisi 167Psikiyatrik bozuklukların tedavisi 173Koruyucu tedavi 180Akciğere metastaz yapmış tümöre yaklaşım 187Paraneoplastik sendromlar 192İleri evre akciğer kanseri tedavisinin geleceği 202II. BÖLÜM - PLEVRA TÜMÖRLERİMalign plevral mezotelyoma 207Metastatik plevra tümörlerine yaklaşım 219ffl. BÖLÜM - ONKOLOJİDE KLİNİK ÇALIŞMALAR ve TIBBİ ETİK ………….227IV. BÖLÜM - ONKOLOJİDE SIK KULLANILAN PRATİK BİLGİLER……….. 234İNDEKS238


ISBN
9756986042


Notlar
Kaynakça ve indeks var.Tablo ve şekil var.


Fiziksel Nitelik
247 Sayfa.: Resim yok.; 24 cm.


Yayın Geliş Tarihi
13.05.2019

Demirbaş Numarası
0052642

Yer Bilgisi
WF 658 A314 1999

Kütüphane
Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Merkez Kütüphanesi

Yağ embolisi; uzun kemik kırığı veya bir başka büyük travma sonrası, genellikle asemptomatik olarak akciğer parankimi veya dolaşımda yağ globüllerinin bulunması olarak tanımlanmaktadır. Yağ embolizmi sendromu ise; yağ embolisi sonucu ortaya çıkan klinik belirti ve bulguları tanımlayan, ölümcül seyredebilen bir tablodur. Sıklıkla travmadan 24 - 72 saat sonra santral sinir sistemi, solunum ve üriner sistem, göz ve deri bulguları ile kendini göstermektedir. Erken tanı ve tedavi ölüm riskinin azaltılması için önemlidir. Bununla beraber, sıklıkla adli olgu niteliği taşıyan bu olguların adli raporlarının düzenlenmesi esnasında bu klinik tablonun akılda tutulması gerekmektedir. Bu çalışmada; araç dışı trafik kazası sonucu yaralanan ve daha sonra pulmoner yağ embolisi gelişen, anabilim dalımıza kesin rapor istemi ile başvuran 30 yaşındaki erkek olgu sunulmuş olup, yağ embolisi tanısı konulurken dikkat edilmesi gereken unsurları vurgulamak ve “yaşamı tehlikeye sokacak derecede yaralanma” kavramı ile Haziran 2013’te “Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi” başlıklı kılavuzda bu açıdan yapılan değişikliğe dikkat çekmek amaçlanmaktadır. Anahtar kelimeler: Adli rapor, komplikasyon, yağ embolisi, adli tıbbi değerlendirme.

Giriş: İnsülin ve kolon, akciğer ve endometrium kanserleri gibi bazı kanser türleri arasında pozitif bir korelasyon olduğu bilinmektedir. Prostat kanseri de bunlardan birisidir. Bu çalışmadaki amacımız insülin geni 3" UTR bölgesinde lokalize olan INS+1127 PstI polimosfizminin prostat kanseri etiyolojinde rolünü araştırmaktır. Materyal ve Metot: Çalışmaya 71 prostat kanseri tanısı almış hasta ve 119 normal kontrol bireyi dahil edilmiştir. INS+1127 PstI polimorfizm araştırması için PCR ve RFLP tekniği kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmanın sonucunda INS geni PstI polimorfizmi genotipleri prostat kanserli hastalarda (n:71) %67,6 CC, %28,2 CT, %4,2 TT; kontrol grubunda (n: 119) %78,2 CC, %21 CT, %0,8 TT olarak belirlenmiştir. Sonuç: Hasta ve kontroller arasındaki genotip dağılımında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (P=0,078).

Türkçe Özet :
ÖZETAmaç: KOAH alevlenmesi etiyolojisinde pulmoner tromboembolinin sıklığını tespitetmek, alevlenme ile başvuran olgulara hastanede kaldıkları süre boyunca verilenantikoagulan tedavinin bir yıllık KOAH mortalitesi üzerine etkisini araştırmaktır.Materyal ve metod: Çalışma prospektif olarak Haziran 2001-Haziran 2003 tarihleriarasında yatarak tedavi gören peşpeşe kabul edilmiş 61 hastada yapıldı. Tam kansayımı, solunum fonksiyon testleri, arteryel kan gazı analizleri, balgam gram boyaması,D-Dimer, protein C, protein S, Antitrombin III, Aktive protein C direnci (APCR), alt veüst ekstremite venöz doppler ultrasonografisi, perfüzyon-ventilasyon sintigrafisi,transtorakal ekokardiyografi, emboli protokolü ile spiral tomografi çekildi. Olgulararastgele antikuagulan tedavi verildi. Tetkikler sırasında PTE ve/veya DVT tespitedilenler taburcu edilirken antikuagulan tedaviye devam etti. Hastalara ve yakınlarınaaltıncı ve 12. ay sonunda telefonla ulaşarak hayatta olup olmadıkları soruldu.Bulgular: Antikoagulan tedavi verilen grupta (ATVG) 37, antikoagulan almayan grupta(ATAG) 24 olgu vardı. Altmış bir olgunun %68.9'u erkek, %31.1'i kadındı. Yaşortalaması ATVG'ta 61,3 yıl ± 8.6, ATAG'ta 59,2 ± 7.9 yıl idi. 43 olguda sigara içmeöyküsü olup, her iki grupta (sırasıyla %94, %83) nefes darlığı en sık şikayet idi.Olguların yapılan solunum fonksiyon testleri, arteryel kan gazı analizleri,D-Dimer, protein C, protein S, Antitrombin III ve APCR düzeyleri arasında istatistikselaçıdan anlamlı farklılık yoktu (p>0.05).VIIPerfüzyon -Ventilasyon sintigrafisi sonuçlarına göre ATVG'ta 27 olguda (%72,9),ATAG'ta 17 olguda (%70,8) orta veya yüksek olasılıklı emboli ile uyumlu bulgular eldeedildi. Alt ve üst ekstremite venöz doppler incelemesinde 13 (%21,5) hastada derin ventrombozu bulundu. Emboli protokolü ile çekilen spiral akciğer tomografisinde 14hastada pulmoner arterlerde trombüs gösterildi. Bu olguların onunda ise ana pulmonerarterlerde trombüs mevcuttu. Transtorakal ekokardiyografi ile iki olguda sağ ventriküdetrombüs bulundu. Olguların tüm klinik ve laboratuvar bulguları değerlendirildiğinde18'inde (%29,5) derin ven trombozu (DVT) ve/veya pulmoner tromboemboli (PTE)tespit edildi.Bir yıllık takip sonunda ATVG'ta 27 (%64.3), ATAG'ta 10 (%52.6) olgunun öldüğütespit edildi (P>0.05). Bir yıllık takip sonunda iki grup arasında mortalite bakımındanistatistiksel açıdan bir fark bulunamadı(p<0.053).DVT ve/veya PTE tespit edilen 18 olgunun 3'ü (%16.6), DVT ve/veya PTE tespitedilmeyen 43 olgunun ise 21'i (%48.8) bir yıl sonunda hayatta idi (p< 0.02).Sonuç: Çalışmamızda 61 KOAH alevlenmeli olgunun %29.5'inde DVT ve/veya PTEtespit edildi. Bir yıllık mortalite takipleri sonunda hangi nedenle olursa olsunalevlenmeyle başvuran KOAH'lı olgularda hastanede kaldıkları süre boyuncaantikoagule edilmenin mortaliteye katkı sağlamadığı görüldü (p<0.053). KOAHalevlenmesi ile yatırılıp nedeni DVT ve/veya PTE tespit edilen KOAH'lı olguların iseantikoagule edilmesine rağmen yaşam süresinin daha kısa olduğu gözlendi (p<0.02).KOAH'lı hastaların immobil, polisitemik, hipoksemik olması, sağ kalp yetmezliğininmevcut ve KOAH'a bağlı damar yatağında vaskülit varlığı bu olgularda DVT ve/veyaPTE gelişmesinde önemli risk faktörleridir. Bu nedenle özellikle nefes darlığı nedeniylebaşvuran KOAH olgularında PTE araştırılmalıdır. Ancak alevlenme nedeni PTE olanolguların mortalitesinin yüksek olacağı göz önünde tutulmalıdır.Anahtar kelimeler: KOAH alevlenme, pulmoner tromboemboli, mortaliteVIII
İngilizce Başlık : The frequency of pulmonary thromboembolism in exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease (COPD), the effects of on mortality
İngilizce Özet :
THE FREQUENCY OF PULMONARY THROMBOEMBOLISM INEXACERBATIONS OF CHRONIC OBSTRUCTIVE PULMONARY DISEASE(COPD), THE EFFECTS OF ON MORTALITYABSTRACTAim: To find out the frequency of pulmonary thromboembolism in the etiology ofexacerbations of chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and to investigate theeffect of anticoagulant treatment administered during hospitalization on one year COPDmortality.Material and Methods: We conducted a prospective study of a consecutive patients of61 patients who were hospitalized between June 2001 and June 2003. Whole bloodcount, spirometric tests, arterial blood gas analyses, sputum gram stain, D-Dimer,Protein C, protein S, antithrombin III, Activated Protein C Resistance (APCR), lowerand upper extremity venous doppler ultrasonography, perfusion-ventilationscintigraphy, transthoracal echocardiography and spiral CT using the pulmonaryembolus protocol were obtained. Patients were prospectively randomized toanticoagulant treatment. Patients, who have had PTE or DVT at the time of diagnosis,were included in anticoagulant treatment group. Patients were asked if they were aliveor not on the sixth and 12th month.Results: Number of patients in anticoagulant treatment given group (ATGG) was 37whereas number of patients in anticoagulant treatment restricted group (ATRG) was 24.Of sixty-one patient, %68.9 were male and %31.1 were female. Mean age was 61,3±8.6years in ATGG and 59,2±7.9 years in ATRG. 43 patients had a history of cigarettesmoking, and the most common complaint for both groups (94%, 83% respectively)was dyspnea.IXThere were no statistically significant differences in spirometric tests, arterial blood gasanalyses, D-Dimer, Protein C, protein S, antithrombin III and Activated Protein CResistance (APCR) levels between these 2 groups (p>0.05).Perfusion-ventilation scintigraphy results indicated a moderate or a high probability ofPE in 27 patients (%72,9) in ATGG and in 17 patients (%70,8) in ATRG. Deep veinthrombosis is diagnosed in 13 patients (%29,5) by lower and upper extremity venousdoppler ultrasonography. Spiral CT using the pulmonary embolus protocol detectedpulmonary arterial thrombus in 14 patients. Ten of these 14 patients had thrombus inmain pulmonary arteries. Transthoracal echocardiography revealed a ventricularthrombus in two patients. Deep vein thrombosis (DVT) and/or pulmonarythromboembolism (PTE) was diagnosed in 18 (%29,5) patients when all clinical andlaboratory results were taken together.With a one year follow-up, 27 patients in ATGG (%64,3) and 10 patients in ATRG(%52,6), died(p>0.05). At the end of one year follow-up, there were no statisticallysignificant differences in mortality between two groups (p<0.053). At the end of oneyear follow-up, 3 of 18 patients (%16,6) with DVT and/or PTE and 21 of 43 patients(%48,8) without DVT and/or PTE, were alive(p<0.02).Conclusion: In our study, %29,5 of 61 patients with exacerbations of COPD weredetected to have DVT and/or PTE. At the end of one year mortality follow-up,anticoagulant treatment administered to the patients with exacerbations of COPD of anyetiology during their hospitalization didn?t improve mortality(p<0.053). Patients whowere hospitalized with exacerbations of COPD and subsequently diagnosed also to haveDVT and/or PTE had a shorter lifetime, although they have been anticagulated(p<0.02). These patients are immobile, polycytemic, hypoxic, have right heart failureand all have vasculitis in the vascular bed secondary to COPD, which are important riskfactors for DVT and/or PTE and must be investigated as the reason of exacerbations.Inour study, an increase in the mortality of cases whose exacerbations are due to PTE, isdetected.Key Words: exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease, pulmonarythromboembolism, mortalityX

Eser Adı
Akciğer kanseri, multidisipliner yaklaşım


Sorumlular
ed. Atila Akkoçlu, Can Öztürk


Yayın Tarihi
1999


Yayınlayan
Toroks Derneği


Yayın Yeri
Ankara


Konu
AKCİĞER-KANSER


Dizi Kaydı
Toraks Kitapları


Dil
Türkçe


Fiziksel Nitelik
247s.


Yayın Geliş Tarihi
10.06.2009

Demirbaş Numarası
0015296

Yer Bilgisi
WF 658 A313 1999 k.1

Kütüphane
Hitit Üniversitesi Merkez Kütüphanesi

Akciğer kanserinde cilt metastazı oldukça nadir görülen bir durumdur. Akciğer kanserlerinin içinde cilt metastazının yaygın görüldüğü tip büyük hücreli karsinomken, nadir görüldüğü tip skuamöz hücreli karsinomdur. Genellikle cilt metastazı, hematojen yayılım sonucunda oluşmaktadır. Bu yazıda, skuamöz hücreli tip akciğer kanserli hastada lobektomi insizyon hattında oluşan, nadir görülen direkt cilt metastazı olgumuzu sunmaktayız.

Hava embolisi nadir görülen ancak yüksek morbidite ve mortalite oranları ile iyi tanınması gereken bir klinik durumdur. Hava embolisi için sensitif erken tanı yöntemleri bulunmaktadır, ancak her zaman bu yöntemlere ulaşmak kolay olmamaktadır. Venöz hava embolisinin saptanması ile birlikte, havanın hızla aspire edilmesi ve yandaş tedavilerin uygulanması ile mortalite ve morbiditede azalma sağlanabilmektedir. Önemli olan erken dönemde embolinin ortaya çıkarabileceği sorunların tanınması ve önlenmeye çalışılmasıdır. Venöz hava embolilerinde, aspire edilen hava miktarı ile mortalite ve morbidite doğru orantılıdır. Burada en önemli yaklaşım hava embolisi gelişimini engellemeye çalışmak ve her zaman gelişebileceğini akılda tutarak olası durumlarda erken tanı koymaktır. Bu olgu sunumunda 51 yaşında kadın hastada postoperatif dönemde hava embolisi tanısı konması ve uygulanan tedaviler sunulmuştur.

Amaç: Nötrofil/lenfosit oranı (NLO) ve platelet/lenfosit oranı (PLO) ile çeşitli kanserlerin prognozu arasındaki ilişki gösterilmiştir. Ancak NLO ve PLO’ nun küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) prognozuna etkisi hala tartışmalıdır. Bu çalışmamızın amacı, hastanemizde radikal rezeksiyon uygulanan Evre 1-2 KHDAK hastalarında operasyon öncesi NLO ve PLO’ nun prognostik değerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 2001-2014 yılları arasında merkezimizde takip edilen ve radikal rezeksiyon uygulanan 59 Evre 1-2 KHDAK hastası dahil edilmiştir. Hastaların takip dosyaları incelenmiş ve gerekli bilgiler alınmıştır. NLO ve PLO’ nun optimal cut-off değeri için Receiver operating curve (ROC) analizi kullanılmıştır (NLO için 4,7, PLO için 199). NLO ve PLO’ nun genel sağ kalım (GSK) ve hastalıksız sağ kalım (HSK) üzerine etkisini incelemek için The Kaplan-Meier univariate analysis kullanılmıştır. Bulgular: NLO ve PLO sınıflamaları ile klinik parametreler arasında yaş haricinde herhangi bir ilişki bulunmamıştır. NLO <4,7 olan gurupta GSK ortalaması 53 ay, HSK ortalaması 43 ay, NLO > 4,7 olan grupta ise GSK ortalaması 44 ay, HSK ortalaması 28 ay, bulundu (GSK için p=0,031, HSK için p=0,126). PLO < 199 olan gurupta GSK ortalaması 55 ay, HSK ortalaması 39,5 ay, PLO > 199 olan gurupta ise GSK ortalaması 42 ay, HSK ortalaması 30,6 ay olarak bulundu (GSK için p=0,020, HSK için p=0,856). Tartışma ve Sonuç: Tedavi öncesi yüksek NLO ve PLO değerleri opere akciğer kanseri hastalarında kötü prognoz için bağımsız belirteçlerdir. Preoperatif NLO ve PLO değerleri, Evre 1-2 KHDAK hastalarında radikal rezeksiyon öncesi, prognostik bir parametre olarak kullanılabilir.

Metastatik tümör; orjinini Santral Sinir Sistemi (SSS) dışındaki dokulardan alan primer sistemik kanserlerin sekonder olarak SSS ne yayılmasıdır. Erişkinde SSS ne en sık metastaz sırasıyla akciğer, meme, malign melanom, renal hücreli Ca, kolon ve tiroid kanserinden gelir. Akciğer kanseri %30-60 oranında beyine metastaz yapar. Çocukta beyin metastazı oldukça azdır. En sık lösemi, lenfoma, osteogenik sarkom, rhabdamyosarkom ve germ hücreli tümörler beyne metastaz yaparlar. Malign melanom, akciğer, meme ve kolon kanserleri %50 oranında multipl metastaz yaparken renal tümörler tek metastaz yapmaya meyillidir. Akciğer kanseri tanı koyduktan 6-9 ay sonra beyne metastaz yaparken, renal kanser 1 yıl, kolon kanseri 2 yıl, meme kanseri ve malign melanom 3 yıl sonra beyine metastaz yapabilir. %6 olguda primer tümöre ait hiçbir bulgu yokken beyine metastaz olmaktadır. Tedavide verilen ilk ilaç kortikosteroiddir, daha sonra ameliyat, Radyoterapi (RT), Kemoterapi (KT) ve Stereotaktik Radyosurgery (SRS) yapılabilir. Küçük hücreli akciğer kanseri, lenfoma, germ hücreli tümörler RT ve KT"ye hassastırlar. Non small akciğer kanserleri, renal, kolon, malign melanom radiorezistandır. Eğer hastada 3-4 aydan uzun yaşam süresi bekleniyorsa agresif tedavi uygulanır. RT"de verilen dozun total miktarı ve veriliş süresi ile ilgili akut ve kronik komplikasyonlar meydana gelir. Metastatik tümörlerin ameliyatlarında amaç nörolojik defisit olmadan tümörün total çıkartılması, intrakranial basıncın azaltılması ve eğer postoperatuar RT yapılacaksa dozun mümkün olduğu kadar düşük tutulmasıdır. Önceleri multipl metastazlar opere edilmemekte idi ancak ne kadar çok metastaz alınırsa RT ve KT den o kadar çok cevap alındığından günümüzde ameliyat önemlidir. Anahtar Kelimeler: Metastatik beyin tümörleri, Stereotaktik radyosurgery, Malign melanom, Akciğer kanserleri, Renal hücreli karsinom, Radyoterapi, Kemoterapi

Yirminci yüzyıl başlarında nadir bir hastalık olarak bilinen akciğer kanseri, 1950'li yılların başında erkeklerde, son 20 yılda da kadınlarda olmak üzere kansere bağlı ölümlerin en sık sebebi olmuştur. Bu çalışma ile bölgemizde akciğer kanser insidansı, klinik özellikleri, kanser alt tipleri, başvuru evreleri, tümörün içilen sigaranın cinsi ve beslenme ile ilişkisi, tümörün radyolojik özellikleri ve tanı konulma şekilleri gibi birtakım özellikler tespit edilmeye çalışıldı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma prospektif elde edilen verilerden analiz edilerek yapıldı. Çalışmaya 2005 yılında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Göğüs Hastalıkları, Medikal Onkoloji, Radyasyon Onkolojisi, Göğüs Cerrahisi bölümlerine; Erzurum Nihat Kitapçı Göğüs Hastalıkları Hastanesi ve Palandöken Devlet Hastanesine başvuran ve akciğer kanseri tanısı almış olan hastalar alındı. Hastalara ait bilgileri elde etmek için standart bir anket formu kullanıldı. İnsidans hesaplamasında Devlet İstatistik Enstitüsü'nün 2005 yılına ait nüfus sayımı verileri kullanıldı. Bulgular: Çalışma süresi içerisinde akciğer kanseri tanısı alan 255 hasta tespit edildi. Bunlardan 220'si erkek (%86.3) 35'i kadın (%13.7) idi. Hastaların yaş ortalaması 63±1 idi. Erzurum'da akciğer kanseri tanısı koyabilen hastanelerin verilerine göre Erzurum iline ait akciğer kanseri insidansı 14.4/100.000 olarak belirlendi. Kanser sıklığı yaş ilerledikçe arttığı, erkeklerde kadınlara göre yaklaşık 6 kat fazla görüldüğü, histopatolojik olarak küçük hücreli dışı akciğer kanseri ve ileri evre akciğer kanserinin fazla görüldüğü tespit edildi. Sonuç: Bu çalışmada bulunan Doğu Anadolu Bölgesi ve özellikle Erzurum için akciğer kanseri insidansının, geçmiş yıllarda hem bölgemizde hem de ülke genelinde yapılan diğer çalışmalardan farklı olmadığı, ileri yaş, erkek cinsiyet, aktif sigara içimi düşük sosyoekonomik durum ile ilişki tespit edildi.

KARACİĞER KANSERİHazırlayanlar: Dilara EREN 17240180 Beyza ÖZ 17240217KaraciğerKaraciğer vücudumuzdaki en büyük solid organdır.Karaciğer aynı zamanda vücuttaki en büyük salgı bezidir.Karaciğer hem endokrin hem de ekzokrin salgı bezidir. Çünkü karaciğer hem safra kanallarına safra salgılar , hem de kana birçok kimyasal madde ve protein salgılar. Safra hem yağ sindiriminde görev alır hem de atık maddeleri taşır.Karaciğer, dual (ikili) kan akımı olan tek organdır. Yani karaciğeri besleyen ya da karaciğere giren iki damar bulunur. Biri hepatik arter, diğeri ise bir portal vendir.  Portal ven; mide, ince bağırsak, kalın bağırsak, dalak ve pankreastan gelen tüm kanı, karaciğere taşıyan ana damardır. Bu mimari ile karaciğer, emilen besinleri kolayca metabolize eder. Karaciğerin toplardamarı hepat

Eser Adı
Akciğer kanseri ve PETBT'deki yanlış pozitifliğin irdelenmesi


Yazar
Yılmaz, Veysel


Yayın Tarihi
2017


Yayınlayan
İstanbul Gelişim Üniversitesi


Yayın Yeri
İstanbul


Konu
Akciğer kanseri_Tanı ve tedaviAkciğerler_HastalıklarSolunum organları_Hastalıklar


Dizi Kaydı
İstanbul Gelişim Üniversitesi yayınları ; 46.


Dil
Türkçe


ISBN
9786054827350


Notlar
Kaynakça ve dizin var.


Fiziksel Nitelik
ix, 68 sayfa ; resim ; 24 cm.


Yayın Geliş Tarihi
27.12.2017

Demirbaş Numarası
0040788

Yer Bilgisi
RC 280 Y55 2017

Kütüphane
Yozgat Bozok Üniversitesi Merkez Kütüphanesi

Eser Adı
Akciğer kanseri : tanı, tedavi, takip


Yazar
Aydıner, Adnan


Sorumlular
Adnan Aydıner ; Erkan Topuz.


Yayınlayan
Nobel Tıp Kitabevleri


Yayın Yeri
İstanbul


Konu
Akciğer tümörleriLung neoplasms


Dil
Türkçe


ISBN
9789754205671


Fiziksel Nitelik
80 sayfa : resim ; 24 cm.


Yayın Geliş Tarihi
13.11.2020


Yayın Tarihi
2007

Demirbaş Numarası
0067275

Yer Bilgisi
RC 280 .A935 2007 k.1

Kütüphane
Düzce Üniversitesi Merkez Kütüphanesi