Türkçe Özet :
ÖZETKÜÇÜK HÜCREL OLMAYAN AKC ER KANSERLER NDE FLUORESAN in-situH BR D ZASYON LE HER-2/neu AMPL F KASYONUNUN SAPTANMASI *ebnem Yıldırımcannsan sa lı ı açısından, günümüzde en önemli sorunlardan biri, kanserdir. Kanserçe itleri içinde de akci er kanseri; insidansı hızla artarak, batı ülkelerinde hem erkek hem dekadınlar arasında en sık görülen kanser haline gelmi tir. Akci er kanseri hücrelerinmorfolojisine göre ?küçük hücreli akci er kanseri? (KHAK) ve ?küçük hücreli dı ı akci erkanseri? (KHDAK) olmak üzere ba lıca 2 tipe ayrılır. Tüm akci er kanserlerinin %80'i,küçük hücreli dı ı akci er kanserleridir.Akci er kanseri oldukça kötü bir prognoza sahiptir ve te his konulan olguların%90'ından fazlasının ölümle sonuçlandı ı tesbit edilmi tir. Bu durumda, prognostikbelirteçler ve tedavide yeni yakla ımlar büyük önem kazanmaktadır. Çe itli molekülerde i ikliklerin, tümör prognozunda önemli rol oynadı ı ileri sürülmektedir .De i ime u rayan genlerden birisi olan ve 17q12'de yerle im gösteren HER-2/neuonkogeni; p185HER2 olarak adlandırılan 185 kDaltonluk transmembran bir tirozin kinazreseptörünü kodlar. HER2/neu geninin amplifikasyonu ve dolayısı ile reseptörünoverekspresyonu, hücre bölünmesinin artmasına ve hücre büyümesinin hızlanmasına nedenolur. HER2/neu overekspresyonu, küçük hücreli dı ı akci er kanserli hastaların %10-15'inde,adenokarsinomların %30'unda rapor edilmi tir.Bu çalı mada; küçük hücreli dı ı akci er kanseri olgularının tümör örneklerinde?fluoresan in situ hibridizasyon? (FISH) yöntemi ile HER-2/neu amplifikasyonununde erlendirilmesi ve sonuçların olguların klinik verileri ile birle tirilerek; HER-2/neuamplifikasyonunun prognoz üzerine olan etkisinin ara tırılması, amaçlandı. Ayrıca sonyıllarda, p185HER2'e ba lanan ve rekombinant DNA türevli bir monoklonal antikor olanTrastuzumab'ın (Herceptin), ileri safha küçük hücreli dı ı akci er kanserlerinin tedavisindede, kemoterapi ile birlikte uygulanabilirli i hakkında kanıtlar elde edilmi tir. Trastuzumab ileba arılı bir tedavinin ön arttı, HER-2/neu amplifikasyonunun do ru olarak belirlenmesidir.Çalı mamızda; önceden immunohistokimya (IHC) ile HER-2/neu ekspresyonları,negatif (%46), +2 (%29) ve +3 (%25) olarak de erlendirilmi , 23 adet küçük hücreli dı ıakci er kanseri olgusunun parafin doku örne inde, fluoresan in situ hibridizasyon tekni i(FISH) kullanılarak, HER2/neu geni amplifikasyonları saptandı. HER2/ALFA SATELLIToranı 2.0 olan analiz sonuçları, gen amplifikasyonu var olarak FISH pozitif (+) ; HER2/CEP17 oranı<2.0 olanlar ise FISH negatif (-) olarak kabul edildi. Yapılan de erlendirmelersonucunda, 24 olgunun %100'ü FISH (-) olarak bulundu ve bu olgulardan; 22'si dengelidizomi, 1 olgu ise dengeli quadrizomi olarak saptandı. Sonuçlarımıza göre; prognoz ile FISHsonuçları arasında anlamlı bir ili ki saptanamamı tır. Ayrıca, IHC +2, +3 pozitif sonuçluolgularımızda (%44), HER-2/neu proteininin overekspresyonunun, gerçek genamplifikasyonu ile ba lantılı olmadı ı gösterilmi tir.Anahtar kelimeler : Küçük hücreli dı ı akci er kanseri, HER-2/neu, Herceptin, FISH* Bu çalı ma, Dokuz Eylül Üniversitesi Bilimsel Ara tırma ubesi tarafından desteklenmi tir.Proje no: 2005.KB.SAG.022
İngilizce Başlık : neu amplification through fluorescense in-situ hybridization in non small cell lung cancer
İngilizce Özet :
SUMMARYDETERMINATION OF HER-2/neu AMPLIFICATION THROUGHFLUORESCENSE in-situ HYBRIDIZATION IN NON SMALL CELL LUNGCANCER *ebnem YıldırımcanIn terms of human health, one of the most important problems is cancer nowadays.Among the types of cancer, lung cancer; by increasing rapidly its incidence, has become themost widespread type of cancer among men and women in western countries. Lung cancer,according to morphology of cells is mainly divided in two types named as non small cell lungcancer (NSCLC) and small cell lung cancer (SCLC). 80 percent of all lung cancers are nonsmall cell lung cancer.Lung cancer has fairly bad prognosis and it has been proved that more than 90 percentof the cases which are diagnosed have ended with dead. In this state, prognostic signs andnew approaches in treatment gain importance. It has been claimed that variety of molecularalterations play significant role in tumour prognosis.HER-2/neu oncogene, one of the genes which is exposed to change and is located at17q12, encodes a 185 kDa transmembrane receptor tyrosine kinase which is named asp185HER2 . The amplification of HER-2/neu gene and as a result of this the overexpression ofreceptor causes increase of cell division and fastening of cell growth. HER-2/neuoverexpression has been reported in 10-15 percent of non small cell lung cancer patients andin 30 percent of adenocarcinoma.In this study, it has been aimed to evaluate HER-2/neu amplification by means ofFISH and searching the effect of HER-2/neu amplification on prognosis, by connecting theclinic data of cases with results, in tumour samples of non small cell lung cancer cases. Alsoin recent years, it has been got evidence about that Herceptin which binds p185HER2 andwhich is recombinant DNA derived monoclonal antibody may use associated withchemotherapy. Precondition of successful treatment thanks to Herceptin is that HER-2/neuamplification rightly determine.In our study, it was determined HER-2/neu gene amplifications with FISH in parafintissue samples of 23 NSCLC cases which were evaluated as negative (%46), +2 (%29) and +3(%25) t, with the help of immunohistochemistry. The analysis results with HER2/CEP17 ratio2.0 were accepted as FISH positive; on the other hand analysis results with HER2/CEP 17ratio <2.0 were accepted as FISH negative. As the result of maded evaluations, it was foundas FISH negative 100 percent of 24 cases and it was evaluated as balanced dysomy 22 andbalanced quadrisomy one of these cases. To our results, a significant connection betweenprognosis and FISH consequences cannot been determined. Besides, it has been determinedthat overexpression of HER-2/neu protein is not associated with real gene amplification.Key words : Non small cell lung cancer, HER-2/neu, Herceptin, FISH* This study was supported by Dokuz Eylül University, Scientific Research Department.Project No: 2005.KB.SAG.022

Türkçe Özet :
Amaç : Akcier kanseri, tedavisi zor ve mortalitesi yüksek bir hastalıktır. Onkolojik tedavi sonrası hastalarda nüks, progresyon ve çeitli medikal sorunlar sıklıkla ortaya çıkmaktadır. Çalımamızda akcier kanseri hastalarında onkolojik tedavi sonrasında saptanan medikal sorunların belirlenmesi amaçlandı. Metod: Çalımada Cerrahpaa Tıp Fakültesi Göüs Hastalıkları Anabilim Dalında takipli Ocak 2012 tarihinden sonra histopatolojik olarak kesin akcier kanseri tanısı konmu veya tedavisi bitmi 40 hastanın dosya verileri retrospektif olarak incelenerek hastaların ya, cinsiyet, sigara kullanım miktarı, komorbid hastalıkları, akcier kanseri tanı tarihleri, aldıkları tedavi rejimi, tedavi süreleri ve tedavi sonrasında saptanan medikal sorunlar kaydedildi.
statistiksel analiz için SPSS 20.0 ( Statistical Package for Social Sciences, for Windows, USA) programı kullanıldı. Bulgular: Hastaların 36?sı (%90) erkek, 4?ü (%10) kadın olup ya ortalaması 63.5± 8.8 yıl idi. 38 hasta (%95) sigara içmiti. Sigara içen hastaların ortalama sigara içme miktarı 48.7± 22.1 paket-yıl idi. Hastaların 30?unda (%75) komorbidite bulunmaktaydı. Komorbidite sıklıına baktıımızda 14 (% 35) olguda hipertansiyon, 12 (% 30) olguda KOAH, 8(% 20) olguda koroner arter hastalıı, 6 (%15) olguda DM, 3 (%7,5) olguda akcier tüberkulozu, 3 (%7,5) olguda hiperlipidemi, 2 (%5) olguda aritmi, 2 (%5) olguda KKY, 1 (%2,5) olguda SVO ve 1 (%2,5) olguda KBY vardı. 17 hasta (%42,5) adenokanser, 12 hasta (%30) skuamoz hücreli kanser, 9 hasta (%22.5) KHAK, ve 2 hasta (%5) tanımlanamayan KHDAK tanısı almıtı. Kemoterapi ve radyoterapi tedavi yanıtlarına baktıımızda; 5 hastada tam yanıt, 13 hastada kısmi yanıt, 14 hasta yanıtsız ve 5 hastada progresyon saptandı. KHAK olguların KHDAK?e göre onkolojik tedavi yanıtları daha iyiydi. ( p= 0.044) Adenokanser olgularında onkolojik tedavi yanıtı skuamoz hücreli kansere göre daha iyiydi. (p=0.131) Hastalar onkolojik tedaviden ortalama 94,1 ± 72 gün sonra medikal sorun nedeniyle hastaneye bavurdu. Hastaların tedavi sonrası hastaneye bavurma semptomlarından en sık nefes darlıı görüldü. 21 hasta (%52,5) nefes darlıı, 12 hasta (%30) öksürük, 8 hasta (%20) balgam, 8 hasta (%20) ate, 8 hasta (%20) halsizlik, 6 hasta (%15) arı, 6 hasta (%15) genel durum bozukluu, 4 hasta (%10) hemoptizi, 3 hasta (%7,5) bilinç bozukluu, 3 hasta (%7,5) bacaklarda ilik, 2 hasta (%5) yürüme zorluu, 1 hasta (%2,5) konuma bozukluu, 1 hasta (%2,5) denge bozukluu, 1 hasta (%2,5) konvülziyon, 1 hasta (%2,5) hemipleji ve 1 hasta (%2,5) bacakta uyuukluk ikayetleri ile hastaneye bavurdu. Onkolojik tedaviden sonra medikal sorun nedeniyle hastaneye bavuran hastalarda en sık hastalık progresyonu (%32,5), nüks (%30) ve pnömoni (%25) saptandı. Tedaviye yanıt alınan olgularda nüks ortalama 3,7 ± 2 ay sonra gözlendi. Tedaviye yanıt alınamayan olgularda hastalık ortalama 1,9 ± 1,8 ay içinde progrese etti. Nüks ve progresyon en sık akcierde geliti. Kitleye yönelik küratif radyoterapi uygulanan hastalarda, uygulanmayanlara göre nüks görülme oranı daha azdı. (p=0,023) KHAK hastalarında KHDAK?e göre nüks daha sık saptandı. (p =0.6) Hastaların ortalama sa kalım süreleri 17,5 ay (%95 güven aralıı 14,9-20,1) medyan sakalım süreleri 17 ay (%95 güven aralıı 12,7 - 21,2) olarak saptandı. Sonuç: Akcier kanseri hastalarında onkolojik tedavi sonrası en sık saptanan medikal sorunlar tümörün nüks ve progresyonudur. Onkolojik tedavi sonrası olgular ortalama 94,1 ± 72 gün sonrası medikal nedenlerle hastaneye bavurmaktadırlar. Tedavisi tamamlanan akcier kanseri olgularında tedaviye yanıtın deerlendirilmesinden sonraki ilk klinik deerlendirme ve radyolojik inceleme üç ay içinde yapılmalıdır. Olgunun tedaviye yanıtına göre bu süre daha erkene çekilebilir.
İngilizce Başlık : Medical problems after treatment in lung cancer cases
İngilizce Özet :
Introduction:Lung cancer is a difficult to treat disease with high mortality. After oncological treatment patients often arise relapse, progression of disease or various medical complications. The goal of our study was to describe and assesss the medical complications detected after oncological treatment of lung cancer. Methods: In this retrospective study we reviewed the charts of 40 patients who were diagnosed with lung cancer by histopathological examination or finished the oncological treatment after January 2012 and followed by the Department of Pulmonary Diseases at Cerrahpasa Faculty of Medicine. Data regarding age and gender distribution, smoking history, comorbidities, diagnosis date, treatment regimen, duration of the treatment and medical complications detected after oncologic treatment was collected. Statistical analysis was done using SPSS 20.0 (Statistical Package for Social Sciences, for Windows, USA) program. Findings: Average age of the patients was 63.5± 8.8; 36 (90%) were males, 4 (10%) females. 38/40 (95%) were smokers with a mean duration of 48.7+/-22.1 pack-years. 30% of the patients had at least one medical comorbidities, including 14 (35%) with hypertension, 12 (30%) with COPD, 8 (20%) with coronary artery disease, 6 (15%) with diabetes mellitus, 3 (7,5%) with pulmonary tuberculosis, 3 (7,5%) with hyperlipidemia, 2 (5%) with arrhythmia, 2 (5%) with congestive heart failure, 1 (2,5%) with stroke and 1 (2,5%) with chronic renal failure. . Histopathologic examination revealed that 17 (42.5%) of the cases were adenocarcinoma, 12 (30%) squamous cell carcinoma, 9 (22.5%) small cell carcinoma and 2 (5%) cases of unidentified NSCLC. Regarding the response rates of chemotherapy and radiation, 5 patients had complete response, 13 of them partial response, whereas 14 patients did not respond to treatment and 5 patients demostrated progression.
n SCLC patients oncological treatment response were better compared with NSCLC patients. (p= 0.044)
n adenocarsinoma the patients oncological treatment response where better compared with squamous cell carsinoma too. (p=0.131) After the cancer treatment, most patients were re-admitted to the hospital within an average of 94.1+/-72 days with medical complications. 21 (52,5%) patients presented with shortness of breath, 12 (30%) with cough, 8 (20%) with increased sputum, 8 (20%) with fever, 8 (20%) with fatigue, 6 (15%) patients with pain symptoms, 6 (15%) with other constitutional symptoms, 4 (10%) with hemoptysis, 3 (7.5%) with altered mental status, 3 (7.5%) with lower extremity edema, 2 (5%) with difficulty walking and one each (2.5%) with aphasia, seizures, imbalance, hemiplegia and leg paresthesia,respectively. Among these patients the etiology of the symptoms was found to be most often cancer progression (32.5%), relapse (30%) and pneumonia (25%). In the patients that responded to oncological treatment, relapse was seen on average after 3,7 ± 2 months. In the cases that did not respond to oncological therapy, progression was noticed within 1,9± 1,8 months. Both relapse and progression of the cancer was more frequently seen in the lungs. Relapse was seen less frequently in the patients treated with curative chemotherapy (p=0.023), but more often in small cell cancer cases. (p=0.6). Overall, average duration of survival of our patients was 17.5 months (95% Confidence Interval 14.9-20.1), whereas median duration of survival was 17 months (95% Confidence Interval 12.7-21.2) Conclusions: In lung cancer patients after oncological treatment, relapse and progression are the most frequent complications that follow oncological therapy. These patients have a high re-admission rate due to complications with an estimated duration until re-admission of 94.1+/-72 days. All cases that complete therapy should be reevaluated clinically and radiologically within three months after the evaluation of treatment response. These period can be reduced based on the individual response to therapy.

Türkçe Özet :
396. ÖZETDENEYSEL SEPS S MODEL NDE OKS DAN-ANT OKS DAN S STEM VEAKC ER H STOPATOLOJ S ÜZER NE OKTREOT D N DOZA BA IMLIETK LERAmaç: Sepsis son yıllarda fizyopatolojisinin daha iyi anla ılmasına ve tedavisindekiyeniliklere ra men yo un bakımlarda görülen ölümlerin ba lıca nedenidir. Sepsis ve septikok fizyopatolojisinin merkezinde oksidatif stres yer almaktadır. Organizmada oksidan-antioksidan denge farklı yolakları kullandı ından bunların tümünü etkileyecek `ideal' bir ilaçhenüz bulunmamaktadır. Biz bu çalı mada sentetik bir somatostatin analo u olan oktreotidin(OCT) deneysel sepsiste antioksidan etkisinin olup olmadı ını ara tırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: 40 adet di i Sprague-Dawley rat 4 gruba ayrıldı (n=10). Çekal ligasyon veperforasyon yöntemiyle (ÇLP) deneysel sepsis olu turuldu. SHAM grubunda sadecelaparotomi uygulandı. SEPS S grubunda ÇLP ile sepsis olu turuldu. OCT-50 grubunda ÇLPyapılmı sepsisli ratlara 50 µg/kg, sc OCT, OCT-100 grubunda ÇLP yapılmı sepsisli ratlara100 µg/kg, sc OCT verildi. laçlar operasyondan sonra hemen ve 12 saat sonra olmak üzere 2e it dozda uygulandı. Tüm ratlar cerrahi i lemin 24. saatinde sakrifiye edildi. Eritrositglutatyon (GSH) ve plazma malondialdehit (MDA) düzeyleri ölçüldü. Akci er hasarı birpatolog tarafından 0 (normal) ve 4 ( iddetli) arasında ı ık mikroskobunda derecelendirildi.Bulgular: SEPS S grubunda SHAM grubuna göre MDA de erleri belirgin olarak artarkenGSH de erleri belirgin olarak azaldı (p<0,05). ÇLP ile olu turulan sepsisteki MDA artı ı veGSH azalması 100 µg/kg, sc OCT ile önlendi (p<0,05). SEPS S grubu akci er dokularındainterstisiyel bo luklardaki nötrofil infiltrasyonu, alveoler septal kalınla ma, hemoraji vekonjesyonda belirgin artı görülürken, SEPS S grubuyla kıyaslandı ında OCT-100 grubualveoler hasar skorları belirgin olarak dü ük bulundu (p<0,05).Sonuç: Ratlarda ÇLP ile olu turulan sepsiste OCT'nin doza ba ımlı antioksidan etkilerigörüldü. Yeni çalı malarda daha yüksek dozlarla sepsis tedavisindeki etkinli i daha iyianla ılabilir. OCT dü ük yan etki profili ve geni güvenlik marjı ile sepsis ve septik oktedavisinde yeni bir tedavi seçene i olabilir.Anahtar Kelimeler: Sepsis, antioksidan, oktreotid
İngilizce Özet :
407. SUMMARYDOSE-DEPENDENT EFFECTS OF OCTREOTIDE ON OXIDANT-ANTIOXIDANTSTATUS AND LUNG HISTOPATHOLOGY DURING EXPERIMENTAL SEPSISBackground and Aim: Sepsis remains one of the leading causes of death in intensive careunits, despite recent acquired knowledge on pathophysiology and treatment. Central to thepathophysiology of sepsis and septic shock is an oxidative stress. Oxidant-antioxidantbalance involves different pathways and yet, there is no `ideal? drug able to affect all of them.In this study we analyzed whether octreotide (OCT), a synthetic somatostatin analogue, hasantioxidative effects in experimental sepsis.Methods: 40 female Sprague-Dawley rats were divided into four groups (n = 10). GroupSHAM underwent only a laparotomy; group SEPS S, sepsis; group OCT-50, sepsis andreceiving OCT (50 µg/kg, sc); group OCT-100, sepsis and receiving OCT (100 µg/kg, sc).Sepsis was induced by Cecal Ligation and Puncture (CLP). The OCT doses was administeredimmediately after CLP and 12 h. Rats were sacrificed at 24 h after the surgical procedure. Thelevels of erythrocyte glutathione (GSH) and plasma malondialdehyde (MDA) were measured.Lung injury was graded from 0 (normal) to 4 (diffuse injury) on light microscopy by thepathologist.Results: In group SEPS S, while MDA increased in sepsis periods, GSH decreased whencompared with group SHAM (p<0,05). Increase in MDA levels and decrease in GSH levelsafter CLP-induced sepsis was significantly prevented by OCT (100 µg/kg, sc) administration(p<0,05). Group SEPS S showed a marked increase in neutrophil infiltration into theinterstitial space, thickening of the alveolar septa, hemorrhagia and congestion whereas thelung damage scores were lower in the OCT-100 group (p<0,05).Conclusion: Octreotide seems to have a dose-dependent antioxidative effect in CLP-inducedsepsis in rats. Further trials are necessary to reveal the therapeutic effect of OCT in sepsis. nthe other hand, urther studies should be performed aiming to reveal the optimal OCT doses.As a drug with the wide margin of safety and less adverse reaction profile meritsconsideration as a choice of treatment in sepsis and septic shock.Key Words: Sepsis, antioxidant, octreotide

Türkçe Özet :
Giriş : Malign efüzyonlar n kesin tan s sitolojik veya histolojik olarakmümkündür. Ancak önemli bir hasta grubunda mükerrer sitolojikincelemelere ra men tan da zorluklarla kar la lmaktad r. Tan ydo rulamak amac yla tümör mark rlar ve sitokinler olmak üzere birçokparametre çal lm t r. Yap lan baz çal malarda vasküler endotelyalbüyüme faktörünün (VEGF) malign ve inflamatuar efüzyonlarda yükseldi iortaya konmuştur.VEGF endotel hücreleri için bilinen en spesifik mitojenik faktördür.Vaskülogenezis ve anjiogenezde önemli rol oynar. Vücutta hem fizyolojikolaylarda hem de tümör büyümesi ve yay lmas da dahil olmak üzerebirçok hastal n patagenezinde rol almaktad r.Bu çal mam zda amaç; VEGF düzeylerinin malign ve benignefüzyonlar n ay r c tan s ndaki önemini ara t rmakt r.Materyal ve Metod: Çal maya malign efüzyonu olan 25 hasta(hasta grubu) ve benign efüzyonlu 25 hasta (kontrol grubu) al nd . Malignhastalar 5 erli 5 gruptan olu tu (Over Ca; 5 hasta, Meme Ca; 5 hasta,Akci er Ca; 5 hasta, Malign mezotelyoma; 5 hasta, Mide Ca; 5 hasta).Kontrol hasta grubunu ise dekompanse karaci er sirozu (Hepatit Bve C ye ba l ) ve kalp yetmezli ine ba l efüzyon geli en hastalarolu turdu.VEGF düzeylerine hasta grubunda hem serum hem de efüzyonda,kontrol grubunda ise sadece efüzyonda bak ld .Bulgular: VEGF ortalamas hasta grubunun efüzyonunda 493,80pg/mL bulunurken, kontrol grubun effüzyonda 15,43 pg/mL bulundu. Hastagrubunda VEGF düzeyi ortalamas anlaml yüksek saptand (p< 0.05).Hasta grubunun serum VEGF düzeyi ortalamas ise 49,90 pg/mLsaptand . Hasta grubunun efüzyon ve serum VEGF düzeyleri aras ndakifark istatistiksel olarak anlaml bulundu (p< 0.05).Alt gruplar incelendi inde en yüksek VEGF düzeyi Over Ca l(1052,37 pg/mL ) hastalar n efüzyonunda ölçüldü. En dü ük efüzyonVEGF düzeyi mezotelyomal hastalarda (66,59 pg/mL) ölçüldü. En yüksekserum VEGF düzeyi ise malign plevral mezotelyoma da (80,14 pg/mL)ölçüldü. En dü ük serum VEGF düzeyi AC Ca l hastalarda (29,21 pg/mL)ölçüldü.Sonuç: Daha önceki çal lan parametrelere ilave olarak VEGFdüzeyinin, malign ve benign efüzyonlar n ay r c tan s nda iyi birnoninvaziv yöntem olarak kullan labilece ini dü ünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Malign efüzyon, VEGF, Asit, Plevral effüzyon,Kan serumu.
İngilizce Başlık : VEGF levels in malign and bening effusion diagnosis
İngilizce Özet :
Background: The diagnosis of malign effusions is established bycytologically and histologically. But, in numareous patients, diagnosis cannot be performed by recurrent cytologic investigations. Tumor markers andcytokines have been worked out for correction the diagnosis. Recentstudies report high levels of vascular endothelial growth factor (VEGF) inmalign and inflamatory effusions.Vascular endothelial growth factor (VEGF) is the most specificmytogenic factor for endothelial cells that has been known. It playsimportant roles in vasculogenesis and anjiogenesis. It has important rolesin physicologic events in healthy body and pathological events such astumor growing and metastasis.The aim of the study is to show the calculated VEGF levels in theserum and effusions of patients for the diagnosis of benign and maligneffusions.Material and Method: 25 patients wtih malign effusion (patientgroup) and 25 patients with benign effusion (control group) are includedthe study. Patient group diveded into 5 subgroup, which contains 5patients each. (Ovarian Carcinoma subgroup, Breast Carcinomasubgroup, Lung Cancer subgroup, Malign Pleural Mesotelioma subgroup,Stomach Cancer subgroup)Decompanse cirrhosis (results of Hepatitis B and C) patients andheart failure patients were studied as control group.VEGF levels were evaluated in blood serum and effusions in thepatient group, and in effusions in the control group.Results:Avarage calculated VEGF levels were; 493.8025 pg/mL in thepatient gruop s effusions and 15,4312 pg/mL in the control group seffusions. The avarage levels of VEGF in patient group were calculatedhighly statically (p<0.05). Avarage blood serum VEGF levels in the patientgroup was 49,9079 pg/mL. The differences of blood serum and effusionVEGF levels of the patient grup were meaningfull statically (p<0.05).In the patients group s subgroups; the highest effusion level ofVEGF was evaluated in the ovarian carcinoma subgroup (1052,3788pg/mL), the lowest level was evaluated in the malign pleural mesotheliomasubgroup (66.59 pg/mL). The highest blood serum level of VEGF wasevaluated in malign pleural mesothelioma subgroup (80.14 pg/mL), andthe lowest blood serum level of VEGF was evaluated in the lung cancersubgroup (29.21 pg/mL).Conclusion: We think that evaluation of the VEGF levels, asadditional to other diagnostic parametres, is usefull and non-invasivetecnique for the diagnosing of malign and/or benign effusions.Key Words: Malign effusion, VEGF, Peritoneal efusion, Pleuraleffusion, Blood serum.

Türkçe Özet :
Çocuklarda kronik öksürük, dört haftadan uzun süren dirençli, günlük öksürük olarak tanımlanmaktadır. Çocuklarda öksürüğün kronikliğini tanımlamak, öksürükle ilgili epidemiyolojik çalışmalar yapmak öksürüğün kendiliğinden geçmesi ve şiddetini ölçmede kullanılan objektif kriterlerin bulunmaması nedeni ile zordur. Bu nedenle çocuklarda kronik öksürük ve nedenlerine yönelik az sayıda çalışma bulunmaktadır ve genellikle erişkin rehberleri kullanılmaktadır. Bu çalışmada Ocak 2012-Ağustos 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Göğüs Hastalıkları Bölümü tarafından kronik öksürük nedeniyle takibi ve tedavisi yapılan ve anamnez, fizik muayene ve radyolojik incelemeler sonucunda kardiak patoloji olabileceği düşünülerek Çocuk Kardiyolojisi Polikliniği'ne konsülte edilen 150 hastada öksürüğün etiyolojisini değerlendirmek ve bunlar içerisinde doğumsal kalp hastalığı sıklığını belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmamızda kronik öksürük nedeniyle takip edilen 150 hastada etiyolojiye yönelik yapılan tetkikler ve doğumsal kalp hastalığı sıklığı retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların dosyalarından alınan anamnezleri, fizik muayeneleri, öksürüğün süresi ve karakteri, sigara maruziyeti, akciğer grafisi, immunglobulinler, toraks bilgisayarlı tomografisi, bronkoskopi, ter testi, mide açlık suyu, özefagus-mide duodenum grafileri, solunum fonksiyon testi, Pürified Protein Derivesi (PPD) testi ve ekokardiyografi sonuçları değerlendirildi. 150 hastanın 55'inde allerjik rinit (%36,7), 33'ünde astım (%22), 30'unda kistik fibrozis (%20) , 9'unda bronşektazi (%6), 4'ünde tüberküloz (%2,7), 4'ünde bronkomalazi (%2,7), 3'ünde bronkopulmoner displazi (%2), 3'ünde nonspesifik öksürük (%2), 2'sinde immun yetmezlik (%1,2), bir hastada trakeoözefagial fistül (%0,7), bir hastada bronşiolitis obliterans (%0,7), bir hastada Kartagener sendromu (%0,7), bir hastada trakeomalazi (%0,7) ve bir hastada gastroözefagial reflü (%0,7) saptandı. 150 hastanın 24'ünde (%16) doğumsal kalp hastalığı saptandı. Doğumsal kalp hastalıklarının dağılımı incelendiğinde; sıklık sırası ile; 13 hastada ventriküler septal defekt (%8,7), 7 hastada atrial septal defekt (%4,7), 5 hastada patent duktus arteriosus (%3,3), 1 hastada büyük arter transpozisyonu (%0,7), 1 hastada dekstrokardi (%0,7), 1 hastada tek ventrikül (%0,7), 1 hastada aort koarktasyonu (%0,7) şeklinde idi. Bunların 3'ünde (%2) ventriküler septal defekt ve atrial septal defekt birlikte izlenirken, 1'inde (%0,7) patent duktus arteriosus ve tek ventrikül birlikte izlendi. Özellikle soldan sağa şantlı doğumsal kalp hastalıkları neden oldukları pulmoner konjesyon nedeniyle tekrarlayan akciğer enfeksiyonları ve kronik öksürüğe neden olduklarından kronik öksürüklü çocuklarda hatırda tutulması gerektiğini, destekleyici bulguların varlığında kardiyolojik değerlendirmeye alınmalarının gerekliliğini vurgulamak istiyoruz. Anahtar kelimeler: Çocuk, kronik öksürük, etiyoloji, doğumsal kalp hastalığı
İngilizce Başlık : Evaluation of congenital heart diseases in children with chronic cough
İngilizce Özet :
Chronic cough in children is described as daily, resistive cough persisting longer than four weeks. In children, cough recovers by itself and there are no objective criteria to assess the severity of cough. These reasons make it very difficult to describe the chronicity of the cough and conduct epidemiological studies. Due to these factors, the number of studies on chronic cough and its etiology are limited, and consequently adult guidelines are generally used in practice. The aim of this study was to investigate the chronic cough etiology and congenital heart disease frequency among patients who were followed up by the Dicle University Faculty of Medicine's Pediatric Pulmonology Department between January 2012 and August 2014. A total of 150 patients who underwent further cardiac consultation based on their history, physical examination and radiological studies were included in the study. In this study, 150 patients followed for chronic cough were retrospectively studied in regard to their etiological workup and congenital heart disease frequency. Each patient's history, physical examination, duration and character of cough, exposure to smoke, lung x-ray, immunoglobulin, thorax computerized tomography, broncoscopy, sweat test, fasting gastric fluid, esophagogastric-duodenum radiographies, respiratory function test, PPD (Purified Protein Derivative) test and echocardiography data were obtained from his or her files. The diagnosis of 150 patients was as follows: 55 with allergic rhinitis (36.7%), 33 with asthma (22%), 30 with cystic fibrosis (20%), 9 with bronchiectasis (6%), 4 with tuberculosis (2.7%), 4 with bronchomalasia (2.7%), 3 with bronchopulmonary dysplasia (2%), 3 with non-specific cough (2%), 2 with immune deficiency (1.2%), 1 with tracheaesophageal fistula (0.7%), 1 with bronchiolitis obliterans (0.7%), 1 with Kartagener syndrome (0.7%), 1 with tracheomalasia (0.7%) and 1 with gastroesophageal reflux (0.7%). Out of 150 patients, 24 (16%) were diagnosed with congenital heart disease. These were distributed as: 13 with ventricular septal defect (8.7%), 7 with atrial septal defect (4.7%), 5 with patent ductus arteriosus (3.3%), 1 with transposition of great arteries (0.7%), 1 with dextrocardia (0.7%), 1 with single ventricle (0.7%), 1 with coarctation of the aorta (0.7%). In 3 patients (2%) ventricular septal defect was accompanied by atrial septal defect, and in 1 patient (0.7%) patent ductus arteriosus was accompanied by single ventricle. It must be emphasized that right to left shunted congenital heart diseases cause pulmonary congestion, which is related to recurrent lung infections and chronic cough. This must be kept in mind while assessing children with chronic cough and these individuals should undergo cardiologic evaluation in the presence of supporting findings. Keywords: Children, chronic cough, etiology, congenital heart disease

Türkçe Özet :
Giriş: MikroRNA'ların (miRNA) kardiyovasküler hastalıklar için biyomarker olabilecekleri son yıllarda yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı kronik konjestif kalp yetersizliği (KKY) hastalarında, fonksiyonel farklılıklar olabilecek mikroRNA'ların ekspresyon seviyelerinin kantitatif olarak tespit edilmesi ve bunların diagnostik ve kısa dönem prognostik öneminin araştırılmasıdır.Materyal / Metod: Çalışmaya sol ventrikül sistolik disfonksiyonu (EF<%40) olan evre C KKY hastalarından klinik olarak stabil (NYHA II) olan 20 hasta, dekompanse olan (NYHA III ve IV) 22 hasta ve ayriyeten 15 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Mikroarray yöntemiyle tüm genom miRNA profil taraması yapılarak kontrol gurubuna kıyasla upregüle ve downregüle miRNA'lar tespit edildi. Primer (kardiyak ölüm veya KKY nedeniyle rehospitalizasyon ve sekonder sonlanım noktaları (malign aritmi ve inme) belirlendi. Hastalar 6 ay boyunca takip edilerek miRNA'ların prognostik değeri araştırıldı.Sonuç: Mikroarray ile profil taraması sonucu KKY hastalarında serum miR-21, miR-4278, miR-650, miR-744star, miR-516-5p, miR-1292, miR-182, miR-1228, miR-595, miR-663b, miR-1296, miR-1825, miR-299-3p, miR-662 miR-122-star, miR-3148, miR-518e-star, miR-2054 seviyeleri upregüle bulunurken; miR-129-3p, miR-3155, miR-3175, miR-583, miR-568, miR-30d, miR-200a-star, miR-1979, miR-371-3p, miR-155-star, miR-502-5p ise downregüle saptandı.KKY tanısında miRNA'ların diagnostik değeri ROC eğri analizi yapılarak karşılaştırıldı ve miR-4278 (AUC 1.00 ), miR-516-a-5p (AUC 1.00 ) ve miR-1228 (AUC 1.00)'in tanısal değeri çok yüksek saptandı. MikroRNA'ların prognostik gücü de ROC eğri analizi yapılarak incelenmiş olup miR-182 (AUC 0.695)'nin pro-BNP (AUC 0.350) ve hs-CRP'(AUC 0.475) den daha iyi prognostik gücünün olduğu saptanmıştır. Cox regresyon analizi ile miR-182'nin kardiyovasküler mortaliteyi öngördürdüğü saptanmıştır (p=0.032)Tartışma : Bu çalışmada miR-4278, miR-516-a-5p, miR-1228 ve miR-182'nin kalp yetersizliği hastalarında güvenilir tanısal ve prognostik belirteç olabilecekleri gösterilmiştir.
İngilizce Başlık : The diagnostic and prognostic significance of microRNA's in congestive heart failure
İngilizce Özet :
Introduction: Recent studies have demonstrated the potential role of microRNAs (miRNA) as biomarkers in various cardiovascular disorders. Aim of this study was to quantitatively evaluate expression levels of miRNAs with potential functional differences, in chronic congestive heart failure (CHF) patients. Their diagnostic and short-term prognostic values were also investigated.Material-Method: Among stage C CHF patients with reduced (EF<40%) left ventricular systolic function, 20 clinically stable (NYHA II) and 22 decompansated (NYHA III and IV) cases were enrolled. Whole genome miRNA profiling was done with microarray method and dysregulated miRNAs were detected compared to 15 healthy controls. Primary endpoint was cardiac death or rehospitalization for CHF. Secondary endpoints were malign arrhythmias and stroke. Patients were followed up for 6 months to determine prognostic value of miRNAs.Results: Microarray profiling showed serum miR-21, miR-4278, miR-650, miR-744star, miR-516-5p, miR-1292, miR-182, miR-1228, miR-595, miR-663b, miR-1296, miR-1825, miR-299-3p, miR-662 miR-122-star, miR-3148, miR-518e-star, miR-2054 as upregulated, and serum miR-129-3p, miR-3155, miR-3175, miR-583, miR-568, miR-30d, miR-200a-star, miR-1979, miR-371-3p, miR-155-star, miR-502-5p as downregulated in CHF.The diagnostic value of miR-4278 (AUC 1.00), miR-516-a-5p (AUC 1.00) and miR-1228 (AUC 1.00) in CHF was found to be very high with ROC curve analysis. The prognostic value of miR-182 (AUC 0.695) was found to be greater compared to pro-BNP (AUC 0.350) and hs-CRP (AUC 0.475) by ROC analysis. Cox regression analysis showed that miR-182 could predict cardiovascular mortality (p=0.032).Conclusion: This study demonstrates the value of miR-4278, miR-516-a-5p, miR-1228, and miR-182 as reliable diagnostic and prognostic markers in CHF.

Türkçe Özet :
Çalışmamızın esas amacı tersiyer bir merkez olan hastanemizin kalp hastalığı ve gebelik olgularına ait deneyimini irdelemek, kalp hastalığı olan gebelerin perinatal ve maternal sonuçlarını değerlendirerek, bu tip gebelere en uygun yaklaşımı belirlemeye çalışmak. Ocak 2013 ile aralık 2015 yılları arasında Kadın doğum kliniğimizde yatışı yapılan, sonrasında doğumunu hastanemizin çeşitli birimlerinde (genel ameliyathane, doğumhane ve kalp hastanesi ameliyathanesi) gerçekleştiren, 120 gebe kalp hastası retrospektif olarak incelendi. Gebelerin, kalp hastalığının tipine göre, perinatal ve maternal sonuçları değerlendirildi. Çalışmamızda 120 doğum yapan kalp hastası içinde en sık görülen kardiyak hastalık romatizmal kalp kapak hastalığıydı (%55). Kalp ritim bozuklukları ise ikinci sırada yer aldı (%12,5). IE (Infektif Endokardit) profilaksisi yapılan hasta sayısı 62 olup, oran olarak %51,6 olarak tespit edildi. Çalışmamızda hiçbir hastada maternal mortaliteye rastlanmayıp, 22 hastada post-op kardiyoloji yoğun bakım ihtiyacı olmasından dolayı maternal morbidite olarak sayıldı (%18,3). Yenidoğan mortalite sayısı 2 (%1,66) ve morbidite sayısı ise 6 (%5) olarak tespit edildi. NYHA sınıflamasına göre 20 hasta Sınıf III ve IV, 100 hasta ise Sınıf I ve II kalp hastalarıydı. En sık doğum şekli sezaryen ile doğum olup, çalışmamıza esas teşkil eden 120 hastadan 97' si (%80,8) hasta daha çok obstetrik endikasyonlarla sezaryena alındı. Sonuç olarak kalp hastalığı olan gebeler, bu konuda deneyimli kardiyoloji hekimi, anestezi hekimi ve doğum hekiminin oluşturduğu bir ekip tarafından takip edilmelidir. Doğum sonrası yenidoğan yoğun bakım şartlarına sahip pediatri kliniği ve bu konuda tecrübeli hekimlerin de bulunması gerekir. Uygun yaklaşım ve ekip anlayışı ile olguların büyük bir kısmında ciddi sorunlar olmadan çocuk sahibi olabilirler. Anahtar kelimeler: Kalp hastalığı, Gebelik, Maternal morbidite, NYHA
İngilizce Özet :
The main purpose of our study is to examine cases of pregnanant patients with heart diseases in our tertiary referral hospital, to evaluate perinatal and maternal outcomes, to determine most appropriate approach to these patients. 120 cases of patients with gestational age of 20 weeks or more between 2013- 2015 examined retrospectively. Perinatal and maternal outcomes classified according to type of heart disease. In our study among 120 patients, rheumatic valvular heart disease was the most common (55%), the heart rhythm disorders took second place (12.5%). IE prophylaxis applied patient number was 62, the ratio was found to be 51.6%. Maternal death was not encountered, 22 patients due to need for post-operative cardiology intensive care unit were cited as maternal morbidity beacuse of a variety of reasons(18.3%). Neonatal death number was 2 (1.66%) and the morbidity number was detected as 6 (5%) . 20 patients were class III and IV, 1000 patients were in the range of class I and II according to NYHA classification. The most common form of delivery was caesarean section and 97 (80.8%) of the patients c/s performed had obstetric endication. As a result, pregnant women with heart diseas should be followed by a team of cardiologist, anestshetist, and obstetrician experienced in this regard. Furthermore a pediatrics clinic with a newborn intensive care unit and experienced physician should be present after the birth. With proper approach and team spirit can patients with heart disease have babies without serious problems in most cases. Key words: Heart disease, pregnancy, maternal morbidity, NYHA

Türkçe Özet :
Kalbin temel görevleri arasında kanın vücuda pompalanması, metabolizma faaliyetleri sonucunda oluşan artık ürünlerin vücuttan uzaklaştırılması, vücut ısısının düzenlenmesi, asit-baz dengesinin korunması, hormon ve enzimlerin vücudun gerekli bölgelerine taşınması bulunmaktadır. Kalp Yetmezliği, kalbin kanla dolması veya kanı pompalaması yeteneklerinin azalması durumudur. Vücudun çeşitli yerlerinde sıvı birikmesi durumu bu rahatsızlığa sahip hastalarda yaygın olarak rastlandığı için, bu rahatsızlığa Konjestif Kalp Yetmezliği (KKY) ismi de verilmektedir. Kalp yetmezliğinin teşhisi uzman hekimler için kolay olmasına rağmen, hastalık belirtilerinin çoğu zaman diğer hastalıkların belirtileri ile karıştırılması nedeniyle özellikle pratisyen hekimler teşhiste zorlanmaktadırlar. Bu durumun ortadan kaldırılması için son zamanlarda veri madenciliği ve karar verme teknikleri oldukça gelişmiş ve bu doğrultuda yeni ileri teknikler sunulmuştur. Bu çalışmada KKY hastalarının teşhisi için kalp hızı değişkenliği verileri üzerinden standart ölçümlerin yanında dalgacık dönüşümü ölçümlerinden ve doğrusal olmayan ölçümlerden oluşan özniteliklerle çalışabilecek yeni bir teşhis sistemi amaçlanmıştır. Öncelikle farklı istatistiksel anlamlılık değerleri ve geriye doğru eleme yöntemi kullanılarak öznitelik sayısını azaltma yoluna gidilmiştir. Azalan veri miktarı literatürde sık kullanılan 5 farklı sınıflandırıcı algoritması ile sınıflandırılmıştır. Bu sınıflandırıcılardan önce çalıştırılmak üzere, basitliği ve kolay uygulanabilir olması sebebiyle algılayıcılar eklenmiştir. Bu şekilde çok katlı sınıflandırıcılar tasarlanarak sistemin performans analizi yapılmıştır. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda çok katlı sınıflandırma işlemi ile gerçekleşen bu yapının istatistiksel olarak öznitelik sayısı düşürülmüş verileri kullanarak sınıflandırıcı algoritmalarında fark edilebilir bir iyileşme ve katlı sistemimizde de literatürdeki en yüksek sonuçlar elde edilmiştir.
İngilizce Başlık : Diagnosing the patients with congestive heart failure using multi stage classifier techniques
İngilizce Özet :
The main purpose of the heart is to pump blood to the body, removal of waste products from the body as a result of metabolic activities, regulation of body temperature, protection of acid-base balance, transportation of the necessary parts of the body hormones and enzymes. Heart Failure is a decreased ability of the heart to either fill itself with blood or emptying it. The fluid accumulation in various parts of the body is common in the patients with heart failure, this disease is also named as Congestive Heart Failure (CHF). Although diagnosis of heart failure is easy for specialist physicians, some of physicians have difficulty in diagnosis. because symptoms of the disease are often mixed with other symptoms of the disease. Recently, to eliminate this situation, data mining and decision-making techniques are quite advanced and presented the new advanced techniques.This study is focused on a new diagnostic system which using addition to the standard measurements is used wavelet transform measurement and nonlineer measurements on heart rate variability data for the diagnosis of CHF patients. In this system, the number of attributes is reduced by statistical method which different statistical significance values and backward elimination method. Decreasing the amount of data is classified with five different classification algorithms that commonly used in the literature. Perceptron is added due to its simplicity and easy-to-use features before five different classification algorithms. In this way multi stage classifier system is designed. Performance analysis of the system investigated. According to the results, the performance of the classifier algorithms is increased remarkably using features found statistical method which different statistical significance values and the highest results are obtained in our multi stage classifier system in the literature.

Türkçe Özet :
Amaç: Bu çalışmada Doğumsal kalp hastalığında etiyolojik faktörlerin araştırılması ve ebeveynlerin sosyodemografik özelliklerinin doğumsal kalp hastalığına etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç - Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı ve Çocuk Kardiyolojisi Bilim Dalı'nda doğumsal kalp hastalığı nedeniyle takip edilen 0-2 yaş arası 150 vaka ve sağlam çocuk polikliniğinde takip edilen 150 kontrol grubu olmak üzere toplam 300 hastanın ebeveynlerinin sosyodemografik özellikleri araştırılmıştır. Hastaların cinsiyet, yaş, doğum yeri, doğum kilosu, ebeveynin eğitim durumları, ebeveynin gelir durumları, aile yapısı, yaşanılan yerin en yakın sağlık kuruluşuna uzaklığı, evdeki oda sayısı, anne yaşı, anne –baba akrabalık durumu, annenin kilo ve boy durumu (gebelik öncesi ve sonrası BMI), annenin gebelikte aldığı kilo, ebeveynin hastalık öyküsü, sigara ve alkol kullanım öyküsü, annenin gebelikte takip öyküsü, folik asit ve demir takviyesi alım öyküsü, ebeveynlerin yaş öykülerine ait veriler yapılan anketle kaydedilmiştir. Bulgular: Hasta grubunda yer alan 150 çocuğun yaş ortalaması 10,5±6,5 ay olarak bulunurken, kontrol grubunda yer alan çocukların yaş ortalaması ise 13,8±5,8 ay olarak saptandı. Çalışmada yer alan hasta grubu çocukların %16'sı 3 persentil altı doğum boyunda yer alırken, kontrol grubunda bulunan çocukların %0,7'si 3 persentil altı doğum boyunda doğduğu saptandı (p=0,04). Çalışmadaki hasta grubu çocukların ekokardiyografilerinde % 40,6 oranla VSD en çok görülürken, ikinci sırada %28 oranında ASD olduğu tespit edildi. Ayrıca hasta grubundaki annelerin %20'sinin ilkokul mezunu olduklarını ve kontrol grubundaki annelerin ise %34'ünün ilkokul mezunu oldukları tespit edildi (p=0,02). Bunun yanı sıra hasta grubundaki ailelerin %40'ının asgari ücret altı gelire sahip oldukları ve kontrol grubundaki ailelerin ise %20'sinin asgari ücret altı gelire sahip oldukları tespit edildi (p=0,02). Hasta grubunda yer alan annelerin gebelik öncesi BMİ ortalaması 25,7±3,5 olurken gebelik sonrası BMİ ortalaması 27,8±3,5 kadar artış göstermiştir. Hasta grubunu oluşturan annelerin %27,3'ü düzensiz gebelik takibine giderken, kontrol grubunu oluşturan annelerin %16,7'si düzensiz gebelik takibine gittiği saptandı. Hasta grubunu oluşturan annelerin %45,3'ü folik asit kullanırken, kontrol grubunu oluşturan annelerin ise %70,7'si folik asit kullandığı tespit edildi (p=0,001). Bunun yanı sıra hasta grubundaki annelerin %45,3'ü demir takviyesi alırken, kontrol grubundaki annelerin %80,3'ünün demir takviyesi aldığı saptandı (p=0,002). Sonuç: Doğumsal Kalp Hastalıklı çocukların annelerinin düşük sosyoekonomik düzeye sahip oldukları, gebelikte folik asit ve demir kullanımının daha az olduğu saptanmıştır. Anahtar Sözcükler: Doğumsal Kalp Hastalığı, Ebeveyn, Sosyodemografik Özellikler
İngilizce Özet :
Objective: This study has been carried out to investigate etiological factors and socio-demographic characteristics of parents and their possible effect on congenital heart disease. Materials and Methods: This study was planned to evaluate the socio demographic characteristics of parents of 300 patients of 0-2 year old who were being followed by Dicle University Medical Faculty Department of Child Health and Disease Cardiology Department due to congenital heart disease. Patients were divided into two groups where 150 patients and their families were the study group andthe other 150 were control group of healty children. Neccessary data such as gender, age, place of birth, birth weight, parental education status, parental income status, family structure, distance to the nearest health facility, number of rooms at home, maternal age, maternal-father kinship status, (pre- and post-test BMI), maternal weight gained in pregnancy, parental illness background, cigarette and alcohol usage, maternal follow-up, multivitamin and ancillary consumption and parental age have been found out by various questionnaires. Results: The average age of 150 children in the study group was found to be 10.5 ± 6.5 months whereas the average age of children in the control group was found to be 13.8 ± 5.8 months. Of all the children who were studied,16% of the patient group and only 0,7 % of the control group were in the 3. birth percenttile hight (p=0,04). Moreover, ECHOs have shown that VSD was the most common disiase with 40,6% rate in the childeren in the patient group and ASD was the second most common disease with 28% rate. It was also found that 20% of the mothers in the patient group were primary school graduates, this number was increased to 34 % in the control group. (p=0,02). Another finding was that 40% of the families in the patient group had an income lower than the minimum wage and this number was decreased to 20% in between the families in the control group. (p=0,02). The study also showed that pre-partum maternal BMI in the patient group was 25,7±3,5 while postpartum BMI increased to 27.8 ±3.5. One more finding was folic acid usage. It was noticed that 45,3% of the mothers in the study group and 70,7% of the mothers ın the control group had a folic acid usage. One more observation was that 27,3% of the study group mothers and 16,7% of the mothers in control group were followed up irregularly. Last fınding was about iron cumsuption. Study revealed that 45.3% of the mothers in the patient group and 80,3 % of the mothers in the control group received iron supplementation (p=0,002). Conclusion: Infants wıth congenıtal heart disase have parents with low income who have low cumsuption of folic acid and iron. Keywords: Congenital heart disease, Parent, Socio-demographic characteristics

Türkçe Özet :
ABSTRACTTHE ROLE OF CYP2C9 GENE POLYMORPHISMS AFTER HEART VALVEREPLACEMENT WITH ANTICOAGULANT THERAPYValve replacement with valvular heart disease inevitable in certainconditions. Because of early calcific degeneration biological heart valves have ashort life time. Despite the mechanical valves have a long life time, anticoagulantmust be used because of tromboembolic complications. Coumadin is ananticoagulant agent used for the prevention of thromboembolic complications afterheart valve replacement. Bleeding is major adverse effect of coumadin. For thisreason, coumadin dose must be adjusted very well. Presently, the InternationalNormalized Ratio (INR) is used for coumadin dose adjustment. Coumadin ismetabolized by cytochrome P450 CYP2C9. In addition to the wild-type allele(CYP2C9*1), two allelic variants CYP2C9*2 and CYP2C9*3 have been identified.CYP2C9*2 is the result of cysteine substitution at arginine codon 144 andCYP2C9*3 is the result of a leucine substitution at isoleucine codon 359. Genepolymorphisms of CYP2C9 decrease coumadin metabolism so would increase thebleeding risk.The aim of the present study was to investigate the role of CYP2C9 genepolymorphisms after heart valve replacement in group of patients who are takingcoumadin. The study subjects were consisted of 74 patient with heart valcereplacement. DNA was extracted from blood samples. CYPC9*2, CYP2C9*3alleles were detected by using LightCycler-CYP2C9 mutation detection kit by realtime PCR method with LightCycler instrument.The results of our show that CYP2C9 genotype is associated with the meanmaintenance dose of warfarin. In our study, we found that patients havingCYP2C9*2 and CYP2C9*3 genotype have lower dose of coumadin according topatients having wild type genotype (CYP2C9*2 p=0.0296, CYP2C9*3 p=0.022). Inaddition to combine association of CYP2C9*2 and CYP2C9*3 genotype coumadindose and INR levels were investigated and we found that patients having bothforms of CYP2C9*2 and CYP2C9*3 heterozygous (CYP2C9*2/*3) require lowercoumadin dose than patients having wild type genotype (p=0.001).Our results showed that CYP2C9 genotyping before anticoagulant therapycan be a guideline in the patients with valve replacement for coumadin therapyand it may be useful for devoloping dosing protocols particularly at the onset oftherapy.Key Words: Valve replacement, mechanic heart valve, CYP2C9, coumadin.
İngilizce Başlık : The role of cyp2c9 gene polymorphisms after heart valve replacement with anticoagulant therapy
İngilizce Özet :
ABSTRACTTHE ROLE OF CYP2C9 GENE POLYMORPHISMS AFTER HEART VALVEREPLACEMENT WITH ANTICOAGULANT THERAPYValve replacement with valvular heart disease inevitable in certainconditions. Because of early calcific degeneration biological heart valves have ashort life time. Despite the mechanical valves have a long life time, anticoagulantmust be used because of tromboembolic complications. Coumadin is ananticoagulant agent used for the prevention of thromboembolic complications afterheart valve replacement. Bleeding is major adverse effect of coumadin. For thisreason, coumadin dose must be adjusted very well. Presently, the InternationalNormalized Ratio (INR) is used for coumadin dose adjustment. Coumadin ismetabolized by cytochrome P450 CYP2C9. In addition to the wild-type allele(CYP2C9*1), two allelic variants CYP2C9*2 and CYP2C9*3 have been identified.CYP2C9*2 is the result of cysteine substitution at arginine codon 144 andCYP2C9*3 is the result of a leucine substitution at isoleucine codon 359. Genepolymorphisms of CYP2C9 decrease coumadin metabolism so would increase thebleeding risk.The aim of the present study was to investigate the role of CYP2C9 genepolymorphisms after heart valve replacement in group of patients who are takingcoumadin. The study subjects were consisted of 74 patient with heart valcereplacement. DNA was extracted from blood samples. CYPC9*2, CYP2C9*3alleles were detected by using LightCycler-CYP2C9 mutation detection kit by realtime PCR method with LightCycler instrument.The results of our show that CYP2C9 genotype is associated with the meanmaintenance dose of warfarin. In our study, we found that patients havingCYP2C9*2 and CYP2C9*3 genotype have lower dose of coumadin according topatients having wild type genotype (CYP2C9*2 p=0.0296, CYP2C9*3 p=0.022). Inaddition to combine association of CYP2C9*2 and CYP2C9*3 genotype coumadindose and INR levels were investigated and we found that patients having bothforms of CYP2C9*2 and CYP2C9*3 heterozygous (CYP2C9*2/*3) require lowercoumadin dose than patients having wild type genotype (p=0.001).Our results showed that CYP2C9 genotyping before anticoagulant therapycan be a guideline in the patients with valve replacement for coumadin therapyand it may be useful for devoloping dosing protocols particularly at the onset oftherapy.Key Words: Valve replacement, mechanic heart valve, CYP2C9, coumadin.

Özet ‹nkarsere kas›k f›t›klar›, eskiden oldu¤u gibi günümüzde de akut bat›n tablosu oluflturan ve özellikle yafll›larda en s›k cerrahi gerektiren sebeplerindendir. ‹nkarserasyon ve strangülasyon gelifltikten sonra uygulanacak cerrahi, morbidite ve mortaliteyi art›r- maktad›r. Bu çal›flman›n amac›; femoral f›t›klarda yap›lan onar›m sonuçlar›n› etkileyebilecek faktörleri de¤erlendirmektir. 2000- 2004 y›llar› aras›nda ‹stanbul Üniversitesi Cerrahpafla T›p Fakültesi Acil Birimi Poliklini¤i’ne baflvuran ve kas›k f›t›¤› saptanan 90 hastadan, femoral f›t›¤› olan 20 (% 22.2) hastan›n dosyalar› retrospektif olarak incelendi. Ortalama yafl kad›nlarda 68.5 ± 15.87 y›l (38-86 y›l), erkeklerde 58.5 ± 21.24 y›l (37-88 y›l) idi. 13 hasta (% 65) 60 yafl üzerinde idi. En s›k efllik eden hastal›k 7 (% 35) hastada KOAH (kronik obstrüktif akci¤er hastal›¤›), 6 (% 30) hastada ise konjestif kalp yetmezli¤i idi. Bunun d›fl›nda 2 (% 10) hastada myokard infarktüsü anamnezi, 4 (% 20) hastada diyabet, 1 (% 5) hastada ince barsak tüberkülozu mevcuttu. ‹nce barsak rezeksiyonu 7 (% 35) hastaya yap›ld›ktan sonar devaml›l›k uc uca anastomozu ile sa¤land›. Ameliyat sonras› dönemde hastalar›n 3’ünde (% 15) yara infeksiyonu, 2’sinde (% 10) hematom, 1’inde (% 5) ise skrotal ekimoz geliflti. Kardiyak ve solunumsal problemler nedeni ile 3 (% 15) hasta postoperatif yo¤un bak›m ünitesine al›nd›. Hastalar›n tamam› flifa ile taburcu oldu. Çal›flma- m›zda ileri yafl, genel anestezi uygulanmas›, barsak rezeksiyonu gibi komorbit faktörlerin varl›¤› hastanede kal›fl süresi ve kompli- kasyon geliflimi gibi olumsuz etkileyece¤ini göstermektedir. Özellikle inkarserasyon ve strangülasyon gelifltikten sonra cerrahi giriflim uygulanan hastalarda mortalite ve morbidite belirgin olarak artmaktad›r.

Türkçe Özet :
Amaç: Kalp yetmezliği tanısı olan hastaların hastaneye tekrarlı yatış sıklığını ve nedenlerini incelemektir.Yöntem: Tanımlayıcı bir çalışma olan araştırma, Şubat 2009- Nisan 2010 tarihleri arasında iki üniversite hastanesinin, kardiyoloji kliniğinde yürütülmüştür. Bu araştırmanın örneklemini çalışmaya dahil edilme kriterlerine uygun 137 hasta oluşturmuştur.Veri toplama araçları olarak; hasta tanıtım formu, Birden Çok Hastalığa Sahip Olma İndeksi (Komorbidite İndeksi) ve Katz'ın Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi kullanılmıştır. Veriler yüz yüze görüşme yoluyla ve tıbbi kayıtlardan toplanmıştır. Veriler ki kare testi, tek yönlü varyans analizi ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Araştırmaya katılan bireylerin %21.9'unun iki kez, % 27.7'sinin üç kez ve %50.4'ünün dört ve üzerinde hastaneye tekrar yattığı, yatış sıklığı dört ve üzeri olan grupta hastaların yaş ortalamasının ve tanı sürelerinin anlamlı olarak yüksek olduğu, kalp yetmezliği fonksiyonel sınıfına göre NYHA III ve IV olan hastaların, dört ve üzerinde hastane yatışının anlamlı olarak fazla olduğu, yatış sıklığı dört ve üzeri olan grupta hastaların sol ventrikül EF yüzdesinin iki kez yatanlara göre düşük olduğu, günlük yaşam aktiviteleri puan ortalamalarının dört ve üzeri hastane yatışı olan grupta anlamlı olarak daha düşük olduğu belirlenmiştir.Sonuç ve öneriler: Bu çalışmanın sonuçları kalp yetmezliği olan hastaların hastaneye tekrarlı yatış sıklığının oldukça yüksek olduğunu göstermiştir. Yaşlı hastaların, tanı süresi uzun, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyon yüzdesi düşük, NYHA sınıflaması yüksek ve günlük yaşam aktiviteleri puan ortalaması düşük olan hastaların tekrarlı yatış sıklığı fazla olduğu için, hemşirelerin bu hasta grubunu daha yakından izlemesi, tekrarlı yatma nedenlerinin kalitatif olarak incelenmesi, tekrarlı yatışı azaltmaya yönelik girişimsel çalışmaların yapılması önerilmektedir.Anahtar Kelimeler: Kalp yetmezliği, tekrarlı yatış, günlük yaşam aktiviteleri, NYHA sınıflandırması, hemşirelik.
İngilizce Başlık : Investigation of frequency and causes of rehospitalization for patients with heart failure
İngilizce Özet :
Objective: To investigate the frequency and causes of repeated hospitalization for patients with heart failure diagnosis.Procedure: The research, which is a descriptive study, was conducted at the cardiology clinics of two university hospitals between February 2009 and April 2009. The sample for this research consisted of 137 patients who comply with the criteria for inclusion in the study.Patient identification form, Index of Having Multiple Diseases (Comorbidity Index), and Katz Index of Daily Living Activities were used as the data collection tools. The data were collected from face-to-face interviews and medical records. The data were evaluated by the chi-square test and one-way analysis of variance.Results: It was found that 21.9% of the individuals participated in the research were rehospitalized twice, 27.7% were rehospitalized three times, and 50.4% were rehospitalized four times or more, the average age and diagnosis time of patients were significantly high for the group with hospitalization frequency of four or more, the number of patients who belong to the heart failure functional classes of NYHA III and IV and were hospitalized four times or more was significantly high, the left ventricular EF percentage of patients for the group with hospitalization frequency of four or more was lower compared to those hospitalized twice, and the mean scores of daily living activities were significantly lower for the group with hospitalization frequency of four or more.Conclusions and recommendations: The results of this study have shown that the repeated hospitalization frequency is considerably high for patients with heart failure. Because the repeated hospitalization frequency is high for elderly patients and patients with long diagnosis times, low left ventricular ejection fraction percentages, high NYHA classifications, and low average scores of daily living activities, it is recommended that nurses monitor this group of patients more closely, the causes of their repeated hospitalizations are examined qualitatively, and interventional studies are conducted to reduce repeated hospitalization.Keywords: Heart failure, repeated hospitalization, activities of daily living, NYHA classification, nursing.

Türkçe Özet :
Sarkoidoz genel olarak akciğer ve lenfatik sistemi etkileyen, sebebi bilinmeyen sistemik, granulomatöz bir hastalıktır. Sarkoidoz her iki cinste ve her yaşta görülebilmektedir. Multisistemik bir hastalık olmasına karşın hastaların %90' ından fazlasında akciğerler etkilenir. Sarkoidozda ayrıca kalp, karaciğer, dalak, böbrekler, deri, gözler, falanjeyal kemikler, parotis bezleri, larenks, sinir sistemi gibi diğer organlar ve dokular da tutulabilir. Sarkoidozlu hastalarda kalp tutulumu nadir görülse bile ölümcül sonuçlara yol açabilmesi sebebi ile önemlidir. Sarkoidozda kalp tutulumu herhangi bir dönemde olabildiği gibi başlangıç semptomu da olabilir. Sarkoidozda kalp tutulumunun erken saptanması önemlidir ve tedaviye erken başlanması prognozu etkileyebilir. Özellikle ekokardiyografinin klinik kullanıma girmesinden sonra, nükleer görüntüleme ve manyetik rezonans gibi yöntemlerin gelişmesi ile daha çok kardiyak sarkoidoz olgusu bildirilmeye başlanmıştır. Sarkoidozlu hastalada yapılan otopsi çalışmalarında yüksek oranlarda kardiyak tutulum tespit edilmesi (%20-78) bu hastalıkta kalp tutulumunun çoğu zaman tespit edilemediğini göstermektedir. Yapılan çalışmalarda kardiyak MR' da gecikmiş gadolinyum tutulumu ile kardiyak sarkoidoz tespiti yüksek bulunmuştur. Bu çalışmada kardiyak MR' da gecikmiş gadolinyum tutulumu, EKO, 24 saatlik Holter EKG ile sarkoidozlu hastalarda kalp tutulumunun sıklığının tespitini amaçladık. Bu çalışmada Ocak 2004 ile Ağustos 2013 yılları arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesine başvuran ve biyopsi ile sarkoidoz tanısı alan 49 hasta alındı. Alınan hastaların kadın/erkek oranı 6.1 ve yaş ortalaması 46.3±10.6 idi. Hastalara 24 saatlik holter kaydı ve ekokardiyografi tetkikleri yapıldı. Ardından intravenöz gadolinyum verilerek kardiyak MR' da gecikmiş gadolinyum tutulumuna bakıldı. Sonuç olarak 49 hastanın 16' sında (% 33) MR' da tutulum tespit edildi. Bu hastalar ile tutulum olmayan hastalar arasında 24 saatlik holter kayıtları arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. EKO' da ise sistolik fonksiyonlar korunurken, MR' da tutulum olan hastalarda diyastolik fonksiyonların bozulmuş olduğu görüldü. Çalışmamız ve diğer yapılmış olan çalışmalar ışığında diyebiliriz ki; MR' da gecikmiş gadolinyum tutulumu sarkoidozda kalp tutulumu tanısında sensitivitesi ve spesifitesi yüksek, kullanışlı bir görüntülemedir. Özellikle EKG, Holter EKG ve EKO' da anormal bulguları olan hastalarda kalp tutulumunun tetkikinde tanı metotları arasında yer almalıdır. Anahtar Kelimeler: Sarkoidoz, MR Gadolinyum, Ekokardiyografi
İngilizce Başlık : Determination of cardiac involvement of sarcoidosis with cardiac mr, echo and holter ECG
İngilizce Özet :
Sarcoidosis is a systemic granulomatous disease of unknown origin, which principally affects lungs and lymphatic system. Sarcoidosis can be seen in both sexes and in all ages. Although it is a multi-systemic disease, the lungs are affected in more than 90% of patients. Sarcoidosis can also involve other organs such as heart, liver, spleen, kidneys, skin, eyes, phalangeal bones, parotid glands, larynx and nervous system. Even though cardiac involvement is rarely seen in sarcoidosis patients, it is important as it causes fatal outcomes. Cardiac involvement of sarcoidosis could be at any stage of the disease or it can be the initial symptom of the disease. Early detection of cardiac involvement in sarcoidosis is important and early initiation of treatment may affect the prognosis. Especially after the entry into clinical use of echocardiograph and development of methods such as nuclear imaging and magnetic resonance, more cases of cardiac sarcoidosis have been reported. Detection of higher rates of cardiac involvement in patients with sarcoidosis during autopsy studies (20-78%) shows that cardiac involvement could not be found in most of the sarcoidosis cases. In previous studies, it is found that detection of cardiac sarcoidosis is higher with late gadolinium enhancement cardiac MR studies. In this study, we aimed to determine the frequency of cardiac involvement in sarcoidosis cases with late gadolinium enhancement cardiac MR studies, Echocardiography and Holter ECG. Forty-nine cases with the diagnosis of sarcoidosis that presented to Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty between January 2004 and August 2013 were planned to enroll this study. Male / female ratio of the enrolled patients was 6.1 and their mean age was 46.3 ± 10.6. A 24-hour holter recording and echocardiography were performed to the patients. After these procedures delayed gadolinium involvement was observed in cardiac MR, by administering intravenous gadolinium. In conclusion, gadolinium involvement in MR was detected in 16 (33%) of 49 cases. There was no significant difference between the 24 hours holter records of these patients with involvement and the patients without involvement. In ECHO evaluation while the systolic function was maintained, it was seen that diastolic functions were deteriorated in patients with MR involvement. In the light of our study and the other studies done before, we can say that delayed gadolinium involvement in MR is a usable imaging with high specifity and sensitivity in cardiac involvement of Sarcoidosis. This imaging method should take place especially among diagnostic methods of patients having abnormal findings in ECG, Holter ECG and ECHO. Keywords: Sarcoidosis, MR gadolinium, ECHO

Türkçe Özet :
Amaç: Bu çalışmada, erken evre sol meme kanserli hastalarda derin nefes tutma tekniği ve serbest solunumla radyoterapide normal doku ve hedef hacmin aldığı dozlar dozimetrik karşılaştırılmıştır. Materyal ve Metot: Çalışmaya Kasım 2012-Haziran 2013 tarihleri arasında kliniğimize meme koruyucu cerrahi sonrası refere edilen sol meme kanserli 14 olgu dâhil edilmiştir. Hastalar verilen nefes tutma eğitimi sonrası, Varian video-based Real-time Position Management sistemi kullanılarak tedavi pozisyonunda Vuzix marka 3 boyutlu video gözlüğü ve işitsel kılavuz eşliğinde, GE marka Lightspeed 16 bilgisayarlı tomografi (BT) cihazında derin nefes tutma sırasında ve ardından serbest solunumda simule edilmiştir. Simulasyon sonrası 2 set halinde 2,5 mm?lik kesit kalınlığında elde edilen görüntüler Eclips Version 8.6 planlama sistemine aktarılmış ve her hasta için tüm tomografi kesitlerinde aynı doktor tarafından klinik hedef volüm, risk altındakı organlar tanımlanmıştır. Tedavi planları aynı radyofizik uzmanı tarafından her iki BT setinde tanjansiyel alanlarda ?field and field? tekniği ile yapılmıştır. Planlama sonucunda her iki BT setinde klinik hedef hacim ve normal dokuların aldığı dozlar doz volüm histogramları ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Hastaların medyan yaşı 51 (35-67)?dir. Olguların 10?u evre I, 4?ü evre II?dir. Doz volüm histogramı değerlendirmesinde derin nefes tutma tekniğinin kalbin maksimum, ortalama, V20 Gy, V40Gy dozlarında ve sol anterior desendan arterin (LAD) hem maksimum hem de ortalama dozlarında istatistiksel anlamlı azalma sağladığı belirlenmiştir (Tablo 1). Derin nefes tutma tekniğinde ipsilateral akciğer hacminde anlamlı artış izlenmesiyle birlikte akciğerin ortalama ve V20Gy dozlarında anlamlı fark saptanmamıştır. Ayrıca karşı memenin aldığı ortalama, maksimum, V2Gy dozlarında her iki teknik arasında anlamlı fark izlenmemiştir. Sonuç: Derin nefes tutma tekniğiyle uygulanan radyoterapi, uzun dönem sağkalıma sahip erken evre sol meme kanserli hastalarda uzun dönem kardiyovasküler komplikasyonları azaltmak için teknik açıdan uygulanabilecek ideal yöntemlerden biridir. Anahtar kelimeler: Derin nefes tutma tekniği, Kalp dozu, Meme kanseri, Sol anterior desendan arter
İngilizce Başlık : Evaluation of heart and lung doses in left-sided breast irradiation using deep inspiration breath-hold technique
İngilizce Özet :
Objective: The aim of our study is to examine the dosimetric differences of target volume and normal tissues among deep inspiration breath hold (DIBH) technique and free inspiration during postoperative irradiation of left-sided early stage breast cancer. Methods:Fourteen patients with early stage breast cancer who were referred to our clinic for radiotherapy following breast conserving surgery between Novermber 2012 and June 2013 were included in our study. Following essential patient training, the patients underwent computed tomographic simulation (Lightspeed 16, General Electric Medical Systems) using Varian video-based Real-time Position Management system in the treatment position during both deep inspiration breath hold and free inspiration. Combined guidance system with 3D video-glasses (Vuzix) and audio guide were used. Two sets of tomographic images with 2,5-mm sections were transferred to the Eclips planning system Version 8.6 and clinical target volumes and organs at risks were defined by the same physician. Treatment plans were generated by the same physicist using filed in field technique for the both CT scan sets. Dose-volume histograms for the clinical target volume (CTV), organs at risk ? heart, left anterior descending artery (LAD), left lung and contralateral breast were compared. Results:Mean age of the patients was 51,2 years (range 35-67 years). Sugical staging were consistent with stage I in 10 patients and stage II in 4 patients. Dose-volume histogram analysis revealed that using deep inspiration breath hold technique provided significant reduction in mean and maximum doses to the heart, V20Gy, V40Gy (heart volumes receiving 20 Gy or more and 40Gy or more) and maximum and mean doses of LAD (Table1). Although there was significant increase in ipsilateral lung volume with deep inspiration breath hold technique, results for mean lung doses and lung volumes receiving 20Gy or more (V20Gy) were comparable between the two technique. Conclusion:The deep inspiration breath hold technique, is a reasonable and applicable method to reduce the long term cardiovascular complications of radiotherapy in patients with early stage breast cancer. Keywords: Breast cancer, Deep inspiration breath hold, Heart dose, Left anterior descending artery

Türkçe Özet :
Amaç : Akut kalp yetersizliğindeki anemi ile rutin laboratuar parametreleri, ilaç tedavileri ve cinsiyet arasındaki ilişkiyi araştırmak.Gereç ve Yöntem : Akut kalp yetersizliği nedeniyle ardışık olarak hastanemize yatan 234 hasta(114 kadın,120 erkek) çalışmaya alındı.Anemi yapan comorbiditesi olanlar, kan transfüzyonu yapılanlar,anti-anemik tedavi alanlar dışlandı.Çalışma hastaları anemik ve non-anemik olarak iki guruba ayrıldı.Bu iki gurup demografik özellikler, hastaneye yatmadan önceki 3 ay boyunca kullanmakta olduğu ilaçlar, transtorasik ekokardiografi, hemogram, sCRP, eritrosit sedimantasyon hızı, proBNP,D-dimer ve rutin biyokimya analizleri açısından karşılaştırıldı. Ayrıca bu hastalar içerisinden rastgele seçilen 50 hastada ilave olarak hemosiderinuri, retikulosit sayımı ve direct coombs testi yapıldı. Anemik ve nonanemik gurup arasında anlamlı olarak farklı bulunan tum değişkenler, Binary Logistik Regresyon Analizi'ne(BLRA) tabii tutuldu.Bulgular : Çalışmamızda araştırdığımız parametrelerden 25 tanesi anemik ve nonanemik gurup arasında anlamlı olarak farklı bulundu.Bu parametrelerle yapılan BLRA sonucu 11 parametre birbirinden bağımsız ve anlamlı olarak AKY de görülen anemi ile ilişkili idi.Kadın cinsiyette 2.6 kat, kalsiyum kanal blokeri (KKB) kullananlarda 2.6 kat,Kronik renal yetmezliklilerde (KBY) 3.1 kat, daha düşük serum AST si olanlarda 3.6 kat, daha düşük düzeltilmiş serum kalsiyumu olanlarda 3.0 kat, daha düşük LDL kolesterolu olanlarda 2.6 kat, daha düşük ortalama corpuscular volume (MCV)'lilerde 2.5 kat,daha düşük ortalama corpuscular hemoglobine konsantrasyon (MCHC)lularda 2.5 kat, serum magnezyum düzeyi daha yüksek saptananlarda 2.6,daha yüksek pro BNP'lilerde 3.5 kat daha fazla anemi olduğu görüldü. Digoxin kullananlarda ise 4.2 kat daha az anemi görüldüğü saptandı.Hemosiderinüri 13 hastada pozitif olup, anlamlı olmayarak anemik grupta sıktı.Retikulosit indeksi anemik gurupta anlamlı olmayarak daha düşüktü.Direkt coombs testi hemoliz bulguları olmayan 3 hastamızda pozitif bulundu.Sonuç : Anemik akut kalp yetmezliği hasta gurubunda non anemik guruba göre kadın cinsiyet, KBY varlığı, KKB kullanımı anlamlı olarak daha sıktı.Yine anemik gurupta düzeltilmiş serum kalsiyumu, serum AST'si, LDL kolesterol, MCV, MCHC anlamlı olarak daha düşük, serum magnesiumu, proBNP anlamlı olarak daha yuksekti.Digoxin kullanımı ise anemik olmayan gurupta anemik guruba göre anlamlı olarak daha sıktı.Anahtar kelimler : Kalp yetmezliği, anemi
İngilizce Başlık : Routine laboratory parameters, medications and sex related with anaemia in acute heart failure
İngilizce Özet :
Objective: To investigate the relation of medication and routine laboratory parameters with anaemia in acute heart failure (AHF).Method: 234 AHF patients were enrolled in the study. Those with comorbidities leading to anaemia, and those receiving blood transfusion and antianaemic treatment were excluded. Anaemic and non-anaemic AHF patients were compared in terms of demographics, medication use for 3 months prior to hospitalisation, transthoracic echocardiography, haemogram, sCRP, erythrocyte sedimentation rate, proBNP, d-dimer and biochemistry analyses. In addition, haemosiderinuria, reticulocyte count and direct Coombs test were performed in randomly selected 50 patients among the participants. All variables that were found to be significantly different between the anaemic and non-anaemic group were subjected to binary logistic regression analysis (BLRA).Results: The results of BLRA showed that anaemia was seen 4.2 folds less in digoxin users; whereas it was increased in patients have the following conditions by the number of folds indicated in parenthesis: female gender (2.6 folds), calcium channel blocker (CCB) use (2.6), chronic renal failure (3.1), lower serum AST (3.6), lower corrected serum calcium (3), lower LDL cholesterol (2.6), lower mean corpuscular volume (MCV) (2.5), lower mean corpuscular hemoglobin concentration (MCHC) (2.5), higher magnesemia (2.6), higher proBNP (3.5 folds). Haemosiderinuria was positive in 13 patients and was insignificantly more frequent in the anaemic group.Conclusion: Digoxin use, CCB use, lower corrected calcium, higher magnesemia, lower serum AST and lower LDL cholesterol are parameters emerging in our study associated with anaemia in AHF and which have not been reported so far. The contribution of chronic intravascular haemolysis to anaemia might also deserve to be investigated.Keywords: Heart failure, anaemia

Türkçe Özet :
Amaç: Akut dekompanse kalp yetmezliğinde mortaliteyi gösteren birçok hemogram ve biyokimyasal parametrelerin varlığı bilinmektedir. Çalışmamızda mortaliteyi en iyi gösteren belirteçleri bulmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Akut dekompanse kalp yetersizliği nedeniyle hastaneye yatan 176 hasta (85'i kadın) altta yatan kalp hastalığı sebebine bakılmaksızın çalışmaya alındı. Lökosit ve diferansiyel lökosit sayısını etkileyebilecek ilaç kullanımı ve komorbiditeler dışlandı. Hemogram, ProBNP, D-Dimer, kardiyak troponinler hastaneye başvurusunda; kapsamlı biyokimya, sensitif C reaktif protein, eritrosit sedimentasyon hızı, üre testleri başvurusunda veya ertesi sabah yapıldı. Tüm hastalara transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Bir sene sonundaki kardiyovasküler ölümler tespit edildi.Bulgular: WBC, mutlak nötrofil sayısı bir yıl içinde ölen hastalar grrubunda anlamlı olarak yüksek (p= 0.001 ve p<0.001, sırasıyla) mutlak lenfosit ve mutlak eosinofil sayısı anlamlı olarak düşüktü (p= 0.021 ve p<0.001, sırasıyla). Monosit sayısı açısından 2 grup benzerdi. Bundan başka VKİ, ferritin, ürik asit, FT3, D-dimer, Pro-BNP, EF, albümin, sistolik disfonksiyon, mitral kapak rejürjitasyon, hipotansiyon, hiponatremi, akut böbrek yetersizliği ölen hastalara ve sağ kalan hastalar arasında anlamlı olarak farklıydı. 18 bağımsız değişkenle yapılan logistik regresyon analizi sonucunda düşük VKİ, düşük albümin, düşük EF, hiponatremi, düşük mutlak eosinofil sayısı, düşük FT3 toplu olarak kardiyovasküler nedenli ölümlerin % 81.8 inden sorumluydu. Mutlak eosinofil sayısı?20/mm3 olan hastaların ölüm oranı Eos sayısı>20/mm3 olan hastaların 4,8 katı idi (OR 4.8, % 95 CI: 2.12-10.86, p<0.001).Sonuç: Çalışmamızda akut dekompanse kalp yetersizliğinde prognozla ilişkili altı değer diğerlerine göre daha anlamlı saptandı: Düşük EF, düşük VKİ, hipoalbüminemi, serbest T3, hiponatremi, eosinopeni. Eosinopenin artmış sempato-adrenarjik aktivite artışına bağlı olduğu düşünüldü.Anahtar kelimeler: Kalp yetersizliği, mortalite, eosinofil
İngilizce Başlık : The one year determinants of patients which show the cardiovascular mortality, who were hospitalized for acute decompense heart failure
İngilizce Özet :
Aim: The presence of many blood count and biochemical parameters are known to show mortality in acute decompensated heart failure. In our study, we aimed to find the best markers showing mortality.Method: 176 patients hospitalized due to ADHF were enrolled. Treatment modalities and comorbidities influencing leukocyte counts were excluded.Hemogram, ProBNP, D-Dimer, cardiac troponins, biochemistry, sensitive C-reactive protein, urinanalysis and echocardiography were obtained. Cardiovascular deaths at the end of the first year were determined.Results: WBC and absolute neutrophil count were significantly higher and absolute lymphocyte and absolute eosinophil counts were significantly lower in the deceased patients than patients survived. Groups were similar in terms of monocyte counts. BMI, ferritin, uric acid, free T3 (FT3), D-dimer, ProBNP, ejection fraction (EF), albumin, systolic dysfunction, mitral regurgitation, hypotension, hyponatremia, acute renal failure were significantly different among dead and surviving patients. Logistic regression analysis employing these variables showed that low BMI, low albumin, low EF, hyponatremia, low absolute eosinophil count, and low FT3 as a whole were responsible from the 81.8% of cardiovascular deaths. Death rate among patients with an absolute eosinophil count of ?20/mm3 was 4.8 fold higher than the patients with an absolute eosinophil of >20/mm3.Conclusion: In our study, in ADHF, six levels associated with prognosis were worth significantly more than others: the EF Low, low BMI, hypoalbuminemia, free T3, hyponatremia, eosinopeni. Eosinopenin is thought to be due to increased sympatho-adrenarjik activtyKey words: heart failure, mortality, eosynophyle

Türkçe Özet :
AMAÇ:Kalp cerrahisinin günümüze gelmesinde büyük rolü olan KPB, sunduğu avantajlar yanında yol açtığı komplikasyonlar nedeniyle de uzun zamandır tartışılmakta ve çeşitli çalışmalara konu olmaktadır Kardiyopulmoner bypassa bağlı immünolojik fonksiyon bozuklukları hastaların yaşam kalitelerini olumsuz etkilediği için kalp cerrahisinin önemli sorunlarından biridir.Kardiyopulmoner bypass'ta kanın değişik materyaller ile teması sonucunda vücudun savunma hücreleri ve proteinleri aktive olur. Bu çalışmada on pump açık kalp cerrahisi yapılan hastalarda kros klemp süresi ile neopterin düzeyi arasındaki ilişkiyi değerlendirerek, inflamasyonun erken belirteçlerinden biri olarak neopterinin açık kalp cerrahisinde kullanılıp kullanılmayacağını belirlemeyi amaçladık.GEREÇ ve YÖNTEM:Çalışmaya sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu %50 ve üzerinde olan kardiyopulmoner cerrahi uygulanacak olan 14 erkek ve 6 kadın hasta dahil edildi. 20 hastanın ortalama yaşı 60.2± 7.8 yıldı. .Bu hastalardan preop,4, 24. ve 72. saatlerde alınan kan örneklerinde WBC, CRP ve Neopterin düzeyleri bakıldı. Yandaş hastalığı olan (DM, KBY) olgularla neopteridin kan düzeyleri karşılaştırıldıKros klemp ve bypass süreleri arasındaki istatistiksel ilişki kıyaslandı.BULGULAR:Bu çalışmada erken inflamasyon göstergesi sayılabilecek WBC, CRP ve Neopterin düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulundu. Yandaş hastalık varlığı ve kardiyopulmoner bypass ve kros klemp süresinin uzun olması ile immün disfonksiyon arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Çalışmamızdaki olguların %20'si kadın % 70'i erkek'tir. Çalışmamıza aldığımız olguların yaş ortalaması kadın cinsiyette 52,7±9,2, erkek grubunda ise 63,4±5,5'dir. KAB olgularında immün bozukluk açısından en riskli grubun ileri yaş (>65) grubundaki olgular olduğu ifade edilmektedir(1-16,3,7). Çalışmamızda yaşla serum neopterin düzeyi arasında ilişki saptanmamıştır. Bunun nedeninin; hasta ve kontrol grubu yaş sınırlarını neopterin düzeylerini etkilemeyecek aralıktan seçtiğimizden kaynaklandığını düşünmekteyiz.Bizim çalışmamızda vaka sayısı az oranda olmakla birlikte cinsiyet dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. (p>0.05). Kardiyopulmoner baypasta hastanın kadın ya da erkek hastalarda neopterin kan düzeylerinde istatistik olarak anlamlı bir bulunmamıştır. Operasyondan sonra24 ve 72.saatlerde alınarak yapılan değerlendirmelerinde operasyondan önceki neopterin değerlerine göre belirgin artışi dikkati çekmekle beraber değişim farkları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. (p>0.05). Ancak her iki cinsiyette de 4. saatlerde alınan neopterin düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı yükseklik saptanmıştır (p<0.05) Verilerin normallik kontrolünde shapiro-wilktesti, grupların karşılaştırılmasında student-t testi ve wilcoxon testi kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 17.0 paket programından yararlanıldı. Veriler ortalama standar hata (SE) olarak ifade edildi. P
İngilizce Başlık : Evaluation of relationship between duration of cross clemp and level of neopterin in open heart surgery
İngilizce Özet :
AIM: Cardiopulmonary bypass that has a great role in the place where cardiopulmonary surgery is today has been discussed and researced for a long time because of the complicatons besides the advantages it causes. Immunologic disfunction caused by cardiopulmonary bypass that affects the life quality is one of the important problems that is caused by cardiopulmonary bypass. During cardiopulmonary bypass immunologic defense cells and proteins are activated since the blood comes in contact with different materials. .In this study neopterin levels are studied in on pump cardiac surgery patients by evaluation of the relation among the cross clamping time and the neopterin levels to determine its usability as an early sign of inflammation in open heart surgery.MATERIALS AND METHOD:14 male and 6 female patients that is going to have an open heart surgery with 50% and over left ventricule ejection fraction is taken to this study. . Mean age of these 20 patients were 60.2± 7.8 years. WBC, CRP, and neopterin levels were measured in blood sampels drawn preoperatively and in 4,24 and 72. hours after the operation. Neopterin leves were compared with levels in patients with adherent disease (DM, CKF). Statistically significance is studied between cross clamping and bypass time.RESULTSWBC, CRP and neopterin levels that can be expected as early inflammation markers were found stastically significant in this study. Correlation between immunological disfunction and adherent disease presence, long survey of cardiopulmonary bypass and clamping time was not statist,cally significant. 20 % patients were female and 70 % were male in this study. Mean age were 52,7±9,2 im female and 63,4±5,5 in male group. The gruop with the highest risk of immunological disfunction is stated to be the elder age ((>65) in patients with chronic kidney failure (1-16,3,7). Statistically significance was not found between age and neopterin levels in this study. Gender distribution was not statistically significant although the patient were few in number (p>0.05). Significant difference was not found between the neopterin levels with different gender in patients who had cardiopulmonary bypass operation. Preoperative and 24th and 72 nd hour posroperative neoprerin levels were not statistically different although the neopterin levels were higher postoperatively. (p>0.05). Neopterin levels were higher in 4th hour after the operation in both sexes statistically significantly. (p<0.05) Shapiro wilk test was used for normality controls of rhe findings and student T test and wicoxon test were used for comparison of the groups. Findings were evaluated with SPSS 17.0 program. Results were stated as mean Standard error(SE).CONCLUTION:Cardiopulmonary bypass operation and cardioplegic arrest have several undesired effects. In cardiopulmonary operations, bypass and cross clamping time have an effect on immunological injury and data has shown worsening of this effect with elongation of this procedure. Neopterin is an immunological indicator showing cellular immune sistem activation. Neopterin is secreted from monocyte and macropages with the effect of IF- gamma secreted from actived T cells.. Elevation of neopterin level in body fluids has been proven in otoimmune diseases caused by cellulary immune system, infections, allograft rejection nad malignancies. In this study; altough serum neopterin levels were found increased in patients postoperatively the disease activation was not found correlated. This uncorrelation might have been caused by the descrease in the number of patients, further studies with larger number of patient is needed.

Türkçe Özet :
ÖZETÇocukluk Ça ında Toplum Kökenli Pnömoni Tanısı le HastaneyeYatırılan Hastalarda Serum Prokalsitonin Düzeylerinin Klinik ve RadyolojikKorelasyonuBu çalı mada 1 Aralık 2005- 30 Kasım 2006 tarihleri arasında ÇukurovaÜniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Çocuk Sa lı ı ve Hastalıkları AnabilimDalı Çocuk Poliklinikleri ve Çocuk Acil Servisine ba vuran 0-16 ya ları arasında,ba vurudan 48 saat öncesine kadar antibiyotik kullanmayan, klinik olarak toplumkökenli pnömoni tanısı alan toplam 82 hasta ara tırıldı.Çalı maya alınan hastaların demografik ve klinik özellikleri kaydedildi.Ba vuru anında tüm hastalardan tam kan sayımı, eritrosit sedimantasyon hızı, C-reaktif protein (CRP), prokalsitonin (PCT), kan kültürü, Chlamydia pneumoniae veMycopasma .pneumoniae (Ig M ve G) serolojisi için kan örnekleri; viral etiyolojiyisaptamak amacıyla nazofaringeal ve nazal mukozalarından sürüntü örnekleri alındı.Çalı maya alınan tüm hastalara hastaneye ba vuru anında PA akci er grafisi çekildi.Hastalarımızın % 40'ında (33/82) pnömoni etkeni saptanırken, % 60'ında(49/82) herhangi bir pnömoni etkeni saptanamadı. Hastaların % 26,6'sında, ara tırılan 6viral etkenden birine kar ı antikor pozitifli i, % 2.4'ünde M. pneumoniae'ya kar ı IgMpozitifli i ve % 7.3'ünde C. pneumoniae'ya kar ı IgM pozitifli i saptandı. Ayrıca %4.9 hastada karma viral- atipik bakteriyel ajan birlikteli i saptandı. Viral Ab(+) olan 21hastanın 8'inde (% 9.8) Respiratory syncytial virüs (RSV), 8'inde (% 9.8) Influenza Avirüs, 4'ünde (% 4.9) Adenovirüs, 2'sinde (% 2.4) Parainfluenza 2, 2'sinde (% 2.4)Parainfluenza 3, 1'inde (% 1.2) Parainfluenza 1 saptandı. RSV ve Influenza A virüs %9.8 oranları ile en sık saptanan viruslardı.Klinik olarak pnömoni tanısı alan 82 hastanın 35'inde (% 42.7) radyolojik olarakpnömoni bulgusu saptanamazken, 47 hastada (% 57.3) radyolojik olarak pnömonivarlı ı saptandı. Radyolojik olarak pnömoni saptanan 47 hastanın 19'unda (% 40)alveolar pnömoni, 28'inde (% 60) intertisiyel pnömoni bulguları saptandı.Pnömoni tanısı alan 82 hastanın ortalama serum PCT de eri 0.51 ng/ml iken;viral pnömoni tanısı alan 82 hastanın ortalama serum PCT de eri ise 0.24 ng/ml idi.Hastalarımızın serum PCT de erleri radyolojik olarak pnömoni saptanan hastagrubunda (median: 0.12 ng/ml) (0.01-17.80 ng/ml) radyolojik olarak pnömonisaptanmayan gruba (median: 0.06 ng/ml) (0.01-1.15 ng/ml) göre istatistiksel açıdananlamlı olarak yüksekti (p=0.035). Serum PCT'si >0.5ng/ml olan 19 hastanın 9'unda(% 47.4) radyolojik olarak alveolar konsolidasyon saptanırken; serum PCT'si <0.5ng/mlolan hasta grubundaki 63 hastanın 10'unda (% 15.9) alveolar konsolidasyon saptandı.Serum PCT de erleri >0.5 ng/ml olan grupta alveolar konsolidasyon varlı ı, PCT<0.5ng/ml olan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p=0.010). Buçalı mada bakteriyel enfeksiyonun güçlü göstergesi olan PCT'nin yüksek oldu u hastagrubunda yine bakteriyel enfeksiyon için özgüllü ü yüksek bir radyolojik bulgu olanalveolar konsolidasyon daha yüksek oranda saptandı.Serum PCT de erleri >0.5 ng/ml olan hasta grubunda, solunum sıkıntısı,morarama, beslenememe, burun kanadı solunumu varlı ı gibi a ır veya çok a ırpnömoni belirti ve bulguları, serum PCT de eri <0.5 ng/ml olan hasta grubuna göreistatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulundu (p<0.005).Çalı mamızda serum PCT'si >0.5 ng/ml olan grupta serum CRP median de eri37.0 (3.0-157.0) mg/L iken, serum PCT'si <0.5 ng/ml olan gruptaki hastaların serumCRP median de eri 3.9 (2.9-114.0) mg/L idi. Serum PCT'si >0.5 ng/ml olan hastalardaserum CRP de erleri, serum PCT'si <0.5 ng/ml olan hastalara göre istatistiksel olarakanlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.001). Serum PCT ve CRP de erleri arasındaanlamlı bir pozitif korelasyon vardı (r:0.534).Radyolojik olarak pnömoni saptanan 47 hastanın 6'sında (% 12.7) C.pneumoniae IgM (+)li i saptanırken, radyolojik olarak pnömoni saptanmayan 35hastanın hiç birinde C. pneumoniae IgM (+)li i saptanmadı (p=0.028). Di er pnömonietkenleri açısından radyolojik olarak pnömoni saptanmayan grupla, radyolojik olarakpnömoni saptanan grup arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark saptanamadı(p>0.05).Sonuç olarak, çalı mamızdaki bulgulara göre hastaneye yatırılan, toplum kökenlipnömoni tanısına sahip çocuk hastalarda çok az bir serumla (20 µl), kısa sürede (<2saat) sonuç alınabilinen basit bir test olan, serum PCT düzeylerinin ölçümü hastalı ıniddetinin belirlenmesinde, klinik ve radyolojik korelasyonda, antibiyotik tedavisinekarar vermede yol gösterici olabilir. Ancak bu çalı manın daha geni hasta gruplarında,kontrollü olarak yapılmasına gereksinim vardır.Anahtar Sözcükler: Prokalsitonin; radyolojik pnömoni bulguları; toplum kökenlipnömoni
İngilizce Başlık : Clinical and radiological correlations of serum procalcitonin levels in patients who are hospitalized with community acquired pneumonia in childhood
İngilizce Özet :
ABSTRACTCLINICAL AND RADIOLOGICAL CORRELATIONS OF SERUMPROCALCITONIN LEVELS IN PATIENTS WHO ARE HOSPITALIZEDWITH COMMUNITY ACQUIRED PNEUMONIA IN CHILDHOODWe investigated eighty two 0-16 years of age patients those applied to pediatrypolyclinics and pediatric emergency services of Çukurova University Faculty ofMedicine, Balcalı Hospital, and having no antibiotic use 48 hours before hospitaladmission and having the clinical diagnosis of community acquired pneumonia.Demographic and clinic characteritics of the patients were recorded.Blood samples for complete blood count, erytrocyte sedimentation rate, C-reactive protein (CRP), procalcitonin (PCT), blood culture and Chlamydia Pneumoniaand Mycoplasma pneumonia (Ig M and Ig G) serologies and nasal and nasopharangealswab samples for the detection of the viral etiologies were taken at the time of hospitaladmission. Initial posteroanterior chest X-rays of all patients were checked.The agent of pneumonia were detected in 40 % (33/82) but not in 60 % (49/82)of our patients. In our patients the ratio of antibody positivity against one of the sixinvestigated viral agents, Ig M positivity against M. Pneumonia and Ig M positivityagainst C. Pneumonia were detected to be 26.6% , 2.4% and 7.3% respectively. Alsomixed viral-atypical bacterial agent presence were detected in 4.9% of our patients. Outof 21 viral antibody positive patients, 8 (9.8% ), 8 (9.8% ), 4 (4.9%), 2 (2.4%), 2 (2.4%)and 1 (1.2%) patients were detected to have Respiratory syncytial virus (RSV), InfluenzaA virus, Adenovirüs, Parainfluenza 2, Parainfluenza 3 and Parainfluenza 1respectively. RSV ve Influenza A were most commonly detected (9.8% ) viruses.Out of 82 pneumonia patients those having their diagnosis clinically, 35 (42.7%)had no radiological sign of pneumonia but 47 (57.3%) had. Out of 47 pneumoniapatients those having radiological signs, 19 (40%) and 28 (60%) have detected to havealveolar pneumonia and interstitial pneumonia respectively.While the mean PCT level of 82 pneumonia patients were 0.51 ng/ml, meanPCT level of 82 viral pneumonia patients were 0.24 ng/ml.Serum PCT levels were significantly higher in radiologically pnemonia detectedpatient group (median: 0.12 ng/ml) (0.01-17.80 ng/ml) than in no radiological sign ofpneumonia patient group (median: 0.06 ng/ml) (0.01-1.15 ng/ml) (p=0.035). Out of 19patients with a serum PCT>0.5ng/ml patients 9 have detected to have radiologicalalveolar consolidation. Out of 63 patients with a serum PCT<0.5ng/ml, 10 (15.9%) havedetected to have radiological alveolar consolidation. Presence of alveolar consolidationin serum PCT >0.5 ng/ml group patients were statistically and significantly highercompared to serum PCT<0.5 ng/ml patient group(p=0.010). In this study, alveolarconsolidation, as a highly spesific radiologic sign of bacterial infections, were detectedto be higher in patients group those having higher PCT (as strong indicator of bacterialinfections) levels.In serum PCT>0.5 ng/ml patient group, signs of severe or very severepneumonia findings such as dyspnea, cyanosis, denutrition and nasal flaring werestatistically and significantly higher than serum PCT<0.5 ng/ml patient group.In serum PCT>0.5 ng/ml patient group, median serum CRP levels were 37 (3.0-157.0) mg/dl. In serum PCT<0.5 ng/ml patient group, median serum CRP levels were3.9 (2.9-114). In serum PCT>0.5 ng/ml patient group serum CRP levels werestatistically and significantly higher than serum PCT<0.5 ng/ml patient group(p<0.001). There was a significant positive correlation between serum PCT and CRPlevels(r:0.534).Out of 47 pneumonia patients those having their diagnosis clinically, 6 (12.7%)have detected to have C. pneumoniae IgM positivity. Non of the 35 patients thosehaving no radiological pneumonia sign have C. pneumoniae IgM positivity (p=0.028).In terms of other pneumonia agents, there were no stastically significant differencedetected between radiologically and nonradiologically detected pnemonia groups.Finally, according to our results, measuring of serum PCT level which is aneasily performed simple test that a little amount of serum is needed (20µl) and resultscan be obtained in a very short time (<2 hour) in hospitalized children with communityacquired pneumonia and ıt may be useful for defining clinical and radiologicalcorrelation, degree of illness and deciding for antibiotic therapy. We think thatcontrolled trials are needed with larger patient groups.Key Words: Procalcitonin; radiological pneumonia signs; community acquiredpneumonia

Türkçe Özet :
Araştırma, konjenital kalp hastalığı olan çocuğa sahip ailelerin algılanan sosyal destek ile umutsuzluk ve yaşam kalitesi düzeyleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bu araştırma kesitsel-tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırmanın örneklem grubunu Ege Üniversitesi Kalp ve Damar Cerrahisi Anabilim Dalı'na başvuran, konjenital kalp hastalığı nedeniyle ameliyat olan çocuğa sahip toplam 100 ebeveyn oluşturmuştur. Veriler sosyodemografik özellikleri belirlemeye yönelik bir hasta tanıtım formu, 'Short Form-36 (SF-36) Yaşam Kalitesi Ölçeği', 'Beck Umutsuzluk Ölçeği' ve 'Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği' kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin değerlendirmesinde; Kruskal-Wallis testi, Mann-Whitney U testi, bağımsız iki örnekli t testi ve Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma verilerine göre, ebeveynlerin yaşam kalitesi puan ortalamaları; fiziksel fonksiyon 84.65±19.94, fiziksel rol güçlüğü 26,50±22,21, emosyonel rol güçlüğü 16,50±21,77, enerji/canlılık/vitalite 45,65±22,48, ruhsal sağlık 49,36±20,10, sosyal işlevsellik 50,25±24,55, ağrı 74,72±24,54, genel sağlık algısı 62,50±19,94 bulunmuştur. Algılanan sosyal destek puan ortalamaları; aileden alınan sosyal destek 25,06±5,33, arkadaştan alınan sosyal destek 22,52±6,50, özel insandan alınan sosyal destek 21,97±7,25, genel sosyal destek ortalaması 69,55±15,47 saptanmıştır. Umutsuzluk düzeyi puan ortalaması 6,15±4,23 olarak elde edilmiştir. Çalışmada, ebeveyn yaşı, eğitim durumu, konjenital kalp hastalığı (KKH) olan çocuğun yaşı, cinsiyeti, gebelikte tanı varlığının yaşam kalitesini etkilemediği (p>0,05); ebeveyn cinsiyeti ve konjenital kalp hastalığı olan çocuğun tanısının yaşam kalitesini etkilediği saptanmıştır (p<0,05). Yine, ebeveyn cinsiyeti, yaşı, KKH olan çocuğun cinsiyeti, tanısı, gebelikte tanı varlığı, ebeveynlerin ameliyatı öğrendiklerinde ve çocuklarını yoğun bakım ünitesinde gördüklerinde oluşan hislerinin umutsuzluk düzeyini etkilemediği (p>0,05); KKH olan çocuğun yaşının umutsuzluk düzeyini etkilediği elde edilmiştir (p<0,05). Ebeveyn cinsiyeti, yaşı, eğitim durumu, KKH olan çocuğun cinsiyeti, gebelikte tanı varlığının sosyal destek düzeyini etkilemediği (p>0,05); KKH çocuğun yaşı ve tanısının sosyal destek düzeyini etkilediği bulunmuştur (p<0,05). Sonuç olarak, KKH olan çocuğa sahip ailelerin algılanan SD ile umutsuzluk ve yaşam kalitesi düzeyleri arasında dolaylı bir ilişki olduğu düşünülmektedir. KKH olan çocukların ebeveynlerinin yaşam kalitesini yükseltmek, sosyal destek düzeyini arttırmak ve umutsuzlukla baş etmelerini sağlamak amacıyla profesyonel destek sağlanmalıdır. Anahtar Kelimeler: Konjenital kalp hastalığı, yaşam kalitesi, umutsuzluk, sosyal destek, ebeveyn
İngilizce Başlık : The relationship between the perceived social support with quality of life and hopelessness levels of the parents who have children with congenital heart diseases
İngilizce Özet :
The aim of research was to evalute the relationship between the perceived social support with quality of life and hopelessness levels of the parents who have children with congenital heart diseases. This research was carried about as a descriptive-cross sectional study. The sample of the study was fromed of 100 parents who have children with congenital heart diseases that admitted to the Ege University Hospital Cardiac Surgery Department. Patient demographic form, 'SF-36 Quality of Life Scale', 'Beck Hopelessness Scale', 'The Multidimensional Scale of Perceived Social Support' were used for the data collection. The data analysis was performed using descriptive statics, Kruskal- Wallis test, Mann-Whitney U test, Independent t test and Spearman correlation test. According to the results, parent's quality of life subdimensions as follows; physical function 84.65±19.94, physical role difficulty 26.50±22.21, emotional role difficulty 16.50±21.77, energy /liveliness/ vitality 45.65±22.48, mental health score 49.36±20.10, social functioning 50.25±24.55, ache 74.72±24.54, general health perception 62.50±19.94. Multidimensional percepted social support mean score as fallows; social support provided by family 25.06±5.33, social support provided by friends 22.52±6.50, social support provided by significant other 21.97±7.25, general social support 69.55±15.47. Hopelessness level score mean score as found 6.15±4.23. At present study, it is found that parent age, education level, age of the child with congenital heart disease (CHD), gender and the precence of diagnosis on pregnancy wasn't associated with the quality of life; parent's gender and the diagnosis of the child with CHD affects the quality of life. Again, it is gathered that parent's age, education level, gender of the child with CHD, presence of diagnosis on relationship wasn't associated with terms the social support level; age of the child with CHD and diagnosis associated with the social support level. It is also found that parent gender, age, gender of the child with CHD, diagnosis, presence of diagnosis on pregnancy, the emotions which result from when parent's find out about the operation and see their children on intensive care unit wasn't associated with the hopelessness level; but associated with the hopelessness level age of the child with CHD. As a result, it is considered that perceived social support by parents of children, who have congenital heart disease, has indirect relationship with hopelessness level and quality of life. In order to increase life quality, social support level and cope with hopelessness emotions, professional support should be provided to parents of children with CHD. Keywords: congenital heart disease, quality of life, hopelessness, social support, parent

Türkçe Özet :
Giriş ve Amaç: Kalp yetersizliği toplumda sık görülen ve ciddi bir sağlık problemini teşkil etmektedir. Kalp Yetersizliğinin tanısının ve prognozunun belirlenmesinde son yıllarda yeni teknikler geliştirilmiştir. Yapılan çalışmalarda Speckle Tracking Ekokardiyografi ve Miyokard Performans İndeksinin kalp yetersizliğinin tanısını ve prognozunu belirlemede önemli bir rol oynadığı tespit edilmiştir. Çalışmamızın amacı sol ventrikül sistolik disfonsiyonu (LV EF<40) olan hastalarda bu iki önemli parametre arasında korelasyon olup olmadığını tespit etmektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza Eylül 2015 ile Eylül 2016 tarihleri arasında Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kardiyoloji bölümüne başvuran sol ventrikül sistolik disfonsiyonu olan ve pozitif inotropik ajanlar ile tedavi edilmemiş 40 hasta alındı. Speckle Tracking Ekokardiyografi kullanılarak hastaların Global Longitudinal Strain ve Global Circumferansiyel Strain değerleri ölçüldü. Ayrıca Miyokard Performans İndeksleri hesaplandı. Devamlı değişkenlerin normal dağılıma uygun olup olmadığı Kolmogorov-Smirnov testi kullanılarak değerlendirildi. Parametreler arasındaki ilişki pearson korrelasyon analizi uygulanarak tanımlandı. %95 güven aralığında p değeri <0,05 istatiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmamıza sol ventrikül sistolik disfonksiyonu olan 40 hasta alındı. Hastaların 23'ü Erkek (%57,5), 17'si kadın (%42,5) idi. Hastaların ortalama EF si %30± 5,29, ortalama Miyokard performans indeksi 0,87± 0,14, ortalama Global longitudinal straini % - 9,77± 1,82, ortalama Global circumferansiyel straini % -9,01± 2,80 idi. Sonuç: Çalışmamızda Miyokard Performans İndeksi ile Speckle Tracking Ekokardiyografi parametreleri olan Global Circumferansiyel strain ve Global Longitudinal strain değerlerini karşılaştırmayı amaçladık. Global circumferansiyel strain değerinin Miyokard performans indeksi ile tutarlı şekilde ters ilişkide olduğunu tespit ettik. Uygulanması daha hızlı ve kolay olan Miyokard performans indeksi, global circumferansiyel strain uygulanmayan hastalarda semptom ve prognozu değerlendirmede alternatif bir yöntem olarak kullanılabilir.
İngilizce Başlık : Comparison of speckle tracking echocardiography and myocardial performance index in patients with left ventricular systolic dysfunction
İngilizce Özet :
Introduction and Aim: Heart failure is a common and serious health problem in the community. New techniques have been developed in recent years for diagnosis and determining prognosis of heart failure. In previous studies, Speckle Tracking Echocardiography and Myocardial Performance Index were found to have an important role in the diagnosis and determining prognosis of heart failure. The aim of our study is to determine whether there is a correlation between these two important parameters in patients with left ventricular systolic dysfunction (LV EF <40). Materials and Methods:Between September 2015 and September 2016, forty patients (40) with left ventricular systolic dysfunction who were admitted to Diyarbakır Gazi Yasargil Education and Research Hospital, Department of Cardiology and who did not treat with positive inotropic agents were enrolled in our study. Global Longitudinal Strain and Global Circumferential Strain values of patients were measured with Speckle Tracking Echocardiography. Also Myocardial Performance Indexes were calculated. The Kolmogorov-Smirnov test was used to evaluate whether the distrubution of continuous variables were appropriate to normal or not. Pearson correlation analysis was performed to define relation beetwen parameters. At 95% confidence interval, p value <0.05 was considered statistically significant. Results:Forty patients (40) with left ventricular systolic dysfunction were included in our study. 23 of the patients were male (57.5%) and 17 of the patients were female (42.5%). The mean EF of the patients was 30 ± 5,29%, the mean Myocardial performance index was 0,87 ± 0,14, the average Global longitudinal strain was 9,77 ± 1,82, the average Global circumferential strain was -9,01 ± 2,80. Conclusion: In our study, we aimed to compare the Global circumferential strain and Global longitudinal strain values, which are Speckle Tracking Echocardiography parameters with Mycardial Performance Index. We have found that the global circumferential strain value is inversely correlated with the myocardial performance index. Myocardial performance index, which is faster and easier to perform, can be used as an alternative method to evaluate symptom and prognosis in patients who do not measure global circumferential strain.

Türkçe Özet :
Amaç: Doğumsal kalp hastalıkları majör anomaliler arasında en fazla görülen defektler arasındadır. Gastrointestinal, genitoüriner, MSS anomalileri ile birlikte sıkça görülmektedir. Doğumsal kalp hastalığının etyolojisi tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışma DKH etiyolojisinde maternal ve çevresel faktörlerin etkisini araştırmak amacıyla yapıldı.Gereç ve yöntem: Hastanemizde DKH ve/veya majör anomali tanısı alan 78 hasta ve annesi ile aynı yaş grubundaki 69 sağlıklı çocuk ve annesi çalışmaya alındı. Sendromik hastalar çalışmaya alınmadı. Çalışmada; bebeğin doğum ağırlığı, cinsiyeti, yaşı, kalp hastalığı ve diğer sistem majör anomalilerinin varlığı sorgulandı. Gebelik öncesi anne yaşı, baba yaşı, akrabalık durumu, annenin vücut kitle indeksi, annenin eğitim durumu, kaçıncı gebelik olduğu, ölü doğum hikayesi sorgulandı. Annenin gebelikte aldığı kilo, demir kullanımı, multivitamin kullanımı, babanın sigara kullanım öyküsü, diyabet, preeklempsi, hiperemezis olup olmadığı sorgulandı. Tüm annelerin kanında magnezyum, çinko, bakır, B12 vitamini, folik asit, A vitamini, E vitamini ve homosistein düzeyi bakıldı.Bulgular: Hasta grubunda (n=78) 56 hastada DKH ve/veya diğer anomali tespit edildi. Hasta grubu ile kontrol grubu arasında; pasif sigara içiciliği (% 61,8 hasta, % 40,6 kontrol) açısından anlamlı fark olduğu görüldü. Hasta grubunda anneye ait çinko (p=0,006), A vitamini (p=0,0001) ve E vitamini (p= 0,025) düzeyinin kontrol grubuna göre daha düşük, homosistein (p= 0,008) düzeyinin daha yüksek olduğu tespit edildi .Sonuç: Bu çalışma DKH ve diğer anomalilerinin etyolojisinde maternal önlenebilir faktörlerin olduğunu göstermiştir.Anahtar Kelimeler: Doğumsal kalp hastalığı, etyoloji, maternal, eser element, vitamin
İngilizce Başlık : or major anomalies
İngilizce Özet :
Aim: Congenital heart disease (CHD) is one of the most frequent congenital major anomalies. It is encountered frequently besides gastrointestinal, genitourinary and central nervous system anomalies. The etiology of the CHD is not exactly identified. The aim of this study is to investigate the maternal and environmental factors leading to CHD.Material and method: Seventy eight children having diagnosed as CHD and/or major congenital anomaly in our hospital, their mothers, and age matched 69 healthy children, their mothers are included in the study. Syndromic patients are not included within the study. During the study the birth weight, sex, age, heart disease and other systemic major anomalies are investigated. Mother?s age , father?s age, consanguinity, mother?s body mass index, maternal status of education, number of parity, stillbirth history were investigated. Mother?s gain of weight during the pregnancy, iron supplementation, multivitamin usage, father?s history of smoking, diabetes, preeclampsia, presence of hyperemesis were recorded. Mother?s magnesium, zinc, copper, B 12 vitamini, folic acid, A vitamini, E vitamini and homocystein levels of blood were studied.Results: Within the patient group (n=78) 56 patients are diagnosed as having CHD and/or other anomalies. Within the patient group, passive cigarette smoking were statistically significant( %61.8 in patient vs. % 40.6 in controls).Maternal zinc (p=0.006), A vitamini (p=0.0001) and E vitamini (p=0.025) levels of the patient group were found lower and homocystein levels (p=0.008) were higher in comparison with the control group.Conclusions: This study showed that there are maternal preventable factors predisposing CHD and other anomalies.Keywords: Congenital heart disease, etiology, maternal, trace elements, vitamin.

Türkçe Özet :
Kalp hastalıkları dünyada önemli bir yer tutmaktadır. Kalp hastalıklarının cerrahisi yetişkinlerde, yeni doğanlarda ve çocuklarda düzeltici cerrahi olarak uygulanmaktadır. Cerrahlar kalp damar cerrahisinde pompa cerrahi tekniklerini yaygın olarak kullanmaktadır. Ekstrakorporeal dolaşım esnasında kullanılan pompa kalp akciğer görevini üstlenmektedir. Kalp ve akciğer işlevsel olarak durur, fakat oksijenasyon ve dolaşım devam eder. Bu işlem esnasında aortaya kross klemp uygulaması yapılır. Kansız ve hareketsiz cerrahi alan oluşturulur. KPB 'da laminar akıma geçiş esnasında yabancı yüzey teması kardiyak iskemi ve hipotermiye sebep olur. Bunun sonucu olarak çeşitli komplikasyonlar ortaya çıkar Bu komplikasyonların başında da renal fonksiyon bozuklukları ortaya çıkmaktadır. Araştırmamızda kross klemp süresinin 60 dakika altında ve 60 dakika üstünde olan hastaların preoperatif ve postoperatif dönemde böbrek fonksiyon testleri üzerindeki etkilerinin gösterilmesi amaçlanmıştır. Araştırmamıza Medipol Mega Üniversite Hastanesinde kalp damar cerrahisi bölümünde açık kalp ameliyatı olmuş KPB uygulanan 40 hasta dahil edilmiştir. Hastalara ait demografik özellikler, preoperatif ve postoperatif birinci Günde alınan kan örneklerine ait laboratuvar sonuçları ( üre, kreatinin) ve aortik kross klemp süresine ait arşiv kayıtları retrospektif olarak incelenmiş ve kaydedilmiştir. Araştırmamızda elde edilen sonuçlara göre postoperatif dönemde preoperatif döneme göre üre değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı artış görülmüştür (p=0,002 ; p<0,01).Kross klemp süresi 60 dakika olan üzerinde olan grupları üre değerleri 60 dakika altında olan gruplara göre postoperatif dönemde daha fazla artış göstermiştir . Preoperatif ve postoperatif kreatinin değerleri incelendiğinde anlamlı bir farklılık saptanmamıştır(p=0,517;p>0,05). Fakat kross klemp süresi 60 dakika üzerinde olan grupların kreatinin değerleri 60 dakika altında olan gruplara göre posoperatif dönemde daha fazla yükseliş göstermiştir. Anahtar kelime: koroner arter bypass greftleme, kardiyopulmoner bypass, kross klemp süresi, böbrek fonksiyonları, üre, kreatinin
İngilizce Başlık : The comparison of urea and creatinine levels of groups that ss 60 mins above and below of aortic clamp duration on coronary bypass patients
İngilizce Özet :
Heart disaseas have importent field all around the World. It is applicated as reforming on children newborn and old people. Surgeons usually applicated pump surgeons technics in cardiovasculer surgery. Heart at long stop functionally but oxygenation and bloodsteam go on. Meanwhile aortic cross clamp is applicated. Bloodless and moveless field is created. Cardiopulmonary bypass causes cardiac ischemia and hypothermia. This results in various complications. Renal function disorders are the leading complications. In our study, we aimed to show the effects of renal function tests on patients who were 60 minutes below and over 60 minutes the cross clamp time. Forty patients undergoing cardiopulmonary bypass who underwent open heart surgery in the cardiovascular surgery department of Medipol Mega University Hospital were included in the study. The demographic characteristics, laboratory findings (urea, creatinine) of the blood samples taken on the first and postoperatiferative first day and archival records of aortic cross clamp duration were retrospectively analyzed and recorded. According to the results obtained in our study, urea values increase significantly in the postoperatiferative period compared to the preoperatiferative period (p=0,002 ; p<0,01). Groups with a cross-clamp time of more than 60 minutes increased more in the postoperatiferative period than those with urea values less than 60 minutes. No significant difference was found between preoperatiferative and postoperatiferative creatinine values (p=0,517;p>0,05). However, the creatinine values of the groups with a cross-clamp time greater than 60 minutes showed a higher increase in the postoperatiferative period compared to the groups with a value less than 60 minutes. Keywords: Coronary artery bypass grafting, cardiyopulmoner bypass, cross clamp time, renal functions,urea, creatinine

Türkçe Özet :
Günümüzde ölüm nedenleri arasında ilk sırada yer alan koroner arter hastalıklarının en büyük grubunu oluşturan akut koroner sendromların erken tanı ve tedavisi mortalite ve morbidite açısından büyük bir öneme sahiptir.Bu çalışmanın amacı, AKS'ların erken tanısında H-FABP'nin CK-MB ve troponin I'ya göre kardiyosensitivite ve spesifitesini belirlemektir. Acil servisimize, şikayetlerinin başlangıcından itibaren ilk 6 saat içerisinde, göğüs ağrısı ile başvuran 83 hastadan AKS tanısı alan toplam 65 hasta prospektif olarak çalışılmıştır. H-FABP'nin kantitatif ölçümleri için başvuru sırasında kan numuneleri alınmıştır. Sonuçlar aynı sırada alınan diğer rutin kardiyak belirteçlerle (CK-MB, Troponin I) ile karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. H-FABP 65 hastanın 58'inde (%89) ilk 6 saatte pozitifti. H-FABP 58 hastanın 25'inde (%43) ilk 3 saatte pozitifken, 33 (%56) hastada 3-6 saatte pozitif oldu. Buna karşın CK-MB 57 (%87) hastada ilk 6 saatte pozitif iken, bunların 22'si (%38) ilk 3 saatte, 35'i (%61) 3-6 saatte pozitif oldu. Troponin I 30 (%46) hastada ilk 6 saatte pozitif iken, bunların 4'ü (%13) ilk 3 saatte, 26'sı (%86) 3-6 saatte pozitif oldu.Elde ettiğimiz sonuçlara göre; H-FABP, CK-MB' den ilk 3 saatte daha sensitif (%100-%81) ve daha spesifik (%75-%16) bulunmuştur. H-FABP troponin I ile karşılaştırıldığında ilk 3 saatte aynı sensitivitede fakat daha spesifik (%75-%20) bulunmuştur. İlk 6 saatteki sonuçlarımıza göre; H-FABP, sırasıyla CK-MB ve troponin I' dan daha sensitif (%98 - %86 - %77) ve daha spesifik (%71 - %52 - %20) olarak bulunmuştur.Elde ettiğimiz sonuçlar ve literatürlerdeki diğer çalışmalarla birlikte değerlendirildiğinde akut koroner sendromun erken dönem tanısında H-FABP'nin CK-MB ve troponin I'dan daha yararlı olduğu düşüncesine varıldı.
İngilizce Başlık : Role of heart type fatty acide binding protein(H-FABP) in early detection of acute coronary syndrome in the patient presenting with acute chest pain at an emergency room and its comprasion with troponin and CK-MB.
İngilizce Özet :
Acute coronary syndrome is the major group of coronary arterial diseases also this disease is the major reason of death nowadays, therefore the early diagnose and therapy is very important for mortality and morbidity.The aim of this study is comparing H-FABPs cardiac sensitivity and specifity with CKMB and troponin. 85 patients were admitted to emergency service with chest pain in the initial 6 hours and 65 were diagnosed as acute coronary syndrome was included to the study prospectively.Blood samples were received for the quantitative measurement of H-FABP during the admission. Results were compared with the routine cardiac markers taken at the same time. H-FABP was positive in 58 of 65 patients in the initial 6 hours. H-FABP was positive in 25 patients in the initial 3 hours and was positive in 33 patients in 3-6 hours period. CKMB was positive in 57 patients in initial 6 hours, it was positive in 22 patients in initial 3 hours and 35 patients were positive in 3-6 hours period. Troponin I was positive in 30 patients in the initial 6 hours; only 4 patients were positive in the initial 3 hours and 26 patients were positive during the 3-6 hours period.In our study we found that H-FABP is more sensitive and specific then CKMB in initial 3 hours also H-FABP was more specific and sensitive then CKMB and Troponin I in the initial 6 hours.According to our study and literature H-FABP was considered as more useful then CKMB and Troponin I in early diagnose of acute coronary syndrome.

Türkçe Özet :
AMAÇ: Kalp yetmezliği nöro-endokrin sistem maladaptasyonu ile karakterize kronik bir süreçtir. Bu süreçte sempatik aktivasyonda artma,baroreseptör duyarlılığında azalma ve periferik rezistansta artma izlenmektedir. Bu durumun kan basıncının diürnal ritmini değiştirebileceği düşünülmüştür. İlleri derecede sistolik kalp yetersizliği olan hastalarda kan basıncının sirkadiyen değişiminin kontrollerden farklı olmadığını gösteren çalışmalar olsa da,çalışmalar; çoğunlukla ileri derecede sistolik kalp yetersizliği olan hastalarda nondipper ve reverse dipper durumun ağırlıkta olduğunu göstermektedir.Kalp yetersizliğinin etyolojisinin bu durum üzerindeki etkilerini inceleyen herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Amacımız iskemik ve noniskemik kardiyomiyopatili hastalar arasında kan basıncının sirkadiyen ritmini araştırmaktır.MATERYAL VE METOD: Ejeksiyon fraksiyonu <%40 olan,sol kalbi geniş,sinüs ritminde,ciddi derecede kapak hastalığı olmayan, diyalize girmeyen ve biventriküler pace takılı olmayan, 22 iskemik kardiyomiyopati ve 22 noniskemik kardiyomiyopati ile 22'si kontrol grubundan oluşan toplam 66 hasta çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan bütün hastaların hemogram ve rutin biyokimyaları çalışıldıktan sonra BMI ve GFR'leri hesaplandı. Bu hastaların ekokardiyografilerine bakılıp 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı cihazi takılarak,hastalar çalışmaya alındı.BULGULAR: İKMP grubunda (21E, 1K), DKMP grubu (14E, 8K) ve Kontrol grubuna(13E, 9K) göre istatistiksel olarak anlamlı sayıda erkek hasta fazlalığı mevcuttu. Ayrıca, İskemik kardiyomiyopati grubunda, noniskemik kardiyomiyopati grubuna oranla istatistiksel olarak anlamlı statin kulanımı fazlalığı mevcuttu. Ejeksiyon fraksiyonları, yaş,DM,HT, GFR, BMI,hemogram, biyokimya parametreleri ve kullandığı ilaçlar bakımından iskemik kardiyomiyopati ve noniskemik kardiyomiyopati hastaları arasında istatistiksel olarak farklılık yoktu. Kontrol grubunda dipper, noniskemik kardiyomiyopati grubunda nondipper, iskemik kardiyomiyopati grubunda ise reverse dipper durum istatistiksel olarak anlamlı derecede fazlaydı. Gruplar arasında P< 0.001 idi.SONUÇ: İleri derecede sistolik kalp yetmezliği olan hastalarda kan basıncı diürnal ritmi değişmektedir. Çalışmamızda; DKMP grubunda %54 oranında non dipper, %27,3 oranında reverse dipper, İKMP grubunda ise %63,6 oranında reverse dipper,%27,3 oranında non dipper durum saptandı. Çalışmamızın verileri göz önünde bulundurulduğunda iskemik kardiyomiyopati grubunda reverse dipper durumun anlamlı oranda fazla olması nedeniyle ilerde olabilecek ölüm ve hastaneye başvurularında ve/veya yatışlarında noniskemik kardiyomiyopati grubuna oranla daha fazla olabileceği düşünülebilir. Her nekadar KKY hastalarında prognozu belirlemede AKBM `nın ve non dipper durumun yeri biliniyor olsa da bu hastalarda ilaç alma saatlerinin belirlenmesinde AKBM ` nın rolü göz önünde bulundurulmalıdır.
İngilizce Başlık : Diurnal blood pressure pattern in pateinte with iscemic and dilate cardiyomyopaty
İngilizce Özet :
AİM: Heart failure is a cronic progression caracterized with noroendocrine system maladaptation. In this cronic progressive situation there is an increasing in sympatic activity and periferic vascular rezistance and a decreasing in baroreseptor sensitivity. This could be the cause of changing diurnal ritm of blood pressure. However some trials show circadian ritm of blood pressure in the patiens with severe systolic heart failure are not different from control groups but generally trials show nondipper and reverse dipper patients with severe heart failure are more often than the others. There is no trial about effects of heart failure etiology on this situation. Our purpose is searching circadian ritm between iscemic and noniscemic cardiyomyopaty patientsMATERİAL AND METHOD: İn our study we use 66 patients, 22 iscemic cardiyomyopaty, 22 with noniscemic cardiyompaty and 22 as control goup. Whose ejection fraction is under %40 wity sinus ritm, left heart enlargement, no biventricular pace implantation, no severe heart valve disease and who is not receiving dializ. Hemogram and routine laboratory tests of all paitents were studied, BMI and GFR were calculated. Echocardiografic test of all patients were made and each patient took a 24 hour ambulatory blood pressure device and prepared for the study.FİNDİNGS: İn the iscemic cardiyomyopaty group (21M,1F) men women there were satistically significant high man patient ratio than dilate cardiyomyopaty group (14M,8F) and control group (13M, 9F). Besides there was statistically high statin use in iscemic cardiyomyopaty group than noniscemic cardiyomyopaty group. There were no differences between iscemic cardiyomyopaty and noniscemic cardiyomyopaty patients for ejection fraction, age, DM, HT, GFR, BMI, hemogram and routine laboratory tests. İn control group dippers, in noniscemic cardiyomyopaty group nondippers and in iscemic cardiyomyopaty group reverse dippers were statistically significant high. Among these groups p <0,001 .CONCLUİSİON: Diurnal ritm of blood pressure in severe systolic heart failure is changing in our sudy. İn dilate cardiyomyopaty group %54 of patients were nondipper, %27,3 of patients were reverse dipper, İn iscemic cardiyomyopaty group %63,6 of patients were reverse dipper and %27,3 of patients were nondipper. When we combine the findings of our study in iscemic cardiyomyopaty group mortality and hospitalization in the future was higher than noniscemic cardiyomyopaty group because reserve dippers were significantly high in this group However we know the importance of ambulatory blood pressure monitorization and nondipper situation in prognosis of congestif heart failure in these patients Ambulatory blood pressure monitorization has an important role for determining drug taking hours.

Türkçe Özet :
Amaç: Bu çalışmada sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonun korunduğu hastalarda (ejeksiyon fraksiyonu >%50), mitral A dalga yükselme zamanının, sol ventrikül diyastol sonu basıncı öngörmedeki yerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Mayıs 2012 ile 30 Ekim 2013 tarihleri arasında koroner anjiyografi yapılmasına karar verilen 121 hasta çalışmaya dahil edildi. Ekokardiyografi kayıtları alındıktan sonra, ölçümlerden habersiz başka bir araştırmacı tarafından sol kalp kataterizasyonu ile sol ventrikül diyastol sonu basıncı ölçüldü. Basınç değerlerine göre hastalar üç gruba ayrıldı. Sol ventrikül diyastol sonu basıncı 0 ile 10 mmHg arası olanlar grup 1,11 ile 15 mmHg olanlar grup 2,16 mmHg ve üzeri olanlar ise grup 3'e dahil edildi. Demografik özellikler, vital bulgular ve ekokardiyografik parametreler gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen 121 hastadan 60 (%49.5) tanesi grup 1 'e , 30 (%24.7) tanesi grup 2 ye , 31 (%25.6) tanesi grup 3 içerisine alındı. Grup 1'in yaş ortalaması 59.2±10, grup 2'nin yaş ortalaması 56.6±10, grup 3'ün yaş ortalaması 60,7±9,5 idi.Gruplar arası yapılan analizde yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi, komorbit durumlar ve vital bulgular arasında anlamlı bir fark izlenmedi. Gruplar arasında mitral A dalga yükselme zamanında anlamlı bir fark izlenmedi. (Sırasıyla, 79.3±19.6 cm/sn, 83.9±12.5 cm/sn, 80.2±20.1 cm/sn p=0.51) Sonuç:Tüm bu bulgulara rağmen net veriler için daha fazla hasta katılımının olduğu çalışmalara ihtiyaç olduğu açıktır. Anahtar Kelimeler: Sol ventrikül diyastol sonu basÕncÕ, diyastol, ekokardiyografi, A dalga yükselme zamanÕ
İngilizce Başlık : The value of the acceleration time of mitral a wave at predicting left ventricul end diastolic pressure of patients with preserved left ventricul ejection fraction
İngilizce Özet :
Aim: İn this study we aimed to evaluate the value of the acceleration time of mitral A wave at predicting left ventricul end diastolic pressure of patients with preserved left ventricul ejection fraction(ejection fraction>%50) Method: 121 patients who were decided to perform coronary angiography between May 2012 and 30 October 2013 were included to our study. After receiving echocardiographic records, cardiac catheterization and left ventricular end-diastolic pressure measurements were done by another investigator who was unaware of echocardiographic measurements. Patients were divided into three groups acording to pressure values. Patients whose left ventriculer end diastolic pressure were between 0 and 10 mmhg were included to group 1, whose pressure between 11-15 mmhg were included to group 2 and whose pressures were over 15 mmhg were included to group 3. Demographic characteristics, vital signs, and echocardiographic parameters were compared between groups. Findings: 60 (49,5%) of the 121 patients were enrolled to group 1, 30 (24,7%) of them were enrolled to group 2, 31 (%25,6) of them were enrolled to group 3. Mean age of group 1 was 59,2 ±10, mean age of group 2 was 56,6 ±10, mean age of group 3 was 60,7 ±9,5. There was no significant difference between the groups in the analysis of age, gender, body mass index, comorbid conditions and vital signs. There was not significant difference between groups acording to mitral A wave acceleration time (respectively, 79.3±19.6 cm/sn, 83.9±12.5 cm/sn, 80.2±20.1 cm/sn p=0.51). Result: Despite all these findings for clear data studies with more participants are needed. Keywords: left ventricle end diastolic pressure, diastole, echocardiography, A wave acceleration time Keywords: left ventricle end diastolic pressure, diastole, echocardiography, A wave acceleration time

Türkçe Özet :
Göüs arısı; çocuklarda ba arısı ve adale arılarından sonra üçüncü sıklıkta görülen arı tipidir. Genellikle 10-12 ya arası çocuklarda sıklıkla görülür. Etyoloji sıklıkla kalp dıı nedenlere balı olmaktadır. Bu ya grubunda en sık göüs arısı nedeni göüs duvarını ilgilendiren kas iskelet sistemi hastalıkları ya da psikojenik nedenlerdir. Bu hastalıklar ekarte edildiinde en önemli sırayı özofagus hastalıkları almakta, bunlar içerisinde de en önemlisi gastroözofageal reflü (GÖR) olmaktadır. Bu çalımanın amacı çocuklarda kalp dıı kaynaklı göüs arısında (KDKGA) GÖR hastalıklarının sıklıını saptamaktır. YÖNTEM: Çocuk Kardiyoloji Polikliniinde deerlendirilip göüs arısı herhangi bir nedene balanamayan, yaları 7 ila 18 yıl arasında deien 31 hastaya GÖR aratırılması amacıyla 24 saatlik pH monitorizasyonu yapılmıtır. Çalıma sırasınca hastalar günlük aktivitelerine devam etmitir. SONUÇLAR: Ya ortalaması 11,6±2,4 yıl olan 17 erkek ve 14 kız hasta çalımaya alındı. Hastaların tamamında bakılan elektrokardiyogram, telekardiyografi, ekokardiyografi ve kas enzim düzeyleri normaldi. Epigastrik hassasiyeti olan 2 hasta dıında tüm hastaların fizik muayeneleri normaldi. Reflü indeksi deerleri proksimal prob için pH<1, distal prob için pH<4 sınır deeri olarak alındıında, incelenen hastaların 24 saatlik pH monitorizasyonu sonuçlarında proksimal probda 9 hastada (% 29.0), distal probda 14 hastada (%45.2) patolojik deer saptandı. TARTIMA: Bu alanda yetikin ya grubunda yeterli miktarda çalıma olmasına karın çocukluk ya grubunda yapılan çalımalar son derece sınırlıdır. Bizim çalımamızda nedeni saptanamamı KDKGA'da GÖR sıklıını normal populasyondan daha yüksek saptadık. Göüs arısı ile birlikte karın arısı olması GÖR saptama olasılıını arttırdıı görüldü. Anahtar Sözcükler: Gastroösofageal reflü, 24 saatlik pH monitorizasyonu , kalp dıı kaynaklı göüs arısı.
İngilizce Başlık : The role of gastroeosophageal reflux in children with chest pain
İngilizce Özet :
Chest pain is the third most common pain form after headache and myalgia in children. It is mostly seen in children between 10-12 years old. Etiology frequently depends on non cardiac reasons. In this age group, the most common etiologies for chest pain are chest wall skeletal-muscle system disorders or psycogenic factors. When these disorders are excluded, the most important reason is eosophageal disorders especially gastroesophagel reflux (GER). The aim of this study is to determine the frequency of GER in non cardiac chest pain (NCCP) in children. METHODS: 24 hour pH monitorization was performed in 31 patients between 7-18 years of age to detect GER whose chest pain could not be associated with any reason when evaluated in Pediatric Cardiology Policlinic. During the study, all patients continued their routine daily activity. RESULTS: 17 boys and 14 girls with mean age of 11,6±2,4 year were included in study. All patients had normal electrocardiography, telecardiography, ecocardiography and muscle enzyme levels. All patients had normal physical examination except two patients with epigastric tenderness. Nine patients (29.0 %) for proximal prob and 14 patients (45.2 %) for distal prob had pathologic values when pH<1 for proximal prob and pH<4 for distal prob were assumed to be cut-off values of reflux index in the results of the examined patients by 24 hour pH monitorization. DSCUSSON: There is limited number of study in childhood although there are various studies in adult age group in this topic. GER frequency found to be higher than normal population in NCCP with no etiology in our study. It is seen that abdominal pain accompanying chest pain increased the probability of the detection of GER. Key Words: Gastroesophageal reflux, 24 hour pH monitorization, noncardiac chest pain

Türkçe Özet :
Akciğer rezeksiyonlarının 500 yıldan fazla bir geçmişi olmasına rağmen, anatomik rezeksiyonlar ancak 20. yüzyılın ikinci yarısında başarıyla ve güvenle yapılmaya başlanmıştır. Preoperatif değerlendirme yöntemlerinin ve postoperatif bakımın gelişmesiyle, morbidite ve mortalitede azalma görülmüştür. Bu yöntemlerden olan ekokardiyografi, lobektomi ve pnömonektomi sonrası kalbin yapısal ve fonksiyonel değişikliklerinin değerlendirilmesinde etkilidir.Çalışmamızda; lobektomi ve pnömonektomi gibi majör akciğer rezeksiyonlarının kalp üzerine yarattığı etkiler ekokardiyografi kullanılarak gösterilmeye çalışılmıştır.Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi kliniğinde çeşitli nedenlerle akciğer rezeksiyonu uygulanan 16 olgu çalışmaya alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı: Grup I (lobektomi), Grup II (pnömonektomi). Her hastada preoperatif dönemde ve postoperatif altıncı ayda arter kan gazı, solunum fonksiyon testi ve ekokardiyografik incelemeleri yapıldı.Her iki grupta da operasyon sonrası FEV1 ve FVC değerlerinde anlamlı düşme saptandı (p<0.05). Fakat gruplardaki operasyon öncesi ve sonrası PaCO2 ve PaO2 değerleri arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05). Lobektomi grubunda; operasyonun hem sol, hem de sağ kalp fonksiyon ve basınçlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik yapmadığı saptandı (p>0.05). Pnömonektomi grubundaysa; pulmoner arter basıncı (operasyon öncesi 27.80±11.10, operasyon sonrası 33.20±8.10, p=0.011), sağ ventrikül çapı (operasyon öncesi 22.40±0.78, operasyon sonrası 24.50±1.81, p=0.011) ve triküspit kapak velositesi (operasyon öncesi 2.08±0.57, operasyon sonrası 2.37±0.42, p=0.010) altıncı ayın sonunda istatistiksel olarak anlamlı bir yüksekliğe ulaşırken, sol kalp ölçümlerinde değişiklik izlenmedi (p>0.05).Ekokardiyografi kardiyak fonksiyonların değerlendirilmesinde kullanılabilen kalp kateterizasyonu ve radyonüklid ventrikülografiye göre daha pratik, ucuz ve invaziv olmayan bir yöntemdir. Pnömonektomi sonrası sağ ventrikül modifikasyonlarının belirgin olması, mümkün olduğu kadar pnömonektomiden kaçınmamız gerektiğini ortaya koymuştur.Anahtar kelimeler: Pnömonektomi, sağ ventrikül, ekokardiyografi
İngilizce Başlık : Ecocardiographical investigation for effects of pulmunary resection on cardiac function
İngilizce Özet :
Although the history of the pulmonary resections goes back to about 500 years, safe and successful resections have been performed for the second part of the 20th century. With development of preoperative assestment methods and postoperative care the reduced morbidity and mortality have been seen. Echocardiography is a useful tool in the investigation of the morphological and functional changes of the heart following either a lobectomy, or a pneumonectomy operation.This study was designed to evaluate the effect of the major pulmonary resections including lobectomy and pneumonectomy on the heart using an echocardiography.Sixteen patients who was hospitalized in the clinic of Thoracic Surgery of Firat University medical Faculty, underwent a major pulmonary resection were included into the study. These patients were grouped into two according to the surgical procedure (lobectomy or pneumonectomy). For each patients, the blood gas analysis, the respiratory function test, and an echocardiography were performed just before the operation (preoperative) and sixth month after the operation (postoperative).Compared with the preoperative values, the postoperative values for both FEV1 and FVC were significantly lower in both groups (p<0.05). There were no differences in the PaO2 and PaCO2 level, either pre- or postoperatively, in both groups (p>0.05). In the lobectomy group, the surgery caused no significant changes in both left and right heart functions and pressures in the postoperative period (p>0.05). The same result was obtained in the left heart measurements following the pneumonectomy (p>0.05), but six months after the surgery, the pulmonary arterial pressure (preoperative 27.80±11.10, postoperative 33.20±8.10, p=0.011), the diameter of the right ventricle (preoperative 22.40±0.78, postoperative 24.50±1.81, p=0.011), and the velocity of the tricuspid valve (preoperative 2.08±0.57, postoperative 2.37±0.42, p=0.010) were significantly increased.Compared with cardiac catheterisation and radionuclide ventriculography, echocardiography is a more efficient, cheap, and non-invasive method in the evaluation of the cardiac functions. A thoracic surgeon should avoid a pneumonectomy as much as possible, since the procedure causes more changes in the right ventricle modifications.Keywords: Pneumonectomy, right ventricle, echocardiography

Türkçe Özet :
Giriş : Fibulin-1 ile yapılan in vivo ve in vitro çalışmalarda fibulin-1'in fibrinojen ile bağlanarak trombosit-fibrinojen ilişkisinde rol oynadığı ve fibrin pıhtısı oluşumunda yer aldığı gösterilmiştir. Fakat fibulin-1 yapılan araştırmalarda trombogenezde önemli bir ajan olarak tanımlanmasına rağmen klinik değeri hakkında çok az bilgiye rastlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı; akut koroner sendrom (AKS) olgularında serum fibulin-1 düzeyini, kronik iskemik kalp hastalığı olanlar ile normal koroner arterlere sahip olguları karşılaştırarak AKS ile fibulin-1 arasında olası bir ilişkiyi araştırmaktır.Materyal / Metod: Toplam 80 hastanın (40 AKS'li hasta - 20 STEMİ, 20 NSTE-AKS - ,20 kronik iskemik kalp hastalığı olan hasta, 20 normal koroner arterlere sahip olgu) plazma fibulin-1ve hsCRP konsantrasyonları başvuru sırasında ölçüldü. Ayrıca AKS hastalarının CK,CK-MB, troponin pikleri kaydedildi. Ek olarak AKS hasta grubunda başvuru sırasında TIMI, GRACE skorları hesaplandı. AKS ve kronik iskemik kalp hastalığı gruplarında koroner anjiyografi sonrası Gensini skorları bulundu.Bulgular: AKS hastaları, kronik iskemik kalp hastaları ve normal koroner arterlere sahip olgular arasında fibulin 1 düzeyleri açısından istatiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Fibulin 1 ile AKS tanısında kullanılan kardiyak biyobelirteçler (CK,CK-MB, troponin T) , risk göstergeleri (hs-CRP, TIMI, GRACE), koroner arter hastalığı yaygınlığı (Gensini skoru) arasında anlamlı ilişki gösterilemedi.Sonuç : Bu çalışmada fibulin 1 ile ilgili akut koroner sendrom tanısı, risk göstergelerinden yola çıkarak prognozu veya Gensini skoru üzerinden koroner arter hastalığı yaygınlığı tahmininde kullanılabilecek bilgiler elde edilemedi. Fibulin 1'in akut koroner sendrom tanısı ve prognozunda önemini ortaya koymak için daha büyük çaplı, demografik özelliklerin daha homojen dağıtıldığı çalışmalara ihtiyaç vardır.
İngilizce Başlık : The importance of fibulin-1 in patients with acute coronary syndrome
İngilizce Özet :
Background: In vitro and in vivo studies with fibulin-1 not only have shown that fibulin-1 binds with fibrinogen also plays a role in fibrinogen-platelet relationship and in fibrin clotting. Although in recent trials fibulin-1 has been identified as an important agent in thrombogenesis, there is so few information about its clinical value. The aim of this study was investigating the relationship between acute coronary syndrome (ACS) and fibulin-1 levels by comparing serum fibulin-1 levels of patients with ACS, patients with chronic ischemic heart disease and patients with normal coronary arteries.Material-Method: In total of 80 patients (40 ACS patients -20 STEMI, 20 NSTE-ACS-, 20 patient with chronic ischemic heart disease, 20 patient with normal coronary arteries) plasma fibulin-1 and hs-CRP levels at admission were studied. Also in ACS patients TIMI, GRACE scores at admission were calculated. Gensini score after coronary angiography were examined in patients with ACS and with chronic ischemic heart disease.Results: Between groups there was no statistically significant difference in fibulin1 levels. No meaningful relation was shown between cardiac markers which were used for ACS diagnosis (CK,CK-MB, troponin T), risc indicators (hs-CRP, TIMI, GRACE) and coronary artery disease severity (Gensini score).Conclusion: In this study no information about ACS diagnosis, prognosis using risc indicators or coronary artery disease severity with Gensini score could be reached. Studies with larger population with more homogeneous demografic parameters is needed to show the importance of fibulin-1 in ACS diagnosis and prognosis.

Listening to the produced internal sounds of the body with a stethoscope is called auscultation. Classical stethoscopes aim to transmit the perceived sounds from the diaphragm part to the headphones with as little attenuation as possible during auscultation. Thus, the quality of classical stethoscopes is related to how little it attenuates sounds. In electronic stethoscopes, where sounds are obtained with the microphone it is possible to filter sounds and increase the amplitudes of the sounds. In addition to loudness, noise is another effective factor in stethoscopes. Noises may arise from the environment, organs within the body, the patient, patient companions or physicians. When using insulating materials, it is partly possible to attenuate out-of-body noises in conventional stethoscopes, but it is not possible to prevent in-body noises. In electronic stethoscopes, it is possible to attenuate internal and external body noise by using signal processing methods. However, these capabilities can be used in situations where noise characteristics can be defined. In this study, we aimed to identify and introduce commonly heard noises in electronic stethoscope use. We examined the time and frequency domain properties by creating a data set from the noise we determined. Also, we have carried out the study of the classification of noise using these features.features.

Türkçe Özet :
Serebral palsi, beynin erken gelişim döneminde oluşmuş bir hasara bağlıilerleyici olmayan postür ve hareket bozukluklarını tanımlayan genel bir terimdir.Serebral palsili hastalarda indüksiyonda ve idamede aynı ajanlarla normal kontrolleregöre daha derin anestezik etki sağlandığı ve anesteziden uyanmada gecikme olduğudüşünülmektedir. Desfluran erken derlenme özelliği ile anestezi sonlandırılmasındansonra uyanmanın geç olduğu bilinen bu hasta grubunda anestezi idamesinde uygunbir ajan sayılabilir. Bu çalışmada; desfluran anestezisi sırasında bispektral indeksdeğerlerini kullanarak serebral palsili ve normal çocukların aynı desflurankonsantrasyonlarındaki anestezi derinliğini karşılaştırmayı amaçladık.Çalışmaya elektif ortopedik cerrahi geçirecek 2-15 yaş arası, ASA I-III,mental fonksiyonlarını etkileyen nörolojik hastalığı olmayan 20 normal çocuk (GrupN) ile serebral palsili, konuşamayan, iletişim kuramayan 20 çocuk (Grup SP) dahiledildi. Tüm hastalar oral midazolam ile premedike edildi. Anestezi indüksiyonu 200ml/saat hızla %1 propofol infüzyonu ile BİS değerleri 50 oluncaya dek yapıldı. 1mikrogr.kg-1 fentanil ile intraoperatif analjezi ve 0,6 mg.kg-1 roküronyum ile kasgevşekliği sağlandı. İntraoperatif anestezi idamesinde %50 O2/N2O karışımında %4ve %6 end-tidal desfluran konsantrasyonları sağlayacak şekilde desfluran kullanıldı.Tüm hastalarda anestezi indüksiyonu öncesi, anestezi indüksiyonundan hemen sonra,%4 ve %6 end-tidal desfluran kararlı durum konsantrasyonlarında ve uyandıktanhemen sonra kalp atım hızı, sistolik ve diyastolik kan basınçları ve bispektral indeksölçümleri kaydedildi. Kolmogorov-Smirnov, t-testi, eşleştirilmiş t-testi ve ki-karetesti kullanılarak yapılan analizlerde p<0,05 olan değerler istatistiksel olarak anlamlıkabul edildi.Grup SP'de anestezi sonlandırıldığında göz açma ve ekstübasyon sürelerininanlamlı olarak daha uzun olduğu tespit edildi. İndüksiyonda kullanılan propofolmiktarı, total desfluran miktarı, tüm dönemlerde ölçülen kalp atım hızları ve ortalamaarteriyel kan basınçları açısından iki grup benzer bulundu. Grup SP'de uyandıktansonraki kalp atım hızı ve ortalama arteriyel kan basıncı bazal değere göre anlamlıolarak yüksekken kontrol grubunda böyle bir farklılık gözlenmedi. Anesteziindüksiyonu öncesi, %4 end-tidal desfluran kararlı durum konsantrasyonunda veuyandıktan hemen sonra ölçülen BİS değerleri SP'li hastalarda anlamlı olarak dahadüşüktü. Anestezi indüksiyonundan hemen sonra bakılan BİS değerleri iki grupta dabenzerdi. End-tidal desfluran kararlı durum konsantrasyonu %6 iken SP'liçocuklarda BİS değerlerinin daha düşük olduğu görüldü ancak bu farklılıkistatistiksel olarak anlamlı bulunmadı.Elde edilen verilere dayanarak; SP'li çocuklarda BİS monitorizasyonu iledaha düşük konsantrasyonlarda anestezik ajan kullanımının yan etkileri ve çoklu ilaçkullanımına bağlı ilaç etkileşimlerini azaltmak ve uyanmayı hızlandırmak açısındanyararlı olabileceği sonucuna vardık.
İngilizce Başlık : Correlation of bispectral index with end-tidal desflurane concentration in normal children and children with cerebral palsy
İngilizce Özet :
Cerebral palsy is a general term covering nonprogressive postural andmovement impairments due to lesions of the brain in the early stages ofdevelopment. It is thought that; in patients with cerebral palsy, deeper anestheticeffect is gained, compared with normal controls, with the same dosage of anestheticagents used in the induction and maintenance of anesthesia and the return to theconscious state after the anesthesia is slower. Desflurane can be an appropriate agentin this patient group because of its characteristic of providing quick recovery. In thisstudy; by using the values of bispectral index during the maintenance of anesthesiawith desflurane in normal children and children with cerebral palsy, we aimed tocompare the depth of anesthesia at the same concentrations of desflurane.Twenty normal children without any neurologic disorders that can effectmental status (Group N) and 20 children with noncommunicative/nonverbal cerebralpalsy (Group CP), between 2-15 years of age, ASA I-III, undergoing electiveortopedic surgery were included to the study. All patients were premedicated withoral midazolam. Anesthesia induction was maintained by infusing propofol 1% witha rate of 200 ml.hr-1 until the bispectral index becomes 50. For intraoperatif analgesiaand muscle relaxation we used 1 microgr.kg-1 fentanyl and 0,6 mg.kg-1 rocuronium.Desflurane was used for maintenance of anesthesia in 50% O2/N2O mixture toachieve 4% and 6% end-tidal desflurane concentrations. Heart rate, systolic anddiastolic blood pressures, mean arterial blood pressures and bispectral index valueswere recorded before and after the induction of anesthesia, at steady-state end-tidalconcentrations of 4% and 6% desflurane and after the emergence from the anesthetic.p<0,05 was considered significant in the statistical analyses including Kolmogorov-Smirnov, t-test, paired samples t-test and chi-square test.The time to extubation and eye opening after discontinuation of anesthesiawas found to be longer in Group CP. The propofol dosage used for anesthesiainduction, total desflurane amount, heart rate and mean arterial blood pressuresobtained in all periods were similar in both groups. Although heart rate and meanarterial blood pressure were significantly higher after the emergence from theanesthetic compared to baseline levels in Group CP, there was not a similardifference in Group N. Bispectral index values before the induction of anesthesia, atsteady-state end-tidal desflurane concentration of 4% and after the emergence fromthe anesthetic were statictically significantly lower in Group CP. Bispectral indexvalues measured after the induction of anesthesia were found similar in both groups.At steady-state end-tidal desflurane concentration of 6%, bispectral index valueswere slightly lower in Group CP but this difference was not statistically significant.Based on the data obtained; we concluded that bispectral index monitorization inchildren with cerebral palsy can be useful in terms of decreasing adverse effects anddrug interactions due to multiple drug usage by less anesthetic agent usage andimproving emergence from the anesthesia.