Türkçe Özet :
Amaç : Akcier kanseri, tedavisi zor ve mortalitesi yüksek bir hastalıktır. Onkolojik tedavi sonrası hastalarda nüks, progresyon ve çeitli medikal sorunlar sıklıkla ortaya çıkmaktadır. Çalımamızda akcier kanseri hastalarında onkolojik tedavi sonrasında saptanan medikal sorunların belirlenmesi amaçlandı. Metod: Çalımada Cerrahpaa Tıp Fakültesi Göüs Hastalıkları Anabilim Dalında takipli Ocak 2012 tarihinden sonra histopatolojik olarak kesin akcier kanseri tanısı konmu veya tedavisi bitmi 40 hastanın dosya verileri retrospektif olarak incelenerek hastaların ya, cinsiyet, sigara kullanım miktarı, komorbid hastalıkları, akcier kanseri tanı tarihleri, aldıkları tedavi rejimi, tedavi süreleri ve tedavi sonrasında saptanan medikal sorunlar kaydedildi.
statistiksel analiz için SPSS 20.0 ( Statistical Package for Social Sciences, for Windows, USA) programı kullanıldı. Bulgular: Hastaların 36?sı (%90) erkek, 4?ü (%10) kadın olup ya ortalaması 63.5± 8.8 yıl idi. 38 hasta (%95) sigara içmiti. Sigara içen hastaların ortalama sigara içme miktarı 48.7± 22.1 paket-yıl idi. Hastaların 30?unda (%75) komorbidite bulunmaktaydı. Komorbidite sıklıına baktıımızda 14 (% 35) olguda hipertansiyon, 12 (% 30) olguda KOAH, 8(% 20) olguda koroner arter hastalıı, 6 (%15) olguda DM, 3 (%7,5) olguda akcier tüberkulozu, 3 (%7,5) olguda hiperlipidemi, 2 (%5) olguda aritmi, 2 (%5) olguda KKY, 1 (%2,5) olguda SVO ve 1 (%2,5) olguda KBY vardı. 17 hasta (%42,5) adenokanser, 12 hasta (%30) skuamoz hücreli kanser, 9 hasta (%22.5) KHAK, ve 2 hasta (%5) tanımlanamayan KHDAK tanısı almıtı. Kemoterapi ve radyoterapi tedavi yanıtlarına baktıımızda; 5 hastada tam yanıt, 13 hastada kısmi yanıt, 14 hasta yanıtsız ve 5 hastada progresyon saptandı. KHAK olguların KHDAK?e göre onkolojik tedavi yanıtları daha iyiydi. ( p= 0.044) Adenokanser olgularında onkolojik tedavi yanıtı skuamoz hücreli kansere göre daha iyiydi. (p=0.131) Hastalar onkolojik tedaviden ortalama 94,1 ± 72 gün sonra medikal sorun nedeniyle hastaneye bavurdu. Hastaların tedavi sonrası hastaneye bavurma semptomlarından en sık nefes darlıı görüldü. 21 hasta (%52,5) nefes darlıı, 12 hasta (%30) öksürük, 8 hasta (%20) balgam, 8 hasta (%20) ate, 8 hasta (%20) halsizlik, 6 hasta (%15) arı, 6 hasta (%15) genel durum bozukluu, 4 hasta (%10) hemoptizi, 3 hasta (%7,5) bilinç bozukluu, 3 hasta (%7,5) bacaklarda ilik, 2 hasta (%5) yürüme zorluu, 1 hasta (%2,5) konuma bozukluu, 1 hasta (%2,5) denge bozukluu, 1 hasta (%2,5) konvülziyon, 1 hasta (%2,5) hemipleji ve 1 hasta (%2,5) bacakta uyuukluk ikayetleri ile hastaneye bavurdu. Onkolojik tedaviden sonra medikal sorun nedeniyle hastaneye bavuran hastalarda en sık hastalık progresyonu (%32,5), nüks (%30) ve pnömoni (%25) saptandı. Tedaviye yanıt alınan olgularda nüks ortalama 3,7 ± 2 ay sonra gözlendi. Tedaviye yanıt alınamayan olgularda hastalık ortalama 1,9 ± 1,8 ay içinde progrese etti. Nüks ve progresyon en sık akcierde geliti. Kitleye yönelik küratif radyoterapi uygulanan hastalarda, uygulanmayanlara göre nüks görülme oranı daha azdı. (p=0,023) KHAK hastalarında KHDAK?e göre nüks daha sık saptandı. (p =0.6) Hastaların ortalama sa kalım süreleri 17,5 ay (%95 güven aralıı 14,9-20,1) medyan sakalım süreleri 17 ay (%95 güven aralıı 12,7 - 21,2) olarak saptandı. Sonuç: Akcier kanseri hastalarında onkolojik tedavi sonrası en sık saptanan medikal sorunlar tümörün nüks ve progresyonudur. Onkolojik tedavi sonrası olgular ortalama 94,1 ± 72 gün sonrası medikal nedenlerle hastaneye bavurmaktadırlar. Tedavisi tamamlanan akcier kanseri olgularında tedaviye yanıtın deerlendirilmesinden sonraki ilk klinik deerlendirme ve radyolojik inceleme üç ay içinde yapılmalıdır. Olgunun tedaviye yanıtına göre bu süre daha erkene çekilebilir.
İngilizce Başlık : Medical problems after treatment in lung cancer cases
İngilizce Özet :
Introduction:Lung cancer is a difficult to treat disease with high mortality. After oncological treatment patients often arise relapse, progression of disease or various medical complications. The goal of our study was to describe and assesss the medical complications detected after oncological treatment of lung cancer. Methods: In this retrospective study we reviewed the charts of 40 patients who were diagnosed with lung cancer by histopathological examination or finished the oncological treatment after January 2012 and followed by the Department of Pulmonary Diseases at Cerrahpasa Faculty of Medicine. Data regarding age and gender distribution, smoking history, comorbidities, diagnosis date, treatment regimen, duration of the treatment and medical complications detected after oncologic treatment was collected. Statistical analysis was done using SPSS 20.0 (Statistical Package for Social Sciences, for Windows, USA) program. Findings: Average age of the patients was 63.5± 8.8; 36 (90%) were males, 4 (10%) females. 38/40 (95%) were smokers with a mean duration of 48.7+/-22.1 pack-years. 30% of the patients had at least one medical comorbidities, including 14 (35%) with hypertension, 12 (30%) with COPD, 8 (20%) with coronary artery disease, 6 (15%) with diabetes mellitus, 3 (7,5%) with pulmonary tuberculosis, 3 (7,5%) with hyperlipidemia, 2 (5%) with arrhythmia, 2 (5%) with congestive heart failure, 1 (2,5%) with stroke and 1 (2,5%) with chronic renal failure. . Histopathologic examination revealed that 17 (42.5%) of the cases were adenocarcinoma, 12 (30%) squamous cell carcinoma, 9 (22.5%) small cell carcinoma and 2 (5%) cases of unidentified NSCLC. Regarding the response rates of chemotherapy and radiation, 5 patients had complete response, 13 of them partial response, whereas 14 patients did not respond to treatment and 5 patients demostrated progression.
n SCLC patients oncological treatment response were better compared with NSCLC patients. (p= 0.044)
n adenocarsinoma the patients oncological treatment response where better compared with squamous cell carsinoma too. (p=0.131) After the cancer treatment, most patients were re-admitted to the hospital within an average of 94.1+/-72 days with medical complications. 21 (52,5%) patients presented with shortness of breath, 12 (30%) with cough, 8 (20%) with increased sputum, 8 (20%) with fever, 8 (20%) with fatigue, 6 (15%) patients with pain symptoms, 6 (15%) with other constitutional symptoms, 4 (10%) with hemoptysis, 3 (7.5%) with altered mental status, 3 (7.5%) with lower extremity edema, 2 (5%) with difficulty walking and one each (2.5%) with aphasia, seizures, imbalance, hemiplegia and leg paresthesia,respectively. Among these patients the etiology of the symptoms was found to be most often cancer progression (32.5%), relapse (30%) and pneumonia (25%). In the patients that responded to oncological treatment, relapse was seen on average after 3,7 ± 2 months. In the cases that did not respond to oncological therapy, progression was noticed within 1,9± 1,8 months. Both relapse and progression of the cancer was more frequently seen in the lungs. Relapse was seen less frequently in the patients treated with curative chemotherapy (p=0.023), but more often in small cell cancer cases. (p=0.6). Overall, average duration of survival of our patients was 17.5 months (95% Confidence Interval 14.9-20.1), whereas median duration of survival was 17 months (95% Confidence Interval 12.7-21.2) Conclusions: In lung cancer patients after oncological treatment, relapse and progression are the most frequent complications that follow oncological therapy. These patients have a high re-admission rate due to complications with an estimated duration until re-admission of 94.1+/-72 days. All cases that complete therapy should be reevaluated clinically and radiologically within three months after the evaluation of treatment response. These period can be reduced based on the individual response to therapy.

Türkçe Özet :
ÖZETKÜÇÜK HÜCREL OLMAYAN AKC ER KANSERLER NDE FLUORESAN in-situH BR D ZASYON LE HER-2/neu AMPL F KASYONUNUN SAPTANMASI *ebnem Yıldırımcannsan sa lı ı açısından, günümüzde en önemli sorunlardan biri, kanserdir. Kanserçe itleri içinde de akci er kanseri; insidansı hızla artarak, batı ülkelerinde hem erkek hem dekadınlar arasında en sık görülen kanser haline gelmi tir. Akci er kanseri hücrelerinmorfolojisine göre ?küçük hücreli akci er kanseri? (KHAK) ve ?küçük hücreli dı ı akci erkanseri? (KHDAK) olmak üzere ba lıca 2 tipe ayrılır. Tüm akci er kanserlerinin %80'i,küçük hücreli dı ı akci er kanserleridir.Akci er kanseri oldukça kötü bir prognoza sahiptir ve te his konulan olguların%90'ından fazlasının ölümle sonuçlandı ı tesbit edilmi tir. Bu durumda, prognostikbelirteçler ve tedavide yeni yakla ımlar büyük önem kazanmaktadır. Çe itli molekülerde i ikliklerin, tümör prognozunda önemli rol oynadı ı ileri sürülmektedir .De i ime u rayan genlerden birisi olan ve 17q12'de yerle im gösteren HER-2/neuonkogeni; p185HER2 olarak adlandırılan 185 kDaltonluk transmembran bir tirozin kinazreseptörünü kodlar. HER2/neu geninin amplifikasyonu ve dolayısı ile reseptörünoverekspresyonu, hücre bölünmesinin artmasına ve hücre büyümesinin hızlanmasına nedenolur. HER2/neu overekspresyonu, küçük hücreli dı ı akci er kanserli hastaların %10-15'inde,adenokarsinomların %30'unda rapor edilmi tir.Bu çalı mada; küçük hücreli dı ı akci er kanseri olgularının tümör örneklerinde?fluoresan in situ hibridizasyon? (FISH) yöntemi ile HER-2/neu amplifikasyonununde erlendirilmesi ve sonuçların olguların klinik verileri ile birle tirilerek; HER-2/neuamplifikasyonunun prognoz üzerine olan etkisinin ara tırılması, amaçlandı. Ayrıca sonyıllarda, p185HER2'e ba lanan ve rekombinant DNA türevli bir monoklonal antikor olanTrastuzumab'ın (Herceptin), ileri safha küçük hücreli dı ı akci er kanserlerinin tedavisindede, kemoterapi ile birlikte uygulanabilirli i hakkında kanıtlar elde edilmi tir. Trastuzumab ileba arılı bir tedavinin ön arttı, HER-2/neu amplifikasyonunun do ru olarak belirlenmesidir.Çalı mamızda; önceden immunohistokimya (IHC) ile HER-2/neu ekspresyonları,negatif (%46), +2 (%29) ve +3 (%25) olarak de erlendirilmi , 23 adet küçük hücreli dı ıakci er kanseri olgusunun parafin doku örne inde, fluoresan in situ hibridizasyon tekni i(FISH) kullanılarak, HER2/neu geni amplifikasyonları saptandı. HER2/ALFA SATELLIToranı 2.0 olan analiz sonuçları, gen amplifikasyonu var olarak FISH pozitif (+) ; HER2/CEP17 oranı<2.0 olanlar ise FISH negatif (-) olarak kabul edildi. Yapılan de erlendirmelersonucunda, 24 olgunun %100'ü FISH (-) olarak bulundu ve bu olgulardan; 22'si dengelidizomi, 1 olgu ise dengeli quadrizomi olarak saptandı. Sonuçlarımıza göre; prognoz ile FISHsonuçları arasında anlamlı bir ili ki saptanamamı tır. Ayrıca, IHC +2, +3 pozitif sonuçluolgularımızda (%44), HER-2/neu proteininin overekspresyonunun, gerçek genamplifikasyonu ile ba lantılı olmadı ı gösterilmi tir.Anahtar kelimeler : Küçük hücreli dı ı akci er kanseri, HER-2/neu, Herceptin, FISH* Bu çalı ma, Dokuz Eylül Üniversitesi Bilimsel Ara tırma ubesi tarafından desteklenmi tir.Proje no: 2005.KB.SAG.022
İngilizce Başlık : neu amplification through fluorescense in-situ hybridization in non small cell lung cancer
İngilizce Özet :
SUMMARYDETERMINATION OF HER-2/neu AMPLIFICATION THROUGHFLUORESCENSE in-situ HYBRIDIZATION IN NON SMALL CELL LUNGCANCER *ebnem YıldırımcanIn terms of human health, one of the most important problems is cancer nowadays.Among the types of cancer, lung cancer; by increasing rapidly its incidence, has become themost widespread type of cancer among men and women in western countries. Lung cancer,according to morphology of cells is mainly divided in two types named as non small cell lungcancer (NSCLC) and small cell lung cancer (SCLC). 80 percent of all lung cancers are nonsmall cell lung cancer.Lung cancer has fairly bad prognosis and it has been proved that more than 90 percentof the cases which are diagnosed have ended with dead. In this state, prognostic signs andnew approaches in treatment gain importance. It has been claimed that variety of molecularalterations play significant role in tumour prognosis.HER-2/neu oncogene, one of the genes which is exposed to change and is located at17q12, encodes a 185 kDa transmembrane receptor tyrosine kinase which is named asp185HER2 . The amplification of HER-2/neu gene and as a result of this the overexpression ofreceptor causes increase of cell division and fastening of cell growth. HER-2/neuoverexpression has been reported in 10-15 percent of non small cell lung cancer patients andin 30 percent of adenocarcinoma.In this study, it has been aimed to evaluate HER-2/neu amplification by means ofFISH and searching the effect of HER-2/neu amplification on prognosis, by connecting theclinic data of cases with results, in tumour samples of non small cell lung cancer cases. Alsoin recent years, it has been got evidence about that Herceptin which binds p185HER2 andwhich is recombinant DNA derived monoclonal antibody may use associated withchemotherapy. Precondition of successful treatment thanks to Herceptin is that HER-2/neuamplification rightly determine.In our study, it was determined HER-2/neu gene amplifications with FISH in parafintissue samples of 23 NSCLC cases which were evaluated as negative (%46), +2 (%29) and +3(%25) t, with the help of immunohistochemistry. The analysis results with HER2/CEP17 ratio2.0 were accepted as FISH positive; on the other hand analysis results with HER2/CEP 17ratio <2.0 were accepted as FISH negative. As the result of maded evaluations, it was foundas FISH negative 100 percent of 24 cases and it was evaluated as balanced dysomy 22 andbalanced quadrisomy one of these cases. To our results, a significant connection betweenprognosis and FISH consequences cannot been determined. Besides, it has been determinedthat overexpression of HER-2/neu protein is not associated with real gene amplification.Key words : Non small cell lung cancer, HER-2/neu, Herceptin, FISH* This study was supported by Dokuz Eylül University, Scientific Research Department.Project No: 2005.KB.SAG.022

Türkçe Özet :
Giriş : Malign efüzyonlar n kesin tan s sitolojik veya histolojik olarakmümkündür. Ancak önemli bir hasta grubunda mükerrer sitolojikincelemelere ra men tan da zorluklarla kar la lmaktad r. Tan ydo rulamak amac yla tümör mark rlar ve sitokinler olmak üzere birçokparametre çal lm t r. Yap lan baz çal malarda vasküler endotelyalbüyüme faktörünün (VEGF) malign ve inflamatuar efüzyonlarda yükseldi iortaya konmuştur.VEGF endotel hücreleri için bilinen en spesifik mitojenik faktördür.Vaskülogenezis ve anjiogenezde önemli rol oynar. Vücutta hem fizyolojikolaylarda hem de tümör büyümesi ve yay lmas da dahil olmak üzerebirçok hastal n patagenezinde rol almaktad r.Bu çal mam zda amaç; VEGF düzeylerinin malign ve benignefüzyonlar n ay r c tan s ndaki önemini ara t rmakt r.Materyal ve Metod: Çal maya malign efüzyonu olan 25 hasta(hasta grubu) ve benign efüzyonlu 25 hasta (kontrol grubu) al nd . Malignhastalar 5 erli 5 gruptan olu tu (Over Ca; 5 hasta, Meme Ca; 5 hasta,Akci er Ca; 5 hasta, Malign mezotelyoma; 5 hasta, Mide Ca; 5 hasta).Kontrol hasta grubunu ise dekompanse karaci er sirozu (Hepatit Bve C ye ba l ) ve kalp yetmezli ine ba l efüzyon geli en hastalarolu turdu.VEGF düzeylerine hasta grubunda hem serum hem de efüzyonda,kontrol grubunda ise sadece efüzyonda bak ld .Bulgular: VEGF ortalamas hasta grubunun efüzyonunda 493,80pg/mL bulunurken, kontrol grubun effüzyonda 15,43 pg/mL bulundu. Hastagrubunda VEGF düzeyi ortalamas anlaml yüksek saptand (p< 0.05).Hasta grubunun serum VEGF düzeyi ortalamas ise 49,90 pg/mLsaptand . Hasta grubunun efüzyon ve serum VEGF düzeyleri aras ndakifark istatistiksel olarak anlaml bulundu (p< 0.05).Alt gruplar incelendi inde en yüksek VEGF düzeyi Over Ca l(1052,37 pg/mL ) hastalar n efüzyonunda ölçüldü. En dü ük efüzyonVEGF düzeyi mezotelyomal hastalarda (66,59 pg/mL) ölçüldü. En yüksekserum VEGF düzeyi ise malign plevral mezotelyoma da (80,14 pg/mL)ölçüldü. En dü ük serum VEGF düzeyi AC Ca l hastalarda (29,21 pg/mL)ölçüldü.Sonuç: Daha önceki çal lan parametrelere ilave olarak VEGFdüzeyinin, malign ve benign efüzyonlar n ay r c tan s nda iyi birnoninvaziv yöntem olarak kullan labilece ini dü ünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Malign efüzyon, VEGF, Asit, Plevral effüzyon,Kan serumu.
İngilizce Başlık : VEGF levels in malign and bening effusion diagnosis
İngilizce Özet :
Background: The diagnosis of malign effusions is established bycytologically and histologically. But, in numareous patients, diagnosis cannot be performed by recurrent cytologic investigations. Tumor markers andcytokines have been worked out for correction the diagnosis. Recentstudies report high levels of vascular endothelial growth factor (VEGF) inmalign and inflamatory effusions.Vascular endothelial growth factor (VEGF) is the most specificmytogenic factor for endothelial cells that has been known. It playsimportant roles in vasculogenesis and anjiogenesis. It has important rolesin physicologic events in healthy body and pathological events such astumor growing and metastasis.The aim of the study is to show the calculated VEGF levels in theserum and effusions of patients for the diagnosis of benign and maligneffusions.Material and Method: 25 patients wtih malign effusion (patientgroup) and 25 patients with benign effusion (control group) are includedthe study. Patient group diveded into 5 subgroup, which contains 5patients each. (Ovarian Carcinoma subgroup, Breast Carcinomasubgroup, Lung Cancer subgroup, Malign Pleural Mesotelioma subgroup,Stomach Cancer subgroup)Decompanse cirrhosis (results of Hepatitis B and C) patients andheart failure patients were studied as control group.VEGF levels were evaluated in blood serum and effusions in thepatient group, and in effusions in the control group.Results:Avarage calculated VEGF levels were; 493.8025 pg/mL in thepatient gruop s effusions and 15,4312 pg/mL in the control group seffusions. The avarage levels of VEGF in patient group were calculatedhighly statically (p<0.05). Avarage blood serum VEGF levels in the patientgroup was 49,9079 pg/mL. The differences of blood serum and effusionVEGF levels of the patient grup were meaningfull statically (p<0.05).In the patients group s subgroups; the highest effusion level ofVEGF was evaluated in the ovarian carcinoma subgroup (1052,3788pg/mL), the lowest level was evaluated in the malign pleural mesotheliomasubgroup (66.59 pg/mL). The highest blood serum level of VEGF wasevaluated in malign pleural mesothelioma subgroup (80.14 pg/mL), andthe lowest blood serum level of VEGF was evaluated in the lung cancersubgroup (29.21 pg/mL).Conclusion: We think that evaluation of the VEGF levels, asadditional to other diagnostic parametres, is usefull and non-invasivetecnique for the diagnosing of malign and/or benign effusions.Key Words: Malign effusion, VEGF, Peritoneal efusion, Pleuraleffusion, Blood serum.

Türkçe Özet :
6. Kronik aktif hepatitin etyolojik nedenlerine göre serum tümörbelirleyicileri konsantrasyonu normalden yüksek olan olguların da ılımıincelendi inde anlamlı bir ili ki bulunmadı (p>0.05).7. Siroz etyolojisine göre serum tümör belirleyicileri konsantrasyonu normaldenyüksek olan olguların da ılımı incelendi inde anlamlı bir ili ki saptanmadı (p>0.05).8. Child Pugh evrelerine göre tümör belirleyicileri de erlendirildi inde, CA 19-9seviyeleri Child C evresinde anlamlı olarak yüksek bulunurken (p<0.05), CA 125seviyeleri Child B ve C evresinde anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.01).ÖZETÇalı mamızda 95 kronik aktif hepatitli hasta ( ortalama ya 39±11 yıl), 64 sirozluhasta ( ortalama ya 47±13 yıl) ve kontrol grubu olarak 20 sa lıklı olgu ( ortalama ya33±16 yıl ) çalı maya alındı. Kronik aktif hepatit tanısı klinik, laboratuvar vehistopatolojik bulgularla konuldu. Karaci er sirozu tanısı karaci er i ne biyopsisi veyabiyopsi yapılamayan olgularda klinik ve faboratuvar bulgularıyla konuldu. TümörBelirteçleri Breckman Coulter Acces mmuno Assey System DXI.800 hormon tetkikcihazı ile yapılmı tır.Serum CEA seviyeleri sirotik hastalarda kontrol olgularına göre daha yüksekbulundu (p<0.01).AFP seviyeleri sirozlu hastalarda kronik aktif hepatitli hastalar ve kontrololgularına göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.01).KC Ca tanılı hasta yoktu.CA 19-9 düzeyleri sirotik olgularda kronik aktif hepatitli ve kontrol olgularınagöre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.01).CA 125 düzeyleri sirotik olgularda kronik aktif hepatitli ve kontrol olgularına göreanlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.01).PSA seviyeleri ile gruplar arasında anlamlı bir ili ki saptanmadı (p>0.05).Kronik aktif hepatitli ve karaci er sirozlu hastalarda etyoloji ile serum tümörbelirleyicilerinin konsantrasyonu normalden yüksek olan olguların da ılımı arasındaanlamlı bir ili ki saptanmadı (p>0.05).Sirotik hastalarda Child evrelemesiyle tümör belirleyicilerinin seviyeleriarasındaki ili ki incelendi inde CA 19-9 seviyeleri Child C'de (p<0.05), CA 125seviyeleri Child B ve C'de anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.01). Asitli sirotikolgularda CA 125 seviyeleri asitsiz sirotik olgulardan anlamlı olarak yüksek bulundu(p<0.01).Kronik aktif hepatitli olgularda AFP ile üre arasında negatif (p<0.05), CA 19-9 iletotal blüribin (p<0.05) ve CA 125 ile ALT (p<0.05), üre (p<0.05), kreatinin (p<0.05)arasında pozitif anlamlı bir ili ki saptandı. CA 125 ile albümin arasında ise negatif birili ki bulundu (p<0.01). Sirozlu olgularda AFP ile üre arasında negatif (p<0.05), CA19-9 ile total bilüribin (p<0.05) ve CA 125 ile ALT (p<0.05), üre (p<0.05), kreatinin(p<0.01) arasında pozitif anlamlı bir ili ki bulundu. CA125 ile albümin arasında isenegatif bir ili ki bulundu (p<0.05).Sonuç olarak; kronik karaci er hastalıklarında tümör belirleyiciler normaldanyüksek bulunabilir.Özellikle Kronik karaci er hastalarında AFP %14,6 sında,CA125;%15.1 inde,CEA;%7,1 inde,CA 19.9 %11'inde normalden yüksekbulundu.Karaci er Siroz geli en hastalarda AFP %29'unda,CA 125%71'inde,CEA;%13'ünde,CA 19.9;%31'inde normalden yüksek bulundu. Child Pughevrelemesine göre CA 19.9 seviyeleri Child C de anlamlı olarak yüksek(p<0,05),CA125 seviyeleri Child B ve C evresinde anlamlı olarak yüksek bulduk. Kronik karaci erhastalı ı ve karaci er sirozu geli en hastaların tümör belirleyicileri normaldenyükseklik oranlarına göre belirleyicilerdeki yüksekli in takibi ile Hepataocellüler Cageli me oranlarının takip edilebilece i sonucuna varılabilir. Hangi kronik karaci erhastalı ında hangi belirteçler yüksek ve hangilerinde malignite geli iyor uzun süretakip edilebilir.Buna göre malignite ihtimali yüksek olanların takibi daha sık aralıklarlayapılabilir. Erken tanı ve tedaviye imkan ve fırsat olu turulabilir.
İngilizce Başlık : Tm markers are searched in patients whichare chronic hepatits (b,c)chronic liver disease and liver cirrhosis(child a,b,c).
İngilizce Özet :
SUMMARYIt?s known that, there can be an amount of increase of tumor diagnostics in thepatients who have chronic liver disease. n this, we researched the below in thisstudy:1-Which tumor diagnostic rises at what rate in chronic liver disease? Whichones aren?t affected?2- Is there any relationship between the degree of chronic liver disease andtumor diagnostic? If there is a relationship, which diagnostics were affected?3- At which levels are the tumor diagnostics affected at the diagnosis andfollowing of cancers and in the patients who have of chronic liver disease?In our study , there were 64 patients who had cirrhosis of liver, 95 patientswho had chronic active hepatitis who had been referred to the Selcuk UniversityMeram Medical Faculty the branc of internal Medicine Gastroenterology between thedates of March 18th 2005 and July 2nd 2006. Also, 20 healthy people were takento the study as a control group. Patients who had been diagnosed as cirrhosis ofliver %34 were male and %30 were female. Their avarage age were 47+- 13(19-72years old).Out of Patients who had chronic active hepatits %51 were male and %9were female. Their avarege age were 34+-16 (22-64 years old).Results: Tumor diagnostics in the chronic liver disease can be found higherthan normal levels. Those were found hıgher than normal levels especially inpatients who have chronic liver disease.AFP was %14,6, Ca125 was %15,1, CAEwas %7,1, CA19.9 was %10. Also in patients who have the cirrhosis of liver,following values were found higher than normal levels; AFP was found in %29,CA125 was %71, CEA was %13, CA 19.9 was %28.According to Child Pugh staging, Ca 19.9 levels were found as meaningfuland high at Child C stage (p‹0,005), CA125 levels were found as meaningfulandhigh at high at the stage of Child B and C. The conclusion can be summarised as;Hepatocelluler CA rates can be followed by followingthe height in diagnosticsaccording to the rates from normal to high level of tumor diagnostics of the patientswho have the chronic liver disease and cirrhosis of liver. The probability of thedevelopment of early Malignite in which high values can be followed in long-livedway.

Türkçe Özet :
396. ÖZETDENEYSEL SEPS S MODEL NDE OKS DAN-ANT OKS DAN S STEM VEAKC ER H STOPATOLOJ S ÜZER NE OKTREOT D N DOZA BA IMLIETK LERAmaç: Sepsis son yıllarda fizyopatolojisinin daha iyi anla ılmasına ve tedavisindekiyeniliklere ra men yo un bakımlarda görülen ölümlerin ba lıca nedenidir. Sepsis ve septikok fizyopatolojisinin merkezinde oksidatif stres yer almaktadır. Organizmada oksidan-antioksidan denge farklı yolakları kullandı ından bunların tümünü etkileyecek `ideal' bir ilaçhenüz bulunmamaktadır. Biz bu çalı mada sentetik bir somatostatin analo u olan oktreotidin(OCT) deneysel sepsiste antioksidan etkisinin olup olmadı ını ara tırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: 40 adet di i Sprague-Dawley rat 4 gruba ayrıldı (n=10). Çekal ligasyon veperforasyon yöntemiyle (ÇLP) deneysel sepsis olu turuldu. SHAM grubunda sadecelaparotomi uygulandı. SEPS S grubunda ÇLP ile sepsis olu turuldu. OCT-50 grubunda ÇLPyapılmı sepsisli ratlara 50 µg/kg, sc OCT, OCT-100 grubunda ÇLP yapılmı sepsisli ratlara100 µg/kg, sc OCT verildi. laçlar operasyondan sonra hemen ve 12 saat sonra olmak üzere 2e it dozda uygulandı. Tüm ratlar cerrahi i lemin 24. saatinde sakrifiye edildi. Eritrositglutatyon (GSH) ve plazma malondialdehit (MDA) düzeyleri ölçüldü. Akci er hasarı birpatolog tarafından 0 (normal) ve 4 ( iddetli) arasında ı ık mikroskobunda derecelendirildi.Bulgular: SEPS S grubunda SHAM grubuna göre MDA de erleri belirgin olarak artarkenGSH de erleri belirgin olarak azaldı (p<0,05). ÇLP ile olu turulan sepsisteki MDA artı ı veGSH azalması 100 µg/kg, sc OCT ile önlendi (p<0,05). SEPS S grubu akci er dokularındainterstisiyel bo luklardaki nötrofil infiltrasyonu, alveoler septal kalınla ma, hemoraji vekonjesyonda belirgin artı görülürken, SEPS S grubuyla kıyaslandı ında OCT-100 grubualveoler hasar skorları belirgin olarak dü ük bulundu (p<0,05).Sonuç: Ratlarda ÇLP ile olu turulan sepsiste OCT'nin doza ba ımlı antioksidan etkilerigörüldü. Yeni çalı malarda daha yüksek dozlarla sepsis tedavisindeki etkinli i daha iyianla ılabilir. OCT dü ük yan etki profili ve geni güvenlik marjı ile sepsis ve septik oktedavisinde yeni bir tedavi seçene i olabilir.Anahtar Kelimeler: Sepsis, antioksidan, oktreotid
İngilizce Özet :
407. SUMMARYDOSE-DEPENDENT EFFECTS OF OCTREOTIDE ON OXIDANT-ANTIOXIDANTSTATUS AND LUNG HISTOPATHOLOGY DURING EXPERIMENTAL SEPSISBackground and Aim: Sepsis remains one of the leading causes of death in intensive careunits, despite recent acquired knowledge on pathophysiology and treatment. Central to thepathophysiology of sepsis and septic shock is an oxidative stress. Oxidant-antioxidantbalance involves different pathways and yet, there is no `ideal? drug able to affect all of them.In this study we analyzed whether octreotide (OCT), a synthetic somatostatin analogue, hasantioxidative effects in experimental sepsis.Methods: 40 female Sprague-Dawley rats were divided into four groups (n = 10). GroupSHAM underwent only a laparotomy; group SEPS S, sepsis; group OCT-50, sepsis andreceiving OCT (50 µg/kg, sc); group OCT-100, sepsis and receiving OCT (100 µg/kg, sc).Sepsis was induced by Cecal Ligation and Puncture (CLP). The OCT doses was administeredimmediately after CLP and 12 h. Rats were sacrificed at 24 h after the surgical procedure. Thelevels of erythrocyte glutathione (GSH) and plasma malondialdehyde (MDA) were measured.Lung injury was graded from 0 (normal) to 4 (diffuse injury) on light microscopy by thepathologist.Results: In group SEPS S, while MDA increased in sepsis periods, GSH decreased whencompared with group SHAM (p<0,05). Increase in MDA levels and decrease in GSH levelsafter CLP-induced sepsis was significantly prevented by OCT (100 µg/kg, sc) administration(p<0,05). Group SEPS S showed a marked increase in neutrophil infiltration into theinterstitial space, thickening of the alveolar septa, hemorrhagia and congestion whereas thelung damage scores were lower in the OCT-100 group (p<0,05).Conclusion: Octreotide seems to have a dose-dependent antioxidative effect in CLP-inducedsepsis in rats. Further trials are necessary to reveal the therapeutic effect of OCT in sepsis. nthe other hand, urther studies should be performed aiming to reveal the optimal OCT doses.As a drug with the wide margin of safety and less adverse reaction profile meritsconsideration as a choice of treatment in sepsis and septic shock.Key Words: Sepsis, antioxidant, octreotide

Türkçe Özet :
ÖZETKronik HCV infeksiyonu tüm dünyada oldu u gibi ülkemizde de önemli birsa lı sorunudur. Kronik hepatit C (KHC) infeksiyonunda uzun dönemde siroz,kkaraci er kanseri geli me risklerinin ve mortalite oranı n yüksek olması tedavinıkonusunda çalı maları yo un olarak devam etmesine yol açmı tın r. Günümüzdepeginterferon- (PEG FN-α) ve ribavirin kombinasyonu KHC tedavisinde standartkabul edilmekle birlikte interferon- ( FN- ) indüksiyon ve ribavirinkombinasyonunu ile ilgili kar ı tıla rmalı veriler yeterli de ildir. Çalı manı amacınKHC hastalarında ribavirinle kombine FN-α indüksiyon tedavisi ile ribavirinlekombine PEG FN-α tedavisini kar ı tıla rmaktır.Çalı maya daha önce tedavi almamı KHC' li 40 hasta alı . Hastalar iki grubandıayrı . Birinci grupta 18 hastaya FN-α 2a (dört hafta süreyle 6 milyon üniteldı(MÜ)/gün subkutan ve 48 hafta 6 MÜ haftada üç gün) ve ribavirin 1000-1200 mg/günikiye bölünmü dozda 52 hafta süreyle verildi. kinci grupta 22 hastaya PEG FN-α 2a180 µg/hafta ve ribavirin 1000-1200 mg/gün ikiye bölünmü dozda 52 haftauygulandı Bu iki tedavinin karaci er fonksiyon testleri, virolojik göstergeler ve.karaci er histopatolojisi üzerine etkileri ara tı ldı ndüksiyon grubunda üç, PEG FNrı .grubunda be hasta ilaç yan etkileri veya çalı ma protokolüne uyumsuzluk gibi çe itlinedenlerle çalı madan çı ldıkarı .Hastaları ba langı demografik özellikleri de erlendirildi inde gruplarn çarasında ya dı ındaki cinsiyet, nekroinflamasyon derecesi, fibrozis, viral yük, a ı k,rlıvücut kitle indeksi, karaci er fonksiyon testleri ve hematolojik göstergelerbakı ndan anlamlı fark yoktu. Hastaları tamamımı n nda parenteral bula yolu tespitedildi. Viral genotip tayini yapı 34 hastanı tümünün genotip 1b ile infekte oldu ulan n83saptandı Tedavi süresince her iki grupta ALT de erlerinde birinci ayda belirgin bir.dü ü gözlendi. Bu dü ü tedavi sonuna kadar kısmen devam etti. Tedavi kesildiktensonra indüksiyon grubunda belirgin ALT artı ı saptandı Beyaz küre ve hemoglobin.ortalamalarında tedavi boyunca ba langı göre anlamlı dü ü saptanıca rken trombositdüzeyi ortalamalarında genel olarak anlamlı de i iklik gözlenmedi. Her iki gruptakihastaları erken virolojik yanı tedavi sonu yanı kalı virolojik yanı yanı zlın t, t, cı t, tsı k,alevlenme ve nüks oranları benzerdi. Bu oranlar indüksiyon grubunda sı yla %93.8,rası%80, %73.3, %20, %15.3 ve %8.3 iken PEG-IFN grubunda sı yla %90, %82.4,rası%76.5, %17.6, %17.6 ve %7.1 bulundu.Her iki grupta en sı görülen yan etkiler grip benzeri semptomlar,kgastrointestinal sistemle ili kili semptomlar, dermatolojik semptomlar, solunumsistemi semptomları ve psikiyatrik semptomlar idi. Yan etkilerin görülme sı ıklıaçı ndan gruplar arası anlamlı fark gözlenmedi.sı ndaBu veriler KHC' de yüksek doz indüksiyon tedavisi ile birlikte ribavirinuygulanması n PEG FN- tedavisi kadar etkin ve güvenli oldu unu göstermi tir.nıAnahtar Kelimeler: HCV, interferon, indüksiyon, peginterferon,ribavirin.84
İngilizce Başlık : A comparison of interferon alfa-2a induction plus ribavirin combination therapy with peginterferon alfa-2a plus ribavirin combination therapy for the treatment of chronic hepatitis C
İngilizce Özet :
SummaryA COMPARISON OF INTERFERON -2a INDUCTION PLUS RIBAVIRIN COMBINATIONTHERAPY WITH PEGINTERFERON -2a PLUS RIBAVIRIN COMBINATION THERAPYFOR THE TREATMENT OF CHRONIC HEPATITIS CChronic HCV infection is an important problem in our country as well as inworldwide. Intensive studies associated with treatment for chronic hepatitis C (CHC)are carry on, because of increased risk of liver cirrhosis and hepatocellular carcinomaand also high mortality risk in CHC patients. Although peginterferon- (PEG-IFN- )plus ribavirin combination therapy is the standard of approach for the treatment ofCHC, data about the comparison of interferon- (IFN- ) induction plus ribavirin withstandard therapy is not sufficient. The aim of study is to compare PEG-IFN- 2a plusribavirin combination with IFN- 2a induction plus ribavirin for treatment of thepatients with naive CHC.Fourty naive patients with CHC were included to this study. The patients wereassigned into two groups. Eighteen patients received IFN- 2a (at a dose of 6 millionunits (MU) subcutaneously (sc) daily for 4 weeks and then 6 MU three times weeklyfor 48 weeks) plus ribavirin 1000-1200 mg/day orally for 52 weeks. The other 222a 180 µg sc each week plus ribavirin 1000-1200patients received PEG IFN-mg/day orally for 52 weeks. We evaluated the effects of treatment on liver functiontests, virologic parameters and changes in liver histopathology. Three patients in theinduction group and five patients in the PEG IFN group were excluded frm the studydue to miscellaneous reasons such as adverse effects of drugs or discordance totreatment protocol.85No significant differences were observed at baseline characteristics as gender,body mass index, weight, viral load of HCV, possibe transmission routes, liverfunction tests, hematological parameters and liver histopathology, except for agebetween the two treatment groups. All patients had a history of parenteral exposure astransmission route. Viral genotyping could be studied for 34 patients and genotype 1bwas detected for all of them. Decrease in serum ALT levels for both groups wereevident at the end of first month. This decrease continued until end the of thetreatment. Increase in serum ALT levels in induction group were significant afterdiscontinuation of therapy (p=0.03). While mean hemoglobin and leucocyte values inboth groups were significantly decreased, there was no difference for mean plateletvalues in both groups. No significant differences were determined at rates of EVR,EOT, SVR, non-response, breakthough and relaps in both groups. These rates were93.8%, 80%, 73.3%, 20%, 15.3% and 8.3% in induction group and 90%, 82.4%, 76.5,% 17.6%, 17.6% and 7.1% in PEG IFN group, respectively.The most common adverse events in both groups were influenza-likesymptoms as well as gastrointestinal, dermatologic and respiratory symptoms, andpsychiatric disorders. The frequency of adverse events were similar in the twotreatment groups.In conclusion, the data of the present study suggests that IFN-α induction +ribavirin combination is as effective and safe as PEG IFN-α + ribavirin combinationtherapy.Key words: HCV, interferon, induction, peginterferon, ribavirin.86

Türkçe Özet :
Giri ve amaç: Hepatik osteodistrofi, karaci er sirozu olan hastalarda görülen önemli birproblemdir. Bu çal mada 55 sirozlu hasta ve 30 kontrol grubunu kar la t rarak osteoporozlaili kisini ara t rmay amaçlad k.Olgular ve yöntemler: Hasta ve kontrol grubunun kemik mineral dansitesi DEXA yöntemi ileölçüldü. Çal maya dahil edilen kad nlar premenopozaldi. Kemik y k m mark rlarolarakdeoksipiridinolin, piridinolin, idrarda Ca, kemik yap m mark r olarak ALP, osteokalsin, IGF-1ölçüldü. Ayr ca IL-1, IL-6, TNF- , D3 vitamini, direkt biluribin, albumin, kortizol, PTH ölçüldü.Her iki grubun kar la t rmas nda independent t testi ve ki-kare testi kullan ld . Korelasyonanalizleri için Pearson korelasyon testi kullan ld .Bulgular: Sirozlu grupta lumbal total T-skoru ( s ras yla -1,6±1,2; -0,25±1,3g/cm 2 ;p 0,001), lumbal total Z-skoru (s ras yla -1,2±1,23; -0.6±1,3 g/cm²; p<0,001), total femur T-skoru(s ras yla 0,05±1; -0,6±0,9g/cm²; p=0,003) ve total femur Z-skoru (s ras yla -0,08±1,5; 0,7±0,9g/cm²; p=0,003) kontrol grubuna göre istatistiksel olarak dü ük saptand . Kan ALP düzeyi(s ras yla 109,2±57; 62,6±32,5 U/L; p<0,001), IL-6 düzeyi (s ras yla 27,9±51,6; 3,3±3,1 pg/ml; p=0,01), TNFdüzeyi(s ras yla 42,6±33,2; 25,3±12,3 pg/ml; p =0,007), direkt biluribin (s ras yla0,9±0,7; 0,3±0,2; p<0,001) kontrol grubuna göre istatistiksel olarak yüksekti. IGF-1 düzeyi(s ras yla 47,7±26,2; 143,4±53,2 ng/ml; p<0,001), osteokalsin (s ras yla 1,05±2,5; 7,0±13 ng/ml;p=0,002), 24 st.lik idrarda Ca (s ras yla 169,6±227,2; 287±168,6 mgr/dl; p=0,003) kontrolgrubuna göre anlaml olarak dü üktü. Üriner deoksipiridinolin/kreat. (s ras yla 9,4±9,9; 8,1±5,3pmol / ?mol; p=0,51), üriner piridinolin/kreat (s ras yla 51,3±66,6; 29±25,8 pmol/ ?mol; p=0,08),kanIL-1düzeyi3,4±8,8;1,6±3,5pg/ml; p=0,29), Vit D3 düzeyi (s ras yla 18,6±13,3;18,4±8,9?g/l,p= 0,95), kortizol düzeyi (s ras yla 11,1±4,8; 12,6±4,3 ?g/dl; p=0,15), PTH düzeyi(s ras yla 42,7±38;34,8±10,9 ?g/dl; p=0,27) kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlams zd .Sonuçlar:1-Sirozlu hastalarda kemik mineral dansitesinde azalma vard r. Bunun sebebi azalmkemik yap m olabilir.2-Sirozlu hastalarda artm IL-6, TNF- , direkt biluribin ve azalm IGF-1, osteokalsinkemik mineral dansitesinde azalmadan sorumlu olabilir.3- Hepatik osteodistrofi karaci er sirozunun önemli bir komplikasyonudur. Hastalar buaç dan da takip edilmelidir.
İngilizce Başlık : Hepatic osteodistrophy in patient of liver cirrhosis
İngilizce Özet :
Background and aim: Hepatic osteodistrophy is an important problem that is seen inpatient of liver cirrhosis. We intented to search the relation of osteoporosis between 55cirrhosis patients and 30 control group by comparing, in this study .Material and methods: The bone mineral dansity of patient and the group of control ismeasured by DEXA method. The women in this study are premenoposal. It is measured thatdeoxipyridinolin, pyridinolin at urine Ca++ as markers of bones ruin; IGF- 1, osteocalcine, ALPas markers of bone anabolism; moreover IL-1, IL-6, TNF-, D3 vitamin, direct biluribin,albumin, cortisol, PTH are measured. It is used that Chi-square and independent T test in bothtwo groups when compared. Pearson correlation method is used for analysis of the study.Results: At cirrhosis group lumbal total T-score (in respectively -1,6±1,2; -0,25±1,3g/cm² ; p<0,001), lumbal total Z-score (in respectively -1,2±1,23; -0.6±1,3 g/cm²; p<0,001), totalfemur T-score (in respectively 0,05±1; -0,6±0,9g/cm²; p=0,003) and total femur Z-score (inrespectively, -0,08±1,5; 0,7±0,9 g/cm²; p=0,003), this values are low according to the controlgroup. The level of blood ALP (in respectively 109,2±57; 62,6±32,5 U/L; p<0,001), IL-6 level (inrespectively 27,9±51,6; 3,3±3,1 pg/ml; p= 0,01), TNF- level (in respectively 42,6±33,2;25,3±12,3 pg/ml; p =0,007) , direct bilurubin (in respectively 0,9±0,7; 0,3±0,2; p<0,001) it ishigh according to control group, as statistical. IGF-1 level (in respectively 47,7±26,2;143,4±53,2 ng/ml; p<0,001), osteocalcine (in respectively 1,05±2,5; 7,0±13 ng/ml; p=0,002), 24hours at urine Ca (in respectively 169,6±227,2; 287±168,6 mgr/dl; p=0,003) It is low asmeaningful according to control group . Urinary deoxipyridinolin/creat. (in respectively 9,4±9,9;8,1±5,3 pmol / ?mol; p=0,51), urinary pyridinolin/creat (in respectively 51,3±66,6; 29±25,8pmol/ ?mol; p=0,08), blood IL-1 level 3,4±8,8; 1,6±3,5pg/ml; p=0,29), Vit D3 level (inrespectively 18,6±13,3; 18,4±8,9?g/l , p= 0,95), cortisol level (in respectively 11,1±4,8; 12,6±4,3?g/dl; p=0,15), PTH level (in respectively 42,7±38; 34,8±10,9 ?g/dl; p=0,27) was not differentaccording to control group.Conclusion:1- The mineral density is decreasing in patient with liver cirrhosis. The reason isdecreasing of bone anabolism.IX2- The responsible factors are decreasing of IGF-1 and osteocalcine, and increasing of IL-6, TNFinpatients with liver cirrhosis. Also, the high biluribinemia has inhibitor effect forbone anabolism in patients with liver cirrhosis.3- Hepatic osteodistrophy is an important complication of liver cirrhosis. For this reason,the patients of liver cirrhosis should be checked and followed-up for hepatic osteodistrophy.

Türkçe Özet :
‹leri evre küçük hücreli d›fl› akci¤er kanseri (KHDAK) tedavisinde gemsitabin-sisplatin kemoterapisinin etkinli¤i araflt›r›ld›. 1999- 2002 tarihleri aras›nda klini¤imizde izlenen ve gemsitabin-sisplatin protokolu uygulanan 48 hastan›n verileri retrospektif olarak gözden geçirildi. Dosya kay›tlar› histolojik tip, evre, kemoterapi kür say›s›, kemoterapi ile elde edilen yan›t, toksisite ve genel sa¤kal›m aç›s›ndan incelendi. Toplam 48 non-rezektabl KHDAK'li hastan›n de¤erlendirilmeye al›nd›¤› çal›flmada 46's› erkek 2'si kad›n olup, yafllar› 39-74 aras›ndayd› (yafl ortalamas›: 64). Hastalar›n 26's› (%54) evre III B, 22'si (% 46) evre IV idi. Histolojik alt tip da¤›l›m› flöyleydi: 20 hasta (% 41) skuamöz hücreli, 9 hasta (% 19) adenokarsinom, 1 hasta (%2) büyük hücreli, 18 hasta (% 38) küçük hücreli d›fl›. Hastalar›n tümüne gemsitabin-sisplatin kemoterapi rejimi ilk s›ra tedavi olarak verildi ve 234 kür uyguland›. 2 kür sonras› yap›lan de¤erlendirmede yan›t elde edilen olgularda ayn› rejimle tedaviye devam edilerek tedavi 6 küre tamamland›. ‹lk s›ra gemsitabin-sisplatin protokolu ile 1 hastada tam yan›t (%2.09), 27 hastada k›smi yan›t (%56.25) elde edildi. Median sa¤kal›m 13.2 ay olarak bulundu. Evre IIIB KHDAK'li olgularda median sa¤kal›m ve 1 y›ll›k sa¤kal›m s›ras›yla 13.4 ay ve % 51 bulundu. Evre IV KHDAK'li olgularda median sa¤kal›m ve 1 y›ll›k sa¤kal›m s›ras›yla 12.3 ay ve % 36 bulundu. Grade 4 anemi % 2.3 , Grade 4 nötropeni % 9.4, Grade 4 trombositopeni ise % 10.25 oran›nda izlendi. Sonuç olarak evre IIIB ve IV KHDAK'li hastalarda gemsitabin- sisplatin rejiminin etkili ve tolere edilebilirli¤i yüksek bir kombinasyon oldu¤u tesbit edildi.
İngilizce Özet :
The effectiveness of gemcitabine-cisplatin chemotherapy in the treatment of advanced stage non-small cell lung cancer was evaluated. Data from 48 patients followed in our clinic and treated with gemcitabine-cisplatin protocol between 1999-2002 reviewed respectively. File records were evaluated according to histological type, grade, number of chemotherapy cycle, response to chemotherapy, toxicity and overall survival. 46 of 48 non-resectable NSCLC patients were male, 2 of them were female and their ages were ranged between 39 to 74 (average age were 64). 26 patients (54%) were stage IIIB and 22 of them (46%) were stage IV. The distribution of histological subtype were as follows: 20 patients with squamous cell type (41%), 9 patients with adenocarcinoma (19%), 1 patient with large-cell type (2%), 18 patients with non-small cell type (38%). All of the patients received gebcitabinecisplatin chemotherapy as a first line therapy and continued for total number of 234 cycles. Patients with favorable response after 2 cycles continued with the same regimen and completed to a total of 6 cycles. Through the gemcitabine-cisplatin protocol, 1 patient experienced a complete response (2.09%) while 27 patients showed partial response (56.25%). The median survival was 13.2 months. The median survival and one year survival rate for stage IIIB patients were 13.4 months and 51% respectively. For NSCLC satege IV patients the median survival and one year survival rate were 12.3 months and 36% respectively. Grade 4 anemia was observed in 2.3% of the cases while grade 4 neutropenia and grade 4 thrombocytopenia were seen in 9.4% and 10.25% of the patients, respectively. As a result, this study showed that gemcitabine-cisplatin regimen is an effective combination with a favorable tolerability and toxicity profile.

Türkçe Özet :
ÖZETAydın ili ve çevresinde üretilen süt ve süt ürünlerinde aflatoksin varlı ının ara tırılmasıAflatoksinler, Aspergillus flavus, A. Parasiticus ve A. Nomius gibi mantarların gıda veyemlerdeki toksik metabolitleri olup, karsinojenik ve teratojenik etkiye sahip olmalarıbakımından oldukça önemlidirler. B1, B2, G1, G2 ile M1, M2 bu grubun en önemlitoksinleridir. Aflatoksin M1 (AFM1) toksisitesi en fazla olan aflatoksin B1 (AFB1)'in sütleatılan temel metabolik ürünüdür. AFB1 çok güçlü bir karaci er karsinojenidir. AFM1,laktasyondaki hayvanların AFB1 içeren yemlerle beslenmesinden sonra sütle atıldı ı için süt,peynir, yo urt, süt tozu ve tereya ı gibi süt ürünlerinde bulunabilmektedir. Süt ve ürünleri;özellikle bebekler, çocuklar, emziren anneler, ya lılar vb. bu ürünleri çokça tüketen ki ilerinbesin kayna ı oldu undan bu ürünlerdeki AFM1 miktarları önemlidir bu yüzden bir çokülkede ve Türkiye'de süt ve süt ürünlerinde bulunan AFM1'in düzeylerini saptamak ve riskien aza indirmek amacıyla çe itli ara tırmalar yapılmı tır.Avrupa ve di er geli mekte olan ülkelerde aflatoksinlerin süt ve süt ürünleri ileyemlerdeki varlı ı sistemik olarak kontrol edilirken, Türkiye' de süt ve süt ürünleri ileyemlerin AFB1 ve AFM1 ile kontaminasyonu önlemek için kontrol sistemleri yeterli de ildir.Dünya Sa lık Organizasyonu (WHO) ile Gıda ve Tarım Organizasyonu'nun (FAO)düzenledi i yönetmeli e göre AFB1'in sütteki düzeyi 0.05 µg/kg' dan daha azdır.Bu çalı mada Aydın ili ve ilçelerindeki mandıralarda, piyasada satılmak üzere üretilensüt ve süt ürünlerinden elde edilen örnekler HPLC (Yüksek Performanslı Likit Kromatografi)yöntemiyle incelenerek AFM1 düzeyleri incelenip, halk sa lı ı açısından risk olu turupolu turmadı ı ara tırıldı.Bu amaçla 26 mandıraya ait, süt (13), beyaz peynir (7), ka ar peyniri (6), tulum peyniri(6), lor peyniri (6) ve yo urt (9) olmak üzere toplam 47 adet numune AFM1 yönündenincelendi. Sonuçta, incelenen örneklerde ortanca düzeyi % 0,105 düzeyinde AFM1 belirlendi.AFM1 insidansı % 100 ve aralı ı 0,027-0,250 pbb arasında saptandı. ncelenen sütörneklerinin % 61,5'i, yo urt örneklerinin % 77,7' si ve peynirlerin % 4' ünün yasal olarakbelirlenen sınırları a tı ı saptandı.Aydın ili ve çevresinde üretilen süt ve süt ürünlerinin sa lık sorunlara nedenolabilece i bu ara tırma ile do rulanmaktadır. Süt ve süt ürünleri, AFM1 varlı ı yönünden birprogram kapsamında kontrol edilmelidir. Hayvanlara verilen yemlerde AFB1 olu umunusa layan artlar ve AFB1 varlı ı sürekli kontrol edilmelidir.
İngilizce Başlık : Determination of aflatoxin in milk and milk products producted in aydın and district
İngilizce Özet :
SUMMARYDetermination of Aflatoxin M1 in milk and milk products producted in Aydın anddistrict.Aflatoxins have been important relatively carcinogenic and teratogenic effect and toxicmetabolite in food and feedstuff of funguses as Aspergillus flavus, A. Parasiticus and A.Nomius. However, the toxins most important are B1, B2, G1, G2 and M1, M2. Aflatoxin M1(AFM1) is produced a metabolit excreted milk of most toxic aflatoxin B1 (AFB1). AflatoxinM1 is a very potent liver carcinogen. Aflatoxin M1 is appear milk products as milk, cheese,yoghurt, milk powder and butter for excreteed milk after aflatoksin B1 contaminates feedstuffare feed by lactating animals. Milk and milk product is important relatively amounts AFM1this crops since these products are consumed largely by persons as especially infants,children, suckle of mothers, olds. Therefore, many countres and Turkey have been dischargedvarious researched determine and reduce the least risk concentrations in presence of AFM1 inmilk and milk products.Aflatoxin presence in feed, milk and dairy products can be systemically controlled inEurope and other developed countries. In contrast, there is practically not enough controlsystem on the contamination of milk, dairy products and feed with AFM1 and AFB1 inTurkey. According to WHO and FAO regulation the content of AFB1 should be less than 0.05µg/kg in milk.In this study, AFM1 levels were determined by HPLC (High performance liquidchromatography) in milk and milk products samples collected in dairy farms from Aydın anddistrict.For this purpose, 47 samples consisted of milk (13), white cheese (7), kashar cheese (6),tulum cheese (6), curd chesee (6) and yoghurt (9) which were collected from 26 dairy farmswere examined. The determined mean result of aflatoxin M1 analysis was 0,105 pbb ofanalysed samples and the incidence of AFM1 was 100 % and the range was 0,027-0,250pbb. The analysed 61,5 % of milk samples, 77,7 % of yoghurt samples and 4 % of cheesesamples were exceeded the maximum legal limits.These results of the study confirm that milk and milk products producted in Aydın anddistrict may cause health problems. Milk and milk products have to be monitored continuously for thepresence of AFM1 contamination. AFB1 occuring conditions in the feeds of dairy animals and AFB1existence must be controlled strictly.

Türkçe Özet :
Amaç: Çalışmamızda baş boyun kanseri nedeniyle radyoterapi alan hastalarda tiroid fonksiyonlarındaki değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Kliniğimizde baş boyun kanseri nedeniyle 2005-2012 yılları arasında radyoterapi görmüş hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenmiş ve tiroid bezi patolojisi olmayan 97 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar; yaşa, cinsiyete, kanser evresine, primer tümör lokalizasyonuna, cerrahiye, kemoterapi alınmasına, toplam alınan ve tiroid bezinin aldığı radyasyon dozlarına göre gruplandırılıp karşılaştırılmıştır. Bulgular: Doksan yedi hastanın 34 'ünde (%35) hipotiroidizm gözlenmiştir. Bunların 10'u (%10,3) klinik hipotiroidizm, 24'ü (%24,7) subklinik hipotiroidizm olarak bulunmuştur. Hipotiroidizmle değişkenlerin analizinde tiroid dokusunun aldığı radyasyon dozunun artması ve genç yaş (60yaş>) olunması istatiksel olarak anlamlıydı.(p>0,05) Sonuç: Baş boyun kanseri nedeniyle radyoterapi alan hastalarda; tiroid bezinin aldığı radyasyon dozu ve genç yaş hipotiroidizm açısından risk faktörü oluşturmaktadır. Hastalarda çoğunlukla klinik semptom oluşmayıp tanı koymada zorluk oluşabileceğinden periyodik kontrollerde rutin olarak tiroid fonksiyonlarının değerlendirilmesini öneririz.
İngilizce Başlık : Evaulation of the functions of the thyroid gland in patients treated with radiotherapy for head and neck cancer
İngilizce Özet :
Purpose: The aim of the study was to evaluate changes in thyroid function in patients with head and neck cancer treated with radiotherapy. Material and Methods: Patients treated with radiotherapy for head and neck cancer in our clinic between 2005-2012 were assessed retrospectively and 97 patients were included with non-thyroid pathology in the study. Patients were analyzed with age, gender, cancer stage, primary tumor location, surgery, chemotherapy, total radiation doses and receiving thyroid gland irradiation Results: Of the 97 patients, 34 (35%) were diagnosed with hypothyroidism 10 (10,3%) with clinical hypothyroidism and 24 (24,7%) with subclinical hypothyroidism. Analysis of the hypothyroidism with variables revealed that the elevated radiation dose to the thyroid gland and younger age (60 age >) were statistically significant.(p>0,05) Conclusion: It's not unusual to see thyroid gland functional abnormalities without any symptom for the patients whom are treated with radiation therapy for head and neck cancers. That's why we strongly recommend periodical evaluation of thyroid function tests for those patients who have undergone radiation for head and neck cancer.

Türkçe Özet :
Obezite meme kanseri için kötü bir prognoz göstergesidir.Bu kötü prognoza katkısı muhtemel olan sebeplerden biri de adjuvan kemoterapinin yetersiz dozda uygulanmasıdır. Çoğu çalışmada gösterilmiştir ki; adjuvan kemoterapi hastalarda yeterli dozda uygulanmadığında(<%85) etkinliği azalır. Morbid obezlerde kemoterapinin dozunun ayarlanması ile ilgili veriler yetersizdir. Normalde kemoterapi dozu vücut yüzey alanına göre hesaplanır (boy ve kilo ile). Bizim çalışmamızın hedefi,vücut yağ kütlesi oranının grade 3-4 toksisiteyi ön görmede rutinde kullanılan yöntem olan vücut yüzey alanına göre üstünlüğü olup olmadığını araştırmaktır.
İngilizce Başlık : Relationship between body fat mass ratio and chemotherapy toxicity in breast cancer patients treated with adjuvant anthracycline
İngilizce Özet :
Obesity is a poor prognostic indicator for breast cancer. One of the possible causes of poor prognosis is the inadequate administration of adjuvant chemotherapy. Most studies have shown that; If adjuvant chemotherapy is not administered in sufficient doses in patients (<85%) the efficacy is reduced. The dose related to the adjustment of the dose of chemotherapy in morbid obese is inadequate. Normally chemotherapy is calculated according to body surface area (by height and weight). The aim of our study was to investigate whether body fat mass ratio is superior to body surface area, which is the method used in routine routine, to predict grade 3-4 toxicity.

Türkçe Özet :
Doktora Tezi DİETİLNİTROZAMİN'İN SIÇAN KARACİ?ER MİKROZOMAL NADH-SİTOKROM b5 REDÜKTAZ A İN VİTRO ETKİSİ FERDA CANDAN Cumhuriyet Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Kimya Anabilim Dalı Danışman: Prof. Dr. Atilla ATALAY Bu çalışmada, kanserojenik ve mutajenik bir bileşik olan Dietilnitrozamin'nin (DENA), saflaştırılan NADH-Sitokrom b$ redüktaz ve onun substratı Si- tokrom b$ üzerine etkisi in vitro olarak incelendi. Enzim ve sitokrom b$ sıçan karaciğer mikrozomlarından Sephadex G- 100 ve DEAE Selüloz kolon kromatografisi ile saflaştırıldı. Enzim aktivitesi, ferrisi- yanit ve sitokrom bs'in indirgenme hızı ile ölçüldü. Saflaştırma sonunda, enzim mikrozomlara oranla ortalama 300 kez saflaştırılıp, % 38 verimle elde edildi. Enzim aktivitesi ferrisiyanit ile ölçüldüğünde, enzimi % 50 inhibe eden DENA derişimi (I50), 6.6x1 0"4 M ; enzimin Km ve Vmax değerleri sırasıyla 0.221 mM ve 899.78 |j.mol dk"1 mg protein "1 bulundu. Enzim aktivitesi sitokrom b$ ile ölçüldüğünde ise I50, Km ve Vmax değerleri sırasıyla 5.7x1 0"4 M, 426 nmol L_1 ve 262.57 nmol dk-1 mg protein "1 şeklinde bulundu. NADH-Sitokrom b5 redüktaz farklı DENA derişimleri ile inkübe edildiğin de Km değerlerinin sabit kaldığı, Vmax değerlerinin değiştiği bulundu. Dolayısı ile inhibisyonun nonkompetitif olduğu saptandı. Enzim substratı olan sitokrom bs, DENA ile inkübe edildiğinde ise DENA'nın indirgenmiş yapıdaki sitokrom bs'i yükseltgediği bulundu. Anahtar Kelimeler: Dietiinitrozamin, NADH-Sitokrom b$ Redüktaz, Sitokrom b$
İngilizce Başlık : In vitro effects of diethylnitrosamine on the rat hepatic microsomal NADH-cytochrome b5 reductase
İngilizce Özet :
m SUMMARY PhD Thesis IN VITRO EFFECTS OF DIETHYLNITROSAMINE ON THE RAT HEPATIC MICROSOMAL NADH-CYTOCHROME b5 REDUCTASE FERDA CANDAN Cumhuriyet University Graduate School of Natural and Applied Sciences Department of Chemistry Supervisor: Prof.Dr. Atilla ATALAY In this study, in vitro effects of Diethylnitrosamine, a cancerogenic and mutagenic compound, on the purified NADH-cytochrome b$ reductase and its substrate of cytochrome b$, have been investigated. Enzyme and cytochrome b$ were purified from rat liver microsomes by using Sephadex G-1 00 and DEAE-cellulose column chromatographies. Enzyme activity was assayed by measuring the rate of reduction of cytochrome b$ and ferricyanide. At the end of the purification, NADH-cytochrome bs reductase was purified about 300 fold with a yield of 38 % with respect to microsomes. When the enzyme activity measured with ferricyanide, the D EN A con centration which inhibits enzyme activity of 50 % (I50) was 6.6x1 0"4 M ; The Km and Vmax values of enzyme were 0.221 mM and 899.78 u.mol dk"1 mg protein-1, respectively. Also, in measuring enzyme activity with cytochrome bs; ]jj0> Km and Vmax values were found as follows: 5.7x1 0"4 M, 426 nmol L~1 and 262.57 nmol dk_1 mg protein"1 ? respectively. When the enzyme was incubated with varying DENA concentrations, it was seen that Km values remained constant, whereas Vmax values varied. The refore, inhibition of the enzyme was found as noncompetitive. It was found also that reduced form of cytochrome b$, a substrate of the enzyme, has been oxidized when it was incubated with DENA. Key Words : Diethylnitrosamine, NADH-Cytochrome bs Reductase, Cytochrome bs.

Türkçe Özet :
Akciğer kanseri, tüm dünyada hem erkekte hem kadında kansere bağlı ölümlerin başta gelen nedenidir. Tümörün evresi akciğer kanserinin prognozunu belirlemede hala en önemli faktördür. Akciğer kanserinde, florodeoksiglukoz pozitron emisyon tomografisi tanı ve evrelemede, radyoterapi ve kemoterapi yanıtının değerlendirilmesinde günümüzde önemli moleküler görüntüleme yöntemidir. Bizim çalışmamızın amacı, primer akciğer kanseri ile karaciğer metastazı ilişkisinin pozitron emisyon tomografi görüntüleme ile ilişkisinin incelenmesi hedeflendi.Çalışmamızda Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Nükleer Tıp Anabilim Dalı'nda Kasım 2009 ile Temmuz 2011 tarihleri arasında başvuran tanı almış akciğer kanserli 92 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi.Çalışmaya alınan 89 erkek ve 3 kadın hastanın yaş aralığı 41 ile 82 (ortalama: 63,24 ±9,04) arasında değişmekteydi. Bu hastaların 23'ü küçük hücreli akciğer kanseri (%25,0), 69'u küçük hücreli dışı akciğer kanseri (%75,0) idi. Ayrıca bu hastaların 37'si karaciğer metastazı olan hasta (%40,2), 55'i ise karaciğer metastazı olmayan hasta (%59,8) idi.Tüm olgularda; primer tümörün maksimum standart uptake değeri ile primer tümör boyutu arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmaktadır (p<0,001).Primer tümör boyutu ile karaciğer metastazı arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır (p>0,05).Karaciğer metastazı olanlarda primer tümörün maksimum standart uptake değeri, karaciğer metastazı olmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşük olduğu saptandı (Tüm olgularda p=0,008; küçük hücreli dışı akciğer kanseri olgularında p=0,037). Yine tüm olgularda, primer tümör maksimum standart uptake değeri 10'nun altında olan hasta grubunda karaciğer metastazı, 10 ve üstü olan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha fazla saptanmıştır (p<0,001). Benzer şekilde primer tümör maksimum standart uptake değeri değeri 10'nun altında olan hasta grubunda kemik metastazı, 10 ve üstü gruba göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha fazla saptanmıştır (p=0,002).Küçük hücreli akciğer kanseri hastalarında karaciğer metastazı varlığı, küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarına göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde fazla saptanmıştır (p=0,005). Küçük hücreli akciğer kanseri olgularında karaciğer metastaz sayısı, küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarına göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde fazla saptanmıştır(p=0,002).Karaciğer metastazı olan hastalarda, primer tümör maksimum standart uptake değeri değeri ile karaciğer metastaz maksimum standart uptake değeri değeri arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptanmıştır (p=0,003).Primer tümörün maksimum standart uptake değeri düşük olanlarda karaciğer metastazı anlamlı bir şekilde fazla saptanmasına karşın, bu konu üzerine yapılmış çalışma bulunmadığından, akciğer kanserinde primer tümörün maksimum standart uptake değerinin karaciğer metastazı ile ilişkisine ve hastalığın evresine yönelik prospektif, çok merkezli, geniş hasta sayılarıyla yapılacak ileri çalısmalara ihtiyaç olduğu görülmektedir.
İngilizce Başlık : Semiquantitative evaluation of primary tumor and liver metastasis in patients with lung cancer by positron emission tomography
İngilizce Özet :
Lung cancer remains the leading cause of cancer death worldwide in both man and woman. The stage of tumor is still the most important factor in determining the prognosis of lung cancer. In lung cancer, fluorodeoxyglucose positron emission tomography is now an important molecular imaging tool, for diagnosis and staging, estimating radio-therapeutic or chemotherapeutic responses. The purpose of our study, to evaluate the relationship between primary lung cancers on positron emission tomography and liver metastasis.The data of 92 lung cancer patients, pathologically diagnosed either small cell lung cancer or non-small cell lung cancer, admitted to the Department of Nuclear Medicine, School of Medicine, University of Trakya between November 2009 and July 2011 were retrospectively analyzed.There were 89 males and 3 females, ranging in age from 41 to 82 years with an average of 63,24±9,04 years. Histological distribution of patients was as follows: 23 (25.0 %) small cell lung cancer and 69 (75.0%) non-small cell lung cancer. In addition, 37 patients (40.2%) had liver metastases and liver metastasis was no found in 55 patients (59.8%).In all cases, there was statistically significant relationship between primary tumor size and the primary tumor maximum standardized uptake value (p<0.001).There was no significant relationship between the size of the primary tumor and liver metastasis (p> 0.05).In all cases and non-small cell lung cancer patients, maximum standard uptake value of primary tumor in patients with liver metastasis was found to be significantly lower than without liver metastasis (In all cases, p = 0.008; non-small cell lung cancer patients, p = 0.037). Liver metastasis was significantly more frequent in the low maximum standard uptake value group (65%, 21/32) than of the high maximum standard uptake value group (26%, 16/60), (p<0.001). Similarly, bone metastasis was significantly more frequent in the low maximum standard uptake value group (59%, 19/32) than of the high maximum standard uptake value group (26%, 16/60), (p=0.002).Liver metastasis was statistically significant more frequent in the small cell lung cancer than non-small cell lung cancer (p=0.005). Number of liver metastasis was detected statistically significant more in the small cell lung cancer than non-small cell lung cancer (p=0.002).In patients with liver metastasis, there was statistically significant relationship between maximum standard uptake value of primary tumor and maximum standard uptake value of liver metastasis (p=0.003).In our study, liver metastasis was detected significantly more frequent in maximum standard uptake value of primary tumor, low value than higher value, although there are no studies done on this subject. Therefore multicentric studies with larger patients groups are needed to identify parameters effecting Fluoro-2-deoxy-D-glucose uptake, number of liver metastasis and standard uptake value of liver metastasis with prognosis in lung cancer.

Türkçe Özet :
Docetaxel meme kanserinin adjuvan, neoadjuvan ve metastatik hastalık tedavisinde standart olmasına karşın ilaçla ilişkili yan etkiler ve direnç önemli bir klinik problemdir. Bu çalışmada antineoplastik etkinliği daha önceki klinik deneyimlerden bilinen ve in vitro çalışmalarda da gösterilen somatostatin analoglarından Octreotid'in meme kanseri hücre hatlarında Docetaxel ile kombine edildiğinde additif veya sinerjistik sitotoksik ve apoptotik etkilerinin bulunup bulunmadığını araştırdık.Çalışmamızda en sık çalışılan iki meme hücre hattı olan MCF-7 ve MDA-MB-213 hücre hatlarında her iki ilacın tekli ve kombine uygulamalarındaki sitotoksisite analizleri ve bununla birlikte apoptozisin değerlendirilmesi amacıyla DNA fragmantasyonu ve Kaspaz 3/7 aktivite ölçümleri yapıldı.Her iki hücre hattında da Docetaxel ve Octreotid'in tekli uygulamalarında zamana ve doza bağımlı olarak artan sitotoksisite saptanırken IC50 (Inhibitory Concentration %50, hücrelerin yarısını öldürmek için gerekli ilaç konsantrasyonu) değerleri göz önüne alınarak oluşturulan kombinasyon uygulamalarında anlamlı bir sinerjistik sitotoksik ve apoptotik etki gözlendi.Sonuç olarak bir somatostatin analoğu olan Octreotid'in meme kanserinde Docetaxel ile kombinasyonu hem yan etki profili oldukça geniş olan Docetaxel'in kombinasyon tedavisindeki dozlarının azaltılabilmesi hem de direnç probleminin çözülebilmesi açısından uygun bir tedavi seçeneği olabilir.
İngilizce Başlık : Possible synergistic cytotoxic and apoptotoic effects of octerotid with combination of docataxel in MCF-7 and MDA-MB-231 breast cancer cell lines
İngilizce Özet :
Docetaxel is the standard of care in the adjuvant, neoadjuvant setting and metastatic disease of breast cancer but important problems in its clinical usage are dose related side effects and resistance. In this in vitro study, we search possible synergistic cytotoxic and apoptotic effects of Octreotide, a somatostatin analogue and whose antineoplastic effects have been known from its previous clinical experiences and in vitro studies, with combination of Docetaxel in two breast cancer cell lines. We used a cell proliferation assay to assess cytotoxicity and measured DNA fragmentation and Caspase 3/7 activity to verify apoptosis with single and combined doses of the drugs. We used MCF-7 and MDA-MB-231 cell lines, the most commonly studied breast cancer cell lines in studies. We detected cytotoxic activity and apoptosis in the single application of Docetaxel and Octerotide and significant synergistic cytotoxic activity and apoptosis in the combination of Docetaxel and Octerotide, which dose and time dependent. The present data shows that Octerotide, as a somatostatin analogue, combined with Docetaxel might provide a rationale treatment option to reduce dose related side effects of Docetaxel by decreasing dose in combination and to overcome resistance problem.

Türkçe Özet :
Giriş ve Amaç; Meme kanseri tüm dünyada kadınlarda en sık görülen tümördür. Amerika birleşik devletlerinde her yıl 200.000 yeni invaziv meme kanseri tanısı konmakta ve yaklaşık her yıl 40.000 kişi meme kanserinden ölmektedir. Meme kanseri kadınların yaşamları boyunca %12,5'inde yada sekiz kadından birinde görülür ve kadın kanserlerinin %31'ini oluşturur; akciğer kanserinden sonra kadınlarda kansere bağlı ikincil ölüm nedenidir. Meme kanseri insidansı yavaşça artmaya devam etmekle beraber, mortalite oranları düşmektedir.Meme kanserlerinin %20-30'nu lokal ileri meme kanserleri oluşturmaktadır. Son yıllarada uygulanan neoadjuvan kemoterapi seçenekleri; özelliklede taksan bazlı rejimler ile küratif amaçlı uygulananan tedavi olanakları artmıştır. Bizde 2005-2008 yılları arasında düzenli takip ve tedavileri yapılabilmiş neoadjuvan TEC(Dosetaksel-Epirubisin-Siklofosfamit) kemoterapi protokolü uygulanan hastalarımızın tedavi yanıtlarını, progresyona kadar geçen süre ve sağ kalım sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmeye çalıştık.Materyal ve Metod: 2004-2008 yılları arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi (D.Ü.T.F) Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında düzenli takip ve tedavileri yapılıp başvuru sırasında uzak organ metastazı saptanmayan neoadjuvan kemoterapi; Dosetaksel-Epirubisin-Siklofosfamit (TEC) uygulanan meme kanseri olguları çalışmaya dahil edildi.Olguların cinsiyet, yaş gibi demografik özellikleri yanında meme kanseri için spesifik olan prognostik faktörler değerlendirildi. Saptanabilen prognostik faktörler; tümör boyutu, nekroz miktarı, diseke edilen ve tutulan lenf nodu sayısı, vasküler invazyon, perinöral invazyon, tümör grade, ER, PR, cerb-B2 içeren prognostik faktörlerdi. Bunun yanında tedavi yanıtları, progresyona kadar geçen süre ve ortalama sağ kalım sonuçları ile bunların prognostik faktörlerle ilintisi tüm olgularda değerlendirilmeye çalışıldı.Sonuçlar: Olguları tedavi yanıtları objektif kriterlerle (fizik muayene ve post operatif patolojik değerlendirmeyle); 6 (%13,3), hastada patolokjik tam yanıt, 27 (%60) hastada parsiyel yanıt, 6 (%13,3), hastada stabil hastalık ve 6 (%13,3) hastada tedavi altında progresyon saptandı. Çalışmanın ana hedeflerinde biri olan progresyona kadar geçen süreler değerlendirildiğinde ortalama 22 (19,32-24,67) ay olarak saptandı. Progresyon 30 (%66,6) olguda saptandı.
İngilizce Başlık : Efficiency of neoadjuvant Dosetaxel-Epirubicin-Cyclophosfamid therapy in locally advanced breast cancer patients
İngilizce Özet :
Breast cancer is the most frequent tumor among women worldwide and is the second cause of cancer-related mortality in the the world. Metastatic breast cancer (MBC) accounts for less than 10% of newly diagnosed breast cancer patients and about 30% of early breast cancer patients will develop recurrent, advanced, or metastatic disease. Locally advanced breast cancer is 20-30% of all breast cancers. Neoadjuvant chemotherapy is standard therapy for patients with locally advanced breast cancer and is increasingly used for these patients. We were retrospectively analysed TEC (Dosetaxel-Epirubycin-Cyclophosphamide) neoadjuvant chemotherapy treatment which has been standard chemotherapy protocol in our clinic, efficiancy; such as treatment response and progression free survival and toxicity profile.Materyal and MethodsWe were analysed the patients who had non-metastatic locally advanced breast cancer and had treated with TEC chemotherapy protochol regular treated and follow-up patients in Dicle university medical Oncology department in 2004-2009 years. Treatment response was detected with physical analyses or postoperative patologic analysis and etc. Disease progresion free survival was detected. The patients who have disease progression or have no progression were compared for risk factors such as; estrogen receptor, progesteron receptor, patological necrosis and etc.ResultsTreatment responses were analysed; 6 (13,3%) patients had complete pathologic response, 27 (60%) had partiel, 6 (13,3%), had stabil disease and 6 (13,3%) had disease progresion. When we were analysed progresion free survival 22 (19,32-24,67) months. Disease progresion was detected in 30 (%66,6) patients.DiscussionNeoadjuvant chemotherapy was stadart treatment in locally advaced breast cancer. Most of chemotheary protochols were included dosetaxel such as TEC protchol. In our study when we were compared progresive and not progresive patients complete treatment response of neoadjuvant treatment is a single effective prognostic factor in locally advanced breast cancer.

Türkçe Özet :
Zoledronik asit ve serin/treonin protein fosfataz inhibitörleri (okadaik asit ve kalikulin A)'nin sitotoksik ve apoptotik etkileri bir çok hücre hatında incelenmiş olmakla birlikte etki mekanizmaları tam olarak bilinmemektedir.Literatürde zoledronik asidin sitotoksik apoptotik etkileri sırasında serin treonin protein fosfataz sisteminin rolünün incelendiği çalışma bulunmamaktadır.Biz çalışmamızda serin treonin protein fosfataz inhibitörleri ile oluşturulan sitoplazmik hiperfosforile durmda, zoledronik asidin sitotoksik apoptotik etkilerinin değişip değişmediğini araştırdık.Sitotoksisite taini için XTT metodu kullanıldı. Apoptosis ELİSA yöntemi ile değerlendirildi ve kaspaz 3/7 enzim aktivitesi ölçümü ile doğrulandı. Hem zoledronik asit hem de protein fosfataz inhibitörlerinin PC3 ve DU145 prostat kanser hücre hatlarında doz ve zamana bağlı artan sitotoksik ve apoptotik etkileri tespit edildi. Deney ortamına farnesol ve geranilgeraniol ilavesi ile zoledronik asitin sitotoksik etkisinin kaybolduğu saptandı.Zoledronik asidin protein fosfataz inhibitörleri ile kombinasyonunda kuvetli sinerjistik sitotoksik ve apoptotik etki gözlendi.Sonuç olarak protein fosfataz enzim sisteminin'nın zoledronik asidin sitotoksik apoptotik etkileri sırasında oldukça önemli olduğunu söyleyebiliriz.
İngilizce Başlık : Enhancement of zoledronic acid-induced cytotoxicity and apoptosis by protein phosphatase inhibitors in hormone-refractory prostat cancer cell lines.
İngilizce Özet :
The cytotoxic and apoptotic effects of Zoledronic acid and serine / threonine proteine phosphatase inhibitors (ocadaic acid and calyculin A) had been suggested in a considerable numbre of cell line. But exact mechanisim underling their cytotoxic and apoptotic effects remains unclear. There is almost no data on the relevance of serine/threonine protein phosphatase system in the zoledronic acid induced cytotoxicity and apoptosis. In this study we investigated wether cytotoxic and apoptotic effects of zoledronic acid in DU145 and PC3 cell lines changes in cytosolic hiperfosforile status mediated by serine/threonine proteine phosphatase inhibitors. Trypan blue dye exclusion test and MTT assay were utilised for determining cytotoxicity. Apoptosis was evaluated by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) using Cell Death Detection ELISA Plus Kit. Moreover was verified by measuring caspase 3/7 enzyme activity. Time- and dose-dependent increases in cytotoxic and apoptotic effects on PC-3 and DU-145 cells were observed in response to both zoledronic acid and serine/threonine proteine phosphatase inhibitors (okadaic acid and calyculin A). Adittion of fernasol and geranilgeraniol to experiment medium completely blocked PC-3 and DU-145 growth inhibition induced by the zoledronic acid. In combination of zoledronic acid by both okadaic acid and calyculin A strong sinergysim was observed. In conclusion,serine/ threonine protein phosphatase system plays a role in zoledronic acid induced cytotoxicity and apoptosis of DU145 and PC3 cells and should be investigated as a new window furthermore.

Türkçe Özet :
Giriş ve Amaç: Meme kanseri kadınlarda en sık görülen kanser türüdür. Kadınlarda kansere bağlı ölümlerde ise akciğer kanserinden sonra ikinci kanser türüdür. Dünyada yapılan birçok çalışmada diyabetli hastalarda birçok kanser formunun gelişme riskinin oldukça yüksek olduğunu göstermektedir. Obezite bazı kanserlerin mortalite sıklığını arttırabilir. Son kanıtlar özellikle meme kanseri riskinin kilo artışı ile arttığını düşündürmektedir. Hormonal tedavi özellikle de tamoxifen tedavisi alanlarda non alkolik steatohepatit görülebilmektedir. Biz bu çalışmada meme kanserinde hormonal tedavinin hepatosteatoza etkisini, Meme kanserinde Metabolik hastalıkların (DM, Obezite) genel sağkalım ve progresyonsuz sağkalımla ilişkisini araştırmayı hedefledik. Materyal ve Metod: Çalışmamıza 1998-2015 yılları arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalına başvuran Meme kanseri tanısı almış olan 796 hasta dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyeti, menapoz durumları, beden kitle indeksi, tanı tarihi, adjuvant kemoterapi alıp almadığı, hastalığın yineleme durumu, yineleme tarihi, yineleme yeri, tüm metastaz yerleri, hastaların hastalıksız ve genel sağkalımları, hormonal tedavi alıp almadığı ve aldıysa hangi tür tedavi aldığı ve süresi, diyabetes mellitus tanısı olup olmadığı, hastaların son durumu ve son kontrol tarihleri hasta dosyası ve hastane kayıtlarından elde edildi. Hastalar Diyabetes Mellitus olanlar ve olmayanlar olarak gruplara ayrılıp sonuçlara göre analizler yapıldı. Hastaları hormonal tedavi (Tamoxifen veya Aromataz inhibitörü) alan ve almayan gruplar olarak incelendik. Her iki grup hastaların tedavi öncesi ve sonrası karaciğer yağlanması ultrasonografik olarak tespit edilip ona göre analizler yapıldı. Boy ve kilo kullanılarak VKİ hesaplandı. Vücut kitle indeksi (VKİ) 30'un altında olanlar,30 ve üstü olan yani obez grubunda olanlar diye hastalar iki gruba ayrılarak ona göre meme kanseri ile olan ilişkisinde analizler yapıldı. Çalışmada elde edilen bulgular değerlendirilirken istatistiksel analizler için SPSS 18.0 bilgisayar programı kullanıldı ve P<0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: 1998-2015 yılları arasında meme kanseri tanısı alıp Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi (D.Ü.T.F) Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında düzenli takip ve tedavileri yapılan 796 meme kanseri hastası çalışmaya alındı. Hastaların tanı anında medyan yaş 48(18-81) ve çoğunluğu (%99) kadınlardan oluşmaktaydı. Hastaların tanı anında vücut kitle indeksi (VKİ) medyan değeri 27(16-52) olarak ölçüldü. Çalışmamıza alınan 796 hastadan Diyabetes Mellitus tanısı alan 115(%14,4)hasta idi. Hastalar hormon tedavisi alanlar ve herhangi bir hormonal tedavi almayanlar olarak gruplandırıldı. Hormon tedavisi almayanlar 313(%39,3),alanlar 483(%60,7) idi. Hormon tedavisi alanların dağılımında da tamoksifen alanların sayısı 335 (%69,3), aromataz inhibitörü alanlar 148(%30,7) idi. Hormonal tedavi alan grupta tedavi öncesi hepatosteatoz oranı(mean:0.47 ± 0.683 ) iken tedavi sonrası (mean: 0.86 ±0.91) (p<0.001). Hormonal tedavi almayan grupta ise tedavi öncesi hepatosteatoz oranı (mean: 0.59 ±0.81) iken tedavi sonrası (mean:0.81 ±0.84) (p<0.001). Hormonal tedavi alan grupta tamoxifen veya aromataz inhibitörü kullanımının hepatosteatoz açısından farklılık yaratmadığı görüldü (p=0.910). Diyabetes Mellitus olmayan meme kanserli hastaların ortalama sağkalım değeri 186,9 ay(%95 CI 167,2-206,6) iken, Diyabetes Mellitus varlığı olan meme kanserli hastaların ortalama sağkalım değeri 111,8 ay(%95 CI 97,2-126,5) ve toplam ortalama sağkalım 179,2 ay (%95 CI 161,1-197,2) olarak bulundu. Gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p:0,016). BMI ye göre hastalar Obez ve Obez olmayan gruplar olarak ayrıldı ve iki grup arasındaki genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım arasında istatiksel olarak fark yoktu. Sonuç: Hormonal tedavinin karaciğer yağlanmasını belirgin şekilde arttırdığı görülmüştür. Hormonal tedavi alan grupta tamoxifen veya aromataz inhibitörü kullanımının hepatosteatoz açısından farklılık yaratmadığı görüldü. Diyabetin meme kanserinde bağımsız bir prognostik faktör olduğunu desteklemektedir. Obezitenin meme kanserinde toplam sağkalım ve progresyonsuz sağkalım üzerinde tek başına bağımsız bir prognostik faktör olmadığı sonucunu göstermektedir. Anahtar kelimeler: Meme kanseri, Diyabetes Mellitus, Hepatosteatoz, Prognostik faktör.
İngilizce Başlık : Incidence of hepatosteatosis after hormone therapy and association of metabolic disorders with prognosis in breast cancer patients
İngilizce Özet :
Introduction: Breast cancer is the most common malignancy and the second cause of death after lung cancer among women. Many clinical trials show that diabetes is strongly associated with the development of different cancer types, as well as obesity. Recent evidences indicate that the risk of breast cancer increased with weight gain. In patients taking hormonal therapy especially tamoxifen, non-alcoholic steatohepatitis is a common adverse event during follow-up. In this study, we aim to investigate the development of fatty liver change after hormonal therapy the effects of metabolic disorders (diabetes, obesity) on disease free survival and overall survival in breast cancer patients. Material and Methods: In this study, 796 patients with breast cancer following between 1998 to 2015 in Dicle University Faculty of Medicine Oncology Department were evaluated for age, gender, menapouse status, body mass index (BMI), time of diagnosis, adjuvant chemotherapy status, disease recurrence and sites of recurrence and metastasis, disease free survival and overall survival, hormonal therapy status and duration of hormonal therapy, presence of diabetes. Patients were randomized in diabetic and non-diabetic, on hormonal therapy and non-hormonal therapy. In both groups, we investigate the development of fatty liver changes by ultrasonographic evaluation before and after therapy. In addition, patients were also randomized according to body mass index in two groups (BMI<30, >30) to search the role of obesity in breast cancer. SPSS 18.0 computer based system were used and p<0,05 value was accepted to be a statistical significance. Results: The patients median age and body mass index were found 48 (18-81) and 27 (16-52). 115 of 796 patients (%14,4) was diabetic. 483 of patients (39,3%) were on hormonal therapy with 335 (69,3%) on tamoxifene, 148 (30,7%) on aromatase inhibitors. Mean hepatosteatosis ratio was studied before and after hormonal therapy (0,47+/-0,683 ; 0,86 +/- 0,91) (p<0.001). In hormonal therapy group receving either tamoxifene and aromatase inhibitors, no statistical significant difference for hepatosteatosis were found. (p : 0,910). In non-diabetic group, mean overall survival was 186.9 months ( 95% CI, 167.2-206.6). In diabetic group, mean overall survival was 111.8 months (95% CI, 97.2-126.5) (p:0,016). Overall survival and disease free survival showed no statistical significant difference between obese and non-obese patients. Conclusion: Hormonal therapy is associated with the development of fatty liver change. In subgroup analysis, no statistically significant difference for hepatosteatosis was found between tamoxifen use and aromatase inhibitors use. We found that diabetes is an independently prognostic factor for breast cancer. Obesity is also an important factor with addittive effect on other prognostic factors but no independent role on disease free survival and overall survival. Keywrods: Breast cancer, diabetes, hormonal therapy, hepatosteatosis, prognosis.

Türkçe Özet :
Hepatosellüler Karsinom (HSK) karaciğerin en sık (%75) rastlanan primer tümörüdür. HSK'nin etkin bir tedavisi yoktur. HSK'da radyoterapi ve kemoterapi tedavisi ile genellikle başarılı sonuçlar alınamamaktadır. Hep3B, hepatit B virüsü pozitif ve p53 geni mutasyona uğramış hepatosellüler karsinoma hücre soyudur.Silybum marianum (Devedikeni), Asteraceae familyasından bazı dikenli bitkilerin ortak adıdır. Meyveleri yaklaşık olarak 2000 yıldır karaciğer hastalıklarına karşı kullanılan bitki ile ilgili ilk araştırmalar 1958'de başlamıştır. Devedikeni bileşiminde karaciğeri koruyucu etken maddeler; flavonolignandan meydana gelen Silymarin (silibin), taxifolin, quercetrin, albümin, miisiliaj, sabit yağ ve acı maddeler şeklindedir. Yapılan çalışmalarda bitkiden elde edilen ekstraktın (silibin) akciğer tümörü büyümesini baskıladığı, meme, kolon, mesane kanseri hücre hatlarında hücre siklusunu durdurduğu ve apopitozisi tetiklediği gösterilmiştir.Çalışmamızda silibinin Hep3B hücre soyu üzerine etkisini hem iki boyutlu hem de üç boyutlu kültür ortamında incelemek amacıyla 100 µM/ml doz silibin in vitro ortamdaki hücrelere uygulandı. Monolayer kültürde hücrelere silibin (100 µM/ml) verildikten sonra 24, 48 ve 72 saat süreler sonunda BrdU işaretleme indeksi ve aktif kaspaz-3 tayinine immünohistokimyasal yöntemle bakıldı. Üç boyutlu kültürde ise sferoid model oluşturulduktan sonra silibin (100 µM/ml) uygulandı ve yine immünohistokimyasal yöntemler kullanılarak değerlendirildi.Sonuç olarak silibinin hem monolayer kültürde hem de sferoid model kültürde BrdU ile işaretlenen hücrelerin sayısını azalttığı, kaspaz-3 ile boyanan hücrelerin sayısını ise arttırdığı görüldü. Buradan da anlaşılacağı üzere silibin Hep3B hepatosellüler karsinoma hücre soyunda hücre proliferasyonunu inhibe edici ve apoptozisi tetikleyici etki göstermiştir. Üç boyutlu sferoid model vücuttaki tümör yapısını daha iyi yansıttığı için elde ettiğimiz sonuçların hepatosellüler karsinoma tedavisine ışık tutacağı kanısındayız.Anahtar Sözcükler: Hep3B hücre soyu, Silybum marianum
İngilizce Başlık : Effect of silybum marianum plant on liver cancer cell lines: An in vitro study
İngilizce Özet :
Hepatocellular carsinoma (HCC) is the most seen primer tumor in liver ( 75%). There is no exact cure for HCC. No successful results can be obtained with the treatment of chemotherapy and radiotheraphy in liver cancer. Hep3B cell line is hepatit B virus positive and p53 gene-mutated hepatocarcinoma cell line.Silybum marianum is common name of thorny plants from Asteracea family. Fruits have been used for 2000 years for liver diseases. Researchs about this plant was started about 30 years ago in 1958. Active liver-protective compounds are Silymarin derived from flavonolignan, taxifolin, quercetrin, albumin, musillage, constant fat and bitter substances. Previous studies showed extracts of plant suppressed lung tumor growth and interrupted cell cycle and promoted apopitosis on breast, colon and bladder cancer cell lines.In this study the effect of silibinin on Hep3B cell line and two-dimensional and three-dimensional in the culture medium to examine the 100 microM/ml dose was applied silibin cells in vitro environment. silibin two-dimensional culture medium (100 microM/ml) after applying 24, 48 and 72 hour periods of time marking the end of BrdU labelling index and the determination of active caspase-3 were measured by immunohistochemistry. Three-dimensional culture models after the creation of the spheroids silibin (100 microM/ml) was administered and again assessed using immunohistochemical methods.In conclusion, silibinin both monolayer culture and spheroids the model to reduce the number of cells marked with BrdU in culture, increase the number of cells stained with caspase-3 were seen. Silibin Hep3B hepatocellular carcinoma cell soyunda inhibiting cell proliferation and trigger apoptosis in effect. Three-dimensional tumor spheroids in the body structure of the model to better reflect the results we obtained shed light on the treatment of hepatocellular carcinoma think.Key Words: Hep3B cell line, Silybum marianum

Türkçe Özet :
ÖZETÇocukluk Ça ında Toplum Kökenli Pnömoni Tanısı le HastaneyeYatırılan Hastalarda Serum Prokalsitonin Düzeylerinin Klinik ve RadyolojikKorelasyonuBu çalı mada 1 Aralık 2005- 30 Kasım 2006 tarihleri arasında ÇukurovaÜniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Çocuk Sa lı ı ve Hastalıkları AnabilimDalı Çocuk Poliklinikleri ve Çocuk Acil Servisine ba vuran 0-16 ya ları arasında,ba vurudan 48 saat öncesine kadar antibiyotik kullanmayan, klinik olarak toplumkökenli pnömoni tanısı alan toplam 82 hasta ara tırıldı.Çalı maya alınan hastaların demografik ve klinik özellikleri kaydedildi.Ba vuru anında tüm hastalardan tam kan sayımı, eritrosit sedimantasyon hızı, C-reaktif protein (CRP), prokalsitonin (PCT), kan kültürü, Chlamydia pneumoniae veMycopasma .pneumoniae (Ig M ve G) serolojisi için kan örnekleri; viral etiyolojiyisaptamak amacıyla nazofaringeal ve nazal mukozalarından sürüntü örnekleri alındı.Çalı maya alınan tüm hastalara hastaneye ba vuru anında PA akci er grafisi çekildi.Hastalarımızın % 40'ında (33/82) pnömoni etkeni saptanırken, % 60'ında(49/82) herhangi bir pnömoni etkeni saptanamadı. Hastaların % 26,6'sında, ara tırılan 6viral etkenden birine kar ı antikor pozitifli i, % 2.4'ünde M. pneumoniae'ya kar ı IgMpozitifli i ve % 7.3'ünde C. pneumoniae'ya kar ı IgM pozitifli i saptandı. Ayrıca %4.9 hastada karma viral- atipik bakteriyel ajan birlikteli i saptandı. Viral Ab(+) olan 21hastanın 8'inde (% 9.8) Respiratory syncytial virüs (RSV), 8'inde (% 9.8) Influenza Avirüs, 4'ünde (% 4.9) Adenovirüs, 2'sinde (% 2.4) Parainfluenza 2, 2'sinde (% 2.4)Parainfluenza 3, 1'inde (% 1.2) Parainfluenza 1 saptandı. RSV ve Influenza A virüs %9.8 oranları ile en sık saptanan viruslardı.Klinik olarak pnömoni tanısı alan 82 hastanın 35'inde (% 42.7) radyolojik olarakpnömoni bulgusu saptanamazken, 47 hastada (% 57.3) radyolojik olarak pnömonivarlı ı saptandı. Radyolojik olarak pnömoni saptanan 47 hastanın 19'unda (% 40)alveolar pnömoni, 28'inde (% 60) intertisiyel pnömoni bulguları saptandı.Pnömoni tanısı alan 82 hastanın ortalama serum PCT de eri 0.51 ng/ml iken;viral pnömoni tanısı alan 82 hastanın ortalama serum PCT de eri ise 0.24 ng/ml idi.Hastalarımızın serum PCT de erleri radyolojik olarak pnömoni saptanan hastagrubunda (median: 0.12 ng/ml) (0.01-17.80 ng/ml) radyolojik olarak pnömonisaptanmayan gruba (median: 0.06 ng/ml) (0.01-1.15 ng/ml) göre istatistiksel açıdananlamlı olarak yüksekti (p=0.035). Serum PCT'si >0.5ng/ml olan 19 hastanın 9'unda(% 47.4) radyolojik olarak alveolar konsolidasyon saptanırken; serum PCT'si <0.5ng/mlolan hasta grubundaki 63 hastanın 10'unda (% 15.9) alveolar konsolidasyon saptandı.Serum PCT de erleri >0.5 ng/ml olan grupta alveolar konsolidasyon varlı ı, PCT<0.5ng/ml olan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p=0.010). Buçalı mada bakteriyel enfeksiyonun güçlü göstergesi olan PCT'nin yüksek oldu u hastagrubunda yine bakteriyel enfeksiyon için özgüllü ü yüksek bir radyolojik bulgu olanalveolar konsolidasyon daha yüksek oranda saptandı.Serum PCT de erleri >0.5 ng/ml olan hasta grubunda, solunum sıkıntısı,morarama, beslenememe, burun kanadı solunumu varlı ı gibi a ır veya çok a ırpnömoni belirti ve bulguları, serum PCT de eri <0.5 ng/ml olan hasta grubuna göreistatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulundu (p<0.005).Çalı mamızda serum PCT'si >0.5 ng/ml olan grupta serum CRP median de eri37.0 (3.0-157.0) mg/L iken, serum PCT'si <0.5 ng/ml olan gruptaki hastaların serumCRP median de eri 3.9 (2.9-114.0) mg/L idi. Serum PCT'si >0.5 ng/ml olan hastalardaserum CRP de erleri, serum PCT'si <0.5 ng/ml olan hastalara göre istatistiksel olarakanlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.001). Serum PCT ve CRP de erleri arasındaanlamlı bir pozitif korelasyon vardı (r:0.534).Radyolojik olarak pnömoni saptanan 47 hastanın 6'sında (% 12.7) C.pneumoniae IgM (+)li i saptanırken, radyolojik olarak pnömoni saptanmayan 35hastanın hiç birinde C. pneumoniae IgM (+)li i saptanmadı (p=0.028). Di er pnömonietkenleri açısından radyolojik olarak pnömoni saptanmayan grupla, radyolojik olarakpnömoni saptanan grup arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark saptanamadı(p>0.05).Sonuç olarak, çalı mamızdaki bulgulara göre hastaneye yatırılan, toplum kökenlipnömoni tanısına sahip çocuk hastalarda çok az bir serumla (20 µl), kısa sürede (<2saat) sonuç alınabilinen basit bir test olan, serum PCT düzeylerinin ölçümü hastalı ıniddetinin belirlenmesinde, klinik ve radyolojik korelasyonda, antibiyotik tedavisinekarar vermede yol gösterici olabilir. Ancak bu çalı manın daha geni hasta gruplarında,kontrollü olarak yapılmasına gereksinim vardır.Anahtar Sözcükler: Prokalsitonin; radyolojik pnömoni bulguları; toplum kökenlipnömoni
İngilizce Başlık : Clinical and radiological correlations of serum procalcitonin levels in patients who are hospitalized with community acquired pneumonia in childhood
İngilizce Özet :
ABSTRACTCLINICAL AND RADIOLOGICAL CORRELATIONS OF SERUMPROCALCITONIN LEVELS IN PATIENTS WHO ARE HOSPITALIZEDWITH COMMUNITY ACQUIRED PNEUMONIA IN CHILDHOODWe investigated eighty two 0-16 years of age patients those applied to pediatrypolyclinics and pediatric emergency services of Çukurova University Faculty ofMedicine, Balcalı Hospital, and having no antibiotic use 48 hours before hospitaladmission and having the clinical diagnosis of community acquired pneumonia.Demographic and clinic characteritics of the patients were recorded.Blood samples for complete blood count, erytrocyte sedimentation rate, C-reactive protein (CRP), procalcitonin (PCT), blood culture and Chlamydia Pneumoniaand Mycoplasma pneumonia (Ig M and Ig G) serologies and nasal and nasopharangealswab samples for the detection of the viral etiologies were taken at the time of hospitaladmission. Initial posteroanterior chest X-rays of all patients were checked.The agent of pneumonia were detected in 40 % (33/82) but not in 60 % (49/82)of our patients. In our patients the ratio of antibody positivity against one of the sixinvestigated viral agents, Ig M positivity against M. Pneumonia and Ig M positivityagainst C. Pneumonia were detected to be 26.6% , 2.4% and 7.3% respectively. Alsomixed viral-atypical bacterial agent presence were detected in 4.9% of our patients. Outof 21 viral antibody positive patients, 8 (9.8% ), 8 (9.8% ), 4 (4.9%), 2 (2.4%), 2 (2.4%)and 1 (1.2%) patients were detected to have Respiratory syncytial virus (RSV), InfluenzaA virus, Adenovirüs, Parainfluenza 2, Parainfluenza 3 and Parainfluenza 1respectively. RSV ve Influenza A were most commonly detected (9.8% ) viruses.Out of 82 pneumonia patients those having their diagnosis clinically, 35 (42.7%)had no radiological sign of pneumonia but 47 (57.3%) had. Out of 47 pneumoniapatients those having radiological signs, 19 (40%) and 28 (60%) have detected to havealveolar pneumonia and interstitial pneumonia respectively.While the mean PCT level of 82 pneumonia patients were 0.51 ng/ml, meanPCT level of 82 viral pneumonia patients were 0.24 ng/ml.Serum PCT levels were significantly higher in radiologically pnemonia detectedpatient group (median: 0.12 ng/ml) (0.01-17.80 ng/ml) than in no radiological sign ofpneumonia patient group (median: 0.06 ng/ml) (0.01-1.15 ng/ml) (p=0.035). Out of 19patients with a serum PCT>0.5ng/ml patients 9 have detected to have radiologicalalveolar consolidation. Out of 63 patients with a serum PCT<0.5ng/ml, 10 (15.9%) havedetected to have radiological alveolar consolidation. Presence of alveolar consolidationin serum PCT >0.5 ng/ml group patients were statistically and significantly highercompared to serum PCT<0.5 ng/ml patient group(p=0.010). In this study, alveolarconsolidation, as a highly spesific radiologic sign of bacterial infections, were detectedto be higher in patients group those having higher PCT (as strong indicator of bacterialinfections) levels.In serum PCT>0.5 ng/ml patient group, signs of severe or very severepneumonia findings such as dyspnea, cyanosis, denutrition and nasal flaring werestatistically and significantly higher than serum PCT<0.5 ng/ml patient group.In serum PCT>0.5 ng/ml patient group, median serum CRP levels were 37 (3.0-157.0) mg/dl. In serum PCT<0.5 ng/ml patient group, median serum CRP levels were3.9 (2.9-114). In serum PCT>0.5 ng/ml patient group serum CRP levels werestatistically and significantly higher than serum PCT<0.5 ng/ml patient group(p<0.001). There was a significant positive correlation between serum PCT and CRPlevels(r:0.534).Out of 47 pneumonia patients those having their diagnosis clinically, 6 (12.7%)have detected to have C. pneumoniae IgM positivity. Non of the 35 patients thosehaving no radiological pneumonia sign have C. pneumoniae IgM positivity (p=0.028).In terms of other pneumonia agents, there were no stastically significant differencedetected between radiologically and nonradiologically detected pnemonia groups.Finally, according to our results, measuring of serum PCT level which is aneasily performed simple test that a little amount of serum is needed (20µl) and resultscan be obtained in a very short time (<2 hour) in hospitalized children with communityacquired pneumonia and ıt may be useful for defining clinical and radiologicalcorrelation, degree of illness and deciding for antibiotic therapy. We think thatcontrolled trials are needed with larger patient groups.Key Words: Procalcitonin; radiological pneumonia signs; community acquiredpneumonia

Türkçe Özet :
Akcier kanseri, tüm dünyada mortalitesi en yüksek kanser türüdür ve kardiyovasküler hastalıklardan sonra ölüm nedenleri arasında 2. sırada yer almaktadır. Metilasyon bir epigenetik mekanizma olup DNA düzeyinde herhangi bir mutasyon olmamasına ramen ilgili genin eksprese olmasını engelleyen bir moleküler mekanizmadır. Çalımada henüz çok yeni bir yöntem olan Multiplex Ligation-dependent Probe Amplification (MLPA) teknii ile akcier kanserleriyle daha önce ilikilendirilmi 24 ayrı tümör süpressör genin promoter bölgelerinin metilasyon paternlerinin SALSA MSMLPA ME001 tumorsuppressor probemix kiti kullanılarak incelenmesi amaçlanmıtır. Bu çalımaya stanbul Yedikule Göüs Hastalıkları Hastanesinde, histopatolojik olarak incelenerek ?küçük hücreli olmayan akcier kanseri? tanısı almı 100 olgu dahil edildi..Her hastaya ait doku örneklerinden kanser dokusu içeren 5 mikronluk kesitlerden elde edilen DNA örnekleri çalıma grubu olarak, aynı hastaya ait kanser dokusu içermeyen kesitlerden elde edilen DNA örnekleri de kontrol grubu olarak çalımaya alındı. Çalımada, akcier kanserli tümöral ve çevre akcier dokularında birbirlerine yakın oranlarda en sık CDKN2B, BRCA1, CDH13 ve HIC1 prob bölgelerinde metilasyon görüldü. Yine tümöral ve çevre dokularda PTEN, TIMP3, ATM, VHL, CD44, CDKN1B, RASSF1, IGSF4 ve ESR1 prob bölgelerinde de metilasyon saptandı. APC, CDKN2A, MLH1, RARB, CHFR ve GSTP1 prob bölgelerinde farklı oranlarda, tümöral dokularda metilasyon görülürken, çevre akcier dokularında bu prob bölgelerinde metilasyon saptanmadı. Sonuç olarak MS MLPA yönteminin akcier kanserlerinin metilasyon profillerinin taramasında kullanılabilecek, ucuz ve hızlı sonuç verebilen bir teknik olduu görülmütür. MS MLPA yönteminin dier metilasyon tarama yöntemleriyle karılatırılarak bir an önce senstivite ve spesivitesinin belirlenmesi ve akcier kanserinin erken tanısında rutin kullanıma geçirilmesi gerektiini düünmekteyiz.
İngilizce Başlık : Screening of methylation patterns of tumor suppressor genes related with non-small cell lung cancer by methylation-specific multiplex ligation-dependent probe amplification (ms-mlpa) technique

Türkçe Özet :
Araştırma, genital organ kanseri tanısı alan bireylerin kansere karşı gösterdikleri tepki, vücut algısı, başetme ve psikososyal uyumlarına yönelik yapılan grup müdahalesinin değerlendirilmesi amacıyla tek grupta ön test son test desenli müdahale araştırması olarak yapılmıştır. Araştırma Hacettepe Üniversitesi Kadın Doğum ve Üroloji polikliniğine başvuran, genital organ kanseri tanısı almış 36 kadın, 36 erkek hastayla yapılmıştır. Grup müdahalesi haftada bir kez sekiz oturum, 90 dakika süreyle, herbir oturum kendi oturum konusu doğrultusunda, kadın doğum ve üroloji kliniği dersliklerinde gerçekleştirilmiştir. Veriler hastaların kişisel bilgi formu ile kansere tepki tarzı, vücut algısı, stresle başa çıkma tarzı ve hastalığa psikososyal uyum ölçekleri uygulanarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, t testi, Wilcoxon, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, Oneway Anova ve Sperman's sıra korelasyon testleri kullanılmıştır. Müdahale sonrası hastaların kansere karşı gösterdikleri tepkide mücadeleci ruh tepkisinin arttığı; vücut algılarının olumlu yönde bir değişim gösterdiği; stresle başa çıkma tarzları olarak soruna odaklı baş etmelerden olan aktif başa çıkma, planlama, sosyal destek arama araçsal, olumlu tarzda yeniden yorumlamayı ve duyguya odaklı baş etmelerden duygulara odaklanma ve duyguları ortaya koyma, ve mizahi yaklaşım yöntemlerini daha çok kullandıkları ve psikososyal uyumlarının arttığı saptanmıştır.Bu bulgular doğrultusunda genital organ kanseri tanısı almış hastalarla çalışan hemşirelerin hastaların kansere karşı gösterdikleri tepkileri, vücut algılarını, baş etme tarzlarını ve uyumlarını değerlendirmeleri, mücadeleci ruhu artırmaya, vücut algılarını olumlu yönde değiştirmeye, soruna odaklı ve duyguya odaklı başetmeleri kullanmaya ve uyumlarını artırmaya yönelik girişimlerde bulunmaları; seksüel ilişkilere yönelik sorunlar için hastaların kendilerini ifade etme olanağı verilmesi uygun girişimlerde bulunulması, daha fazla sayıda hastayla bu tür grup müdahalelerinin ve niteliksel desenli araştırmaların yapılması önerilmektedir.
İngilizce Başlık : To evaluated of group intervention on mental adjusment to cancer, body image, coping and psychosocial adjusment of patients with genital organ cancer
İngilizce Özet :
The research was carried out as a pretest, posttest patterned intervention research in one group in order to evaluated of group intervention on mental adjusment to cancer, body image, coping with stress and pscycosocial adjusment of patients with genital organ cancer. Patients are volunteered to participate in the research. The research was conducted with 36 and male 36 female patients who were admitted in the Hacettepe University Gynecology & Obstetric and Urology departments. Each session of group intervention which consisted of total eight sessions once a week was given in the meeting classrooms of Obstetric & Gynecology and Urology departments within the framework of the session and in hormony with the determined aims for duration of 90 minutes. Data was collected with patients?s personal information form by implementing scales of mental adjusment to cancer scale, body ımage scale, cope ınventory and psychosocial adjusment of ıllnes scale. Percantage, t- test, Wilcoxon, Mann -Whitney U, Kruskal Wallis, Oneway anova, Sperman?s rank correlation were utilized in data analysis. Mental adjusment to cancer fighting spirit subscale; body image scale, cope with stress including problem oriented active coping, planning, feelings concentration and emotions presentation, seeking for social support enstrumental, reinterpreting with pozitif manner and using humorous aproach the arrange increase in the subscale mean scores; subscales of others mean scores and psychosocial adjusment of illnes scale are seen in the fall. Patients used problem oriented cope skills and emotion oriented cope skills which are functioanal cope skills. The results of study revealed that mental adjusment to cancer, body image, cope skills and psychosocial adjusment of patients with genital organ cancer are to be evaluated by nurses; interventions are development in order to increase fihtining spirit, changing pozitif body image; use problem and emotions oriented cope skills and increase psyhosocial adjusment of patients by nurses. Patients are to be encouraged by using face to face interaction method for expressing themselves problems in sexual relations. Further studies with a greater number of patients with this type of intervention and qulitative research designs are recommended.

Türkçe Özet :
Giriş : Akciğer kanseri, kansere bağlı ölümlerde birinci sırada bulunmaktadır. Küçük hücreli dışı akciğer karsinomu (KHDAK) akciğer kanseri olgularının yaklaşık %85'ini oluşturmaktadır. Hangi hastaların hangi kemoterapi rejimlerinden daha fazla fayda göreceğini bilmek hem etkin tedavi protokollerinin oluşturulması, hem de kemoterapiye bağlı gereksiz toksisitelerden kaçınılması için önemlidir. Bu yolda ERCC1 umut vaat eden moleküler belirteçlerden biridir.Amaç : Çalışmamızda platin bazlı kemoterapi uygulanan ileri evre küçük hücreli dışı akciğerkarsinomu olgularında ERCC1 düzeyi ile tedavi yanıtı, progresyonsuz sağkalım ve genelsağkalım ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Metod: Çalışmaya dahil edilen platin bazlı kemoterapi uygulanan 83 ileri evre KHDAK olgusu retrospektif olarak incelendi. Biyopsi örneklerinde immünohistokimyasal olarak ERCC1 ekspresyonu değerlendirildi.Bulgular : ERCC1 negatif (n=33) ve ERCC1 (n=50) pozitif saptanan gruplar arasında tedavi yanıtı, progresyonsuz sağkalım (p=0,412) ve genel sağkalım ( p=0,823) oranları açısından anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç : İleri evre KHDAK olgularında moleküler analize dayalı kemoterapi uygulamalarına geçilebilmesi için daha ileri çalışmalara gereksinim vardır.
İngilizce Başlık : Relationship of ERCC1 expression and platinum based chemotherapy in advanced stage non small cell lung cancer
İngilizce Özet :
Lung cancer is the worldwide leading cause of death due to malignancy. Non small cell lung cancer (NSCLC) constitutes % 85 of lung cancer patients. It?s important to predict the most suitable chemotherapy regimen for individual patients to produce effective treatment protocols and avoid toxicity. In this way, ERCC1 is a promising molecular marker of chemosensitivity.Aim : The aim of our study is to evaluate treatment response, progression free survival and overall survival according to the tumoral ERCC1 expression in advanced stage non small cell lung cancer patients treated with platinum based chamotherapy regimen.Method: In our study, 83 advanced stage NSCLC patients treated with platinum based chemotherapy regimen was retrospectively evaluated. For detection of ERCC1 expression in biyopsy specimens immunohistochemical analysis was performed.Results : There was no statistically significant difference of treatment response, progression free survival (p=0,412) and overall survival ( p=0,823) between ERCC1 negative and ERCC1 positive groups.Conclusion : More randomised trials are needed to use molecular analysis directed chemotherapy for advanced NSCLC in daily practice.

Türkçe Özet :
Eskin, N. Ovcar 3 hücre kültüründe Epigallocatechin 3 gallate isimli maddenin tek başına ya da klasik kemoterapatiklerle kombine yada tek başına kullanımının etkileri Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilimdalı, Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2012. Over kanseri; gelişmiş ülkelerde kadınlarda rastlanan kanserler sıralamasında beşinci en sık kanserle ilişkili ölüm sebebidir ve kadın genital sistem kanser ölümlerinde birinci sırayı almıştır (1). Bunun nedeni, hastalığın çoğunlukla ileri evrelerde tanı alması ve erken semptom vermemesi olarak söylenebilir. Epitelyal over kanserlerinde tedavi asıl olarak; cerrahi ve medikal tedavidir. Over kanseri jinekolojik kanserlerin içerisinde kemoterapiye en iyi cevap veren kanserler arasındadır. Standart tedavi platin tabanlıdır. Erken evre over kanserli hastalarda da ilk yapılan cerrahi rezeksiyona genellikle kemoterapi eklenir. Tüm evreler göz önünde bulundurulduğunda ilk tedavi sonrasında da relaps ihtimali % 6O'lar civarında saptanmış olup, ileri evrelerde bu oran % 80-85'tir. Bu yüzden dikkatler karsinogenezle alakalı kritik hücre yollarını hedef alan biyolojik ajanlara çevrilmiştir (4-8). Tez kapsamında kemoterapatiklerle kombine kullanımlarda alternatif olması amaçlı kullandığımız yeşil çay derivesi olan EGCG'nin (epigallocatechin 3 gallate) Ovcar-3 hücre kültüründe apoptotik etkisini tespit için Tetrazolium Testi (MTT testi) ve DAPI (4-6 diamidino- phenylindole) boyama yaptık. Ardından dört farklı gen üzerindeki etkilerini değerlendirdik. Ovcar-3 hücre kültürü üzerinde EGCG'nin farklı dozlarının, hem tek başına uygulandığında hem de klasik kemoterapatikler olan paklitaksel ve karboplatinin faklı dozlarıyla yapılan kombine uygulamaları sonucunda kanser hücrelerini anlamlı şekilde yok ettiğini saptadık. Üstelik kombine kullanımda tek başına olan etkileri potansiyelize ederek toplamda daha fazla hücreyi apaptozise uğrattı. Yine proliferasyondan sorumlu olduğu bilinen VEGF ve Ki-67 üzerinde de anlamlı azalmaya sebep oldu. Klasik kemotreapatiklere direnç gelişen olgularda, kemoterapatiklerin EGCG ile kombine kullanılmasının tedavi etkinliğini arttırdığını saptadık. Bu bulgumuzun etkinliğinin klinik çalışmalarla desteklenmesinin uygun olduğu sonucuna vardık.Anahtar Kelimeler: Over kanseri tedavisi, ovcar-3, EGCG, MTT, DAPI
İngilizce Başlık : The effect of epigallocatechin 3 gallate in ovcar 3 cell culture which was used solely or in combintaion with conventional chemotherapheutics
İngilizce Özet :
Eskin, N. The effect of epigallocatechin 3 gallate in Ovcar 3 cell culture which was used solely or in combintaion with conventional chemotherapheutics Eskisehir Osmangazi University Faculty of Medicine, medical specialty thesis in Department of Gynecology and Obstetrics, Eskişehir, 2012. Ovarian cancer is the most common cause of death among women with gynecologic cancer and fifth leading cause of death after lung, breast, colorectal and pancreas cancers in women living in developed countries (1). The reason is considered to be its being diagnosed generally in its late stages and not giving any symptoms in the early stages. Primary treatment for ovarian cancer consist of surgical cytoreduction and paclitaxel/carboplatin combination chemotherapy. Supportive therapy is applied to patients in terminal stage of the disease. Ovarian cancer responds the best to the chemotherapy among the other gynecologic cancers. Taking into account the frequency of each stage of disease and its projected relapse rate, the overall likelihood of relapse after initial therapy for all stages of disease for women with ovarian cancer is 62 percent, it is 80-85 percent for women who present with stage III or IV disease. Fort this reason, a variety of emerging agents with novel targets are currently in development of ovarian cancer (4-8). EGCG; is an extract of green tea, and can inhibit tumorigenesis during the initiation, promotion and progression stages. In this thesis, we performed Tetrazolium test (MTT test) and DAPI to demonstrate the apoptotic effect of EGCG on Ovcar-3 cell culture. Then, we evaluated its effects on four different genes with real time PCR. The resulting observations are; different doses of EGCG which was used both solely and in combination with paclitaxel and carboplatin, resulted in a significant eradication in cancer cells. Furthermore, when it is used in combination, could potantiate the effects of paclitaxel and carboplatin and would induce apoptosis in more ovarian cancer cells. In addition It also caused a significant decrease on VEGF and Ki-67 which are known to be responsible for proliferation. These results show that EGCG, when used in combination with other conventional chemotherapeutics, is a promising candidate as an alternative treatment.Key Words: Ovarian cancer treatment, ovcar-3, EGCG, MTT, DAPI

Türkçe Özet :
Giriş: Sigara kullanımı akciğer kanserinin en yaygın önlenebilir nedenidir. Bu çalışmanın amacı akciğer kanseri tanısı alan hastaların ve bu hastaların yakınlarının sigara bırakmaya ilişkin tutumlarını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Gönüllü olan 107 akciğer kanseri hastası ve 88 hasta yakını çalışmaya dahil edildi. Hastaların sigara bırakmaya ilişkin tutumlarını belirlemek için 18 sorudan oluşan ve hasta yakınlarının sigara bırakmaya ilişkin tutumlarını belirlemek için 16 sorudan oluşan toplam 2 anket uygulandı. Tüm katılımcıların sosyodemografik özellikleri, hastalar için aldıkları tanılar ve hastalığın evresi, hasta yakınları için ise hastayla olan yakınlık dereceleri ve aynı evde yaşama durumu, sigara içme ve bırakma tutumlarıyla birlikte incelendi. Elde edilen veriler, SPSS for Windows 20.0 (Statistical Package for Social Sciences for Windows) paket programı kullanılarak değerlendirildi. Verilerin analizinde tanımlayıcı ölçütler (ortalama değer, standart sapma, yüzde oranları), Pearson chi-square (X2), T-testi kullanıldı ve anlamlılık seviyesi olarak p<0.05 alındı. Bulgular: Çalışmamızda, hastaların %82,2 (n=88)'sinin ve hasta yakınlarının %51,1 (n=45)'inin sigara içicisi olduğunu saptadık. Sigara içicisi olan hastaların %42,1 (n=37)'inin, hasta yakınlarının %18,8 (n=8)'inin tanıdan önce sigarayı bıraktığını saptadık. Tanı sırasında sigara içen hastaların %72,5 (n=37)'inin ve hasta yakınlarının %13,5 (n=5)'inin tanı sonrasında sigarayı bıraktığını saptadık. Sigarayı bırakan hastaların %47,3 (n=35)'ünün ve hasta yakınlarının %38,5 (n=5)'inin sigara bırakma nedeni olarak akciğer kanseri tanısını belirttiğini tespit ettik. Sonuç: Akciğer kanseri tanısı konması, hastalarda sigara bırakma oranını arttırırken hasta yakınlarında sigara bırakma oranını arttırmamıştır. Ayrıca sigara içicisi hastaların %15,9 (n=14)'u ve sigara içicisi hasta vi yakınlarının %71,1 (n=32)'i ısrarla sigara içmeye devam etmektedir. Tanı sonrası sigara içmeye devam eden hasta ve hasta yakınlarının bu tutumlarının nedenleri araştırılmalı ve sigara içmeye devam etmenin zararları konusunda farkındalık yaratmak amacıyla bu kişilere eğitim verilmelidir. Anahtar Kelimeler: Akciğer kanseri, hasta, hasta yakını, sigara bırakma
İngilizce Başlık : The evaluation of the attitudes of patients who were diagnosed lung cancer and their relatives who take care of them
İngilizce Özet :
Introduction: Smoking is the most common preventable cause of lung cancer. The aim of this study is to evaluate the attitude of patients who were diagnosed lung cancer and their relatives towards smoking cessation. Materials and Methods: 107 patients and 88 patients' relatives were included in the study voluntarily. 2 questionnaires were conducted to assess the attitude of lung cancer patients and their relatives about smoking cessation. One consists 18 questions and applied to the patients directly and the other which consists 16 questions and applied to the relatives of diagnosed patients. Hystological diagnosis and stage of disease of patients, degree of relationship, status of living at the same or different place for the patients' relatives are evaluated all together with their sociodemographic characteristics and attitudes towards smoking and smoking cessation. The data obtained was evaluated by using SPSS for Windows 20.0 (Statistical Package for Social Sciences for Windows). Descriptive measures (mean, standard deviation, percentiles), Pearson chi-square (X2), T-test was used for analyzing the data and significance level was accepted as p<0,05. Results: In our study we confirmed that 82,2% (n=88) of patients and 51,1%(n=45) of patients' relatives were ever smokers. 42,1%(n=37) of these patients and 18,8%(n=8) of these patients' relatives quit smoking prior to the diagnosis. We determined that 72,5%(n=37) of patients who were smoking at the time of diagnosis and 13,5%(n=5) of patients' relatives who were smoking at the time of diagnosis quit smoking after the moment of diagnosis. 47,3%(n=35) of the patients who were ever smoker and 38,5%(n=5) of patients' relatives who were ever smoker stated the diagnosis of lung cancer as the reason of smoking cessation. viii Conclusions: As the diagnosis of lung cancer increased the ratio of smoking cessation in patients, it didn't increase the ratio in patients' relatives. Moreover %15,9(n=14) of the patients who were ever smoker and 71,1%(n=32) of the patients' relatives who were ever smoker kept smoking insistently. The reasons behind why patients and patients' relatives keeps smoking after the diagnosis must be examined and in order to rise an awareness about the harmful effects of insisting on smoking, a through education should be given. Key Words: Lung cancer, patient, relative of patient, smoking cessation

Türkçe Özet :
Giriş: Meme kanseri kadınlarda en sık görülen ve en sık ölüme neden olan kanserdir. Meme kanseri mortalitesini azaltmada erken tanı ve tedavi çok önemlidir. Mamografi ve Ultrasonografi (USG), meme kanseri tanısında oldukça yüksek duyarlılığa sahipken düşük özgüllüğü nedeniyle yeni tanı yöntemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) yüksek riskli grupta tarama amçlı ve birçok olguda sorun çözücü olarak tanısal amaçlı kulllanılmaktadır. Kolin seviyesi meme lezyonlarında maligniteyi belirlemede kullanılmaktadır.Literatürde Meme MR spektroskopi ile yapılmış az sayıda çalışma bulunmaktadır. Yapılan çalışmalarda MRS?nin duyarlılığı %70-100,özgüllüğü ise %67-%100?dür. Bu araştırmanın amacı, meme lezyonlarının benign ve malign ayrımının yapılmasında 3 Tesla MRG ile Tek Voksel Proton MR spektroskopi yönteminin kolin piki saptanmasını temel alarak tanıya katkısını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmada Ocak 2013-Mayıs 2013 tarihleri arasında,mamografi ve usg incelemeleri sonucunda malignite açısından şüpheli lezyon saptanan 45 gönüllü kadın hastanın 1cm ve üstü 51 lezyonu 3 T MR cihazı ile görüntülendi.Tek-voksel 1H MRS incelemesi tüm olgulara dinamik kontrastlı görüntüler elde edildikten sonra yapıldı.Lezyonlar trucut biyopsi ile histopatolojik tanı aldı.Malign ve benign ayrımında MRS'nin seçicilik, duyarlılık ve tutarlılığı saptandı. Kolin piki varlığı pik altında kalan alan ölçümlerine göre değerlendirildi ve bir cut off noktası oluşturuldu. Bulgular:Yaşları 21-77 arasında 45 hastanın 51 lezyonu görüntülendi.Lezyonların MRG'de ortalama boyutu 23mm idi (10?65 mm). Ellibir lezyonun 26?sı benign(%)51, 25?i malign (%49) histopatolojik tanı aldı. Yirmibeş karsinom olgusunun 24?ünde (%96), 26 benign olgunun ise 9?unda (%35) kolin piki saptandı. Malign olgularda kolin piki değerleri ortalama 122,19; benign olgularda ise ortalama 29,68?dir.Malign olguların kolin piki değerleri benign olgulara göre anlamlı düzeyde yüksektir (p<0,001).Kolin piki altında kalan alan ölçüm değeri 19,5 kesme değeri için;%96 duyarlılık;%65 özgüllük ve %80 doğruluk göstermektedir.İstatiksel olarak 2cm altındaki lezyonlarda 1H MRS?nin duyarlılığı %100, özgüllüğü %55.5, doğruluğu %80 iken, 2cm ve üstündeki lezyonlarda duyarlılık %92.8, özgüllük %70.5, doğruluk %80.6 bulunmuştur. Sonuç: 3 Tesla Tek Voksel 1H MRS malign ve benign meme lezyonlarının ayrımını, 19.5 cut off değer ile kolin piki saptanmasına dayanarak %96 duyarlılık ve %65 seçicilik ile yapabilmektedir.Elde edilen sonuçlara göre özellikle 2cm ve daha büyük lezyonların değerlendirilmesinde 1H MRS'nin özgüllüğü oldukça yüksektir.Klinikte kısa sürede uygulanabilen,hastalar tarafından iyi tolere edilen bu non invaziv teknik ile benign lezyonlara yapılan gereksiz biyopsilerin sayısının azaltılabileceğini öngörmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Meme MR spektroskopi,Meme kanseri
İngilizce Başlık : Single voxel 1H MR Spectroscopic imaging at 3T for the differentiation of benign and malignant breast lesions
İngilizce Özet :
Introduction: Breast cancer is the most frequent and leading type of cancer resulting in death among women. Early stage diagnosis and treatment of breast cancer is the main way to reduce its mortality. US and Mammography have relatively high sensitivity, however due to their low specificity new diagnostic methods are in need. MRI is frequently used in screening high risk women and as a problem solving tool in different indications. MR Spectroscopy is a new method in breast imaging as few studies are found in literature. The cholin level is used an indicator of malignancy in breast lesions. According to previous researches sensitivity and specificity of MRS are 70-100 % and 67-100 % respectively. The aim of our study is to evaluate the effect of single voxel 1H MRS in differentiating malignant breast lesions based on cholin peak detected by 3 Tesla MRI. Materials and Methods:In this prospective study, Single voxel 1H-MR spectroscopy was performed with 3T magnet after gadolinium administration in 45 consecutive women with known breast abnormalities from conventional imaging (mammography, ultrasonography). Fiftyone breast lesions greater than 1cm in diameter were included in the study. All lesions were confirmed histologically with large core needle biopsy specimens. Sensitivity, specificity and accuracy of the 1H-MRS were calculated. The presence of choline peak was evaluated according to peak area under the curve calculated and was obtained cutoff point. Results:A total of 45 patients (age range, 21?77 years) with 51 lesions were imaged. The median lesion size at MR imaging was 23 mm (range, 10?65 mm). Histologically, 25 (49%) of 51 lesions were malignant, and 26 (51%) were benign. Choline peak was detected in 24 of 25 (96%) malignant and 9 of 26 (35%) benign lesions. of MR spectroscopic imaging was 96%, 65% and 80% respectively for the differentiation of benign and malignant breast lesions. The value of the area under choline peak was calculated and varied between 10.8 and 550 (122,19±124,54) in malign lesions and between 0 and 219 (29,68±47,23) in benign lesions with a significant statistical difference (p<0,001). With the use cutoff value of 19.5, 3T MR spectroscopic imaging provided a 96% sensitivity, 65% specificity of , 80% accuracy in the differentiation of benign and malignant breast lesions. The sensitivity, specificity and accuracy was 100%, 55.5% and 80% in lesions smaller than 2 cm in diameter and 92.8%, 70.5%, and 80.6% in lesions larger than 2cm in diameter respectively. Conclusion:Specificity and sensitivity of single Voxel MRS in differantiation of malign and benign lesions were 96% and 65% respectively based on 19.5 cutoff point assigned to the area under choline peak. According to our findings, specificity of MRS improves especially in lesions larger than 2cm. Our study data show that the information obtained at proton (1H) MR spectroscopy may decrease the number of biopsy recommendations for benign lesions as a quick and well tolerable examination method. Key words: Breast MR spectroscopy, Breast Cancer

Türkçe Özet :
Bu çalışmada, Türkiye'de doğal olarak yetişen Rosmarinus officinalis L. (biberiye) bitkisinin farklı çözücüler (etanol ve su) ile hazırlanmış ekstrelerinin prostat ve akciğer kanseri hücre hatları (VCaP ve Calu-1) üzerindeki sitotoksik aktiviteleri araştırılmıştır. Bu amaçla, ilk basamak olan in vitro sitotoksisiteyi belirlemede kullanılan WST-1 ve SRB canlılık testlerinden faydalanılmıştır. Ayrıca hücrelerdeki sitotoksik aktivite, gerçek zamanlı sitotoksisite analiz sistemi (xCELLigence RTCA) ile doğrulanmıştır. Rosmarinus officinalis L. bitkisinden elde edilen etanol ekstresinin VCaP ve Calu-1 hücreleri üzerinde infüzyon ekstresine kıyasla daha güçlü bir sitotoksik etkiye neden olduğu bulunmuştur. Bu çalışmanın sonuçlarından yola çıkarak bir sonraki inceleme basamağının, kullanılan ekstrelerin kanser tedavisindeki büyüme baskılayıcı etkisinden sorumlu olan etken maddelerin araştırılması olduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar
İngilizce Başlık : The investigation of cytotoxic effects of Rosmarinus officinalis L. (Rosemary) extract on the prostate and lung cancer cell lines
İngilizce Özet :
In this study, cytotoxic activity of extracts (ethanol and water) of Rosmarinus officinalis L., (rosemary) naturally a plant grown in Turkey, is tested against prostate and lung cancer cell lines (VCaP and Calu-1). For this purpose, WST-1 and SRB cell viability tests are utilized to determine in vitro cytotoxicity. Furthermore, cytotoxic activity is confirmed with real time cytotoxicity analysis system (xCELLigence RTCA). It has been found that ethanol extracts of Rosmarinus officinalis L. more powerful cytotoxic activity compared to water extracts on VCaP and Calu-1 cells. Based on results of this study, it has been concluded that a subsequent step of examination is investigation of active agents, being responsible for growth inhibitory effect of the extracts in the treatment of cancer.

Türkçe Özet :
Amaç: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Polikliniğine başvuran ve tedavi alan metastatik olmayan meme kanserli kadınların takipleri süresince kemik mineral yoğunluğunu etkileyen faktörlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Polikliniğine 1 Ocak 2007 tarihinden önce başvuran metastatik olmayan meme kanserli hastalar retrospektif olarak incelendi.Meme kanseri tanısıyla cerrahi yapılan ve ardından kemoterapi,radyoterapi uygulanan hastalar,menapoz durumlarına bakılmaksızın değerlendirildi.Hastaların bir kısmına hormon resptör pozitifliği nedeniyle antihormonal tedavi başlanmıştı.Hastalara 1 yıl ara ile kemik mineral yoğunluğu ölçümü yapılmıştı.İlk ölçümde osteopeni yada osteoporoz tanısı konanlara D vitamini,calcium veya bifosfanat tedavileri verilmişti.İkinci ölçüm esnasında halen nonmetastatik meme kanseri olan 40 hasta çalışmaya kabul edildi.Radyoterapi,kemoterapi,antihormonal ve bifosfanat tedavilerin,hastaların kemik mineral yoğunluğu üzerine olan etkileri araştırıldı.Bulgular: Radyoterapi sahasına göre tedavi öncesi ve sonrası femur ve bel BMD ve T skorlarında fark oluşmamıştır.Bu sonuç bize farklı sahalara uygulanan radyoterapinin olumsuz etkisinin olmadığını göstermiştir.Kemoterapi rejimine göre femur ve bel BMD ve Tskorlarında gruplar arasında istatiksel olarak fark yoktur.Hormon reseptörünün pozitif veya negatif olmasına tedavi öncesi ve sonrası femur ve bel BMD ve Tskorlarında fark yok iken,özellikle hormon resptörü negatif olanların genelde hem bel hemde femur BMD'lerinin daha yüksek olduğu gözlenmiştir.Osteoporoz tedavisi alma durumuna göre tedavi öncesi ve sonrası femur DXA sonuçlarında fark yok iken,bel DXA sonuçlarında yalnızca bifosfanat kullanımında fark oluşmuştur (p=0.001).Olguların aldıkları antihormonal tedaviye göre tedavi öncesi ve sonrası femur DXA sonuçlarında fark yok iken,bel DXA sonuçlarında yalnızca aromataz inhibitörü kullanımında fark oluşmuştur (p=0.031).Sonuç: Meme kanserli kadın hastalar aynı yaş grubundaki sağlıklı kadınlara göre daha çok kemik kaybı ve kırık riski altındadırlar.Farklı sahalara (meme gögüs duvarı supraklaviküler fossa ve aksiler bölge) uygulanan radyoterapinin olumsuz etkisinin olmadığını çalışmamızda gördük.Kemoterapi alan hastaların FAC+FEC grubunda,yalnızca Tskorlarında istatiksel olarak düzelme saptandı.Hormon reseptörü negatif olanların genelde hem bel hemde femur BMD'lerinin daha yüksek olduğu izlendi.Osteoporoz tedavisi alanların bel DXA sonuçlarında yalnızca bifosfanat kullanımında fark oluştu.Olguların aldıkları antihormonal tedaviye göre tedavi öncesi ve sonrası femur DXA sonuçlarında fark yok iken,bel DXA sonuçlarında yalnızca aromataz inhibitörü kullanımında fark oluştu.Anahtar kelimeler: Erken evre meme kanseri,osteoporoz,dxa,bifosfanat,aromataz inhibitörleri
İngilizce Başlık : The factors effecting bone mineral density in nonmetastatik breast cancer
İngilizce Özet :
Aim: İt has been prepared to examine factors affecting bone mineral density during fallowings of women with nonmetastatik breast cancer applying to Radiation Oncology Polyclinic of Medicine Faculty of Dicle University and receving treatment.Methods: The patients with nonmetastatic breast cancer appliying to Radiation Oncology Polyclinic of Medicine Faculty of Dicle University before january 1,in 2007 were retrospectively examined.The patients operated surgery with diagnosis of breast cancer and fallowing received chemotherapy and radiotherapy were estimated without having been looked at their menapoze conditions.A part of patients had been started antihormonal treatment because of hormone receptor positivity.The patients had been made bone nineral density measurement with a year interval.İn the first measurement,those diagnosed with osteopenia or osteoporose were given treatments of vitamin D,calcium or biphosponates.During the second measurement,40 patients who have stil had nonmetastatic breastcancer were accepted into the study.Effects of radiotherapy,chemotherapy,antihormonal and biphospanate treatmens on bone mineral density of patients were investigated.Findings: Difference between femur and lomber DXA resuts hasn?t occurred according to radiotherapy before and after treatment.This result has shown is that RT applied to different fields doesn?t have negative effect.There isn?t statistically difference between groups in femur and lomber BMD,and T scores according to positivitiy or negativitiy of hormone receptors are especially much more high.There isn?t difference between femur DXA results before and after treatment according to condition taken treatment which events take,but, between lomber DXA results.İt has only been occurred difference in Aİ use (p=0.031).Conclusion: Women patients with breast cancer are in much more risk than healthy persons in the same old year group.İn our study,we observed that RT applied to different fields(breast chest wall,supraclavicular fossa and aksiler region) didn?t have negative effect.İn FAC+FEC group of patients taken chemotherapy,statistical improvement between scores were only established.İt was observed that both lomber and femur BMD?s of those with negative hormon receptor are much more.Between lomber DXA resuts of those taken osteoporosis treatment,difference during only BFS use occurred.There isn?t difference between DXA results before and after treatmentaccording to antihormonal treatment that events take,but,between DXA result,difference during only Aİ use occurred.Key words: Early phase breast cancer,osteoporosis,dxa,biphosphonat,aromataz inhibitörs.

Türkçe Özet :
Akciğer kanseri tüm dünyada kanser ölümlerinin en sık nedenidir. Tüm kanser ölümlerinin yaklaşık üçte birini oluşturur. Akciğer kanserlerinin yaklaşık %80'ini küçük hücreli-dışı histoloji (KHDAK) oluşturmaktadır. Bu olguların 1/3'ü tanı anında lokal ileri evrededirler. Lokal ileri KHDAK'li hastaların büyük çoğunluğu cerrahi rezeksiyona uygun değildirler. Genellikle radyoterapi ve kemoterapi kombinasyonuyla tedavi edilirler.Farklı kanser türlerinde yapılan klinik çalışmalarda tedaviye antikuagülan eklenmesinin tedavi yanıtı ve sağkalıma olumlu katkıları olduğu gösterilmiştir.Bu çalışmada unrezektabl lokal ileri KHDAK tanısıyla eş zamanlı kemoradyoterapi (K-RT) uygulanmış olgularda tedaviye düşük molekül ağırlıklı heparin eklenmesinin tedavi yanıtı, sağkalım ve toksisite üzerine etkisi ve katkısı araştırıldı.
İngilizce Başlık : The efficacy of concurrent chemoradiotherapy plus low molecular weight heparin in locally advenced NSCLC
İngilizce Özet :
Lung cancer is the most widespread cause of cancer deaths all over the world. Lung cancer deats are one third of all cancer deaths. NSCLC is approximately eighty percent lung cancer. One third of theses cases are locally advanced during diagnosis. Most of patients with locally advanced NSCLC are not amenable for surgical resection. They are generally treated with radioterapy and chemothrapy combinations.Clinical studies done with different cancer kinds have shown that, addition to anticuagulan has positive effects on survival answer to treatment.In this study, the effect on response, survay and toxicity to low molecular weight heparin of concurrent chemoradiothrapy with a diagnosis of unresectable locally advanced NSCLC patients were investigated.